DAVID
Erfgoed
Tijn Middendorp
Eddy PeeGee
D6
De onvolprezen Tijn Middendorp schetste in zijn boek 'Puur Ajax' op geheel eigen wijze de portretten van bekende en
minder bekende Ajacieden zoals oud-burgemeester Ed van Thijn, 'Tante' Sien van Spellen, Marius Koolhaas en Bob Haarms.
Na iedere redactievergadering
van het Clubnieuws krijgt het Erf
goed een lijstje met onderwerpen
voor de nieuwe editie, én het
leidmotief. Zo ook voor het num
mer dat u nu leest. Het zou eigen
lijk in het teken komen te staan
van het 120-jarig bestaan van
onze mooie club, maar, zoals u
heeft ondervonden, zijn het uit
zonderlijke tijden. Covid-19 heeft
niet alleen ingrijpende gevolgen
voor de hele voetbalkalender,
maar ook voor het jubileumfeest
van ons aller Ajax, dat natuurlijk
werd afgelast.
Naast al het nieuws over Covid-
D9 kwam kort na het redactie-
overleg het tragische bericht
binnen dat Tijn Middendorp was
overleden. Velen van u kennen Tijn
als een ontzettend bevlogen Ajax-
man. En niet alleen hij, maar zijn
hele familie was zó verweven met
hun geliefde vereniging dat wij van
het Erfgoed extra stil willen staan
bij deze bijzondere Ajacied.
De vereniging Ajax kent vele tra
dities. Een daarvan is de Bordjes
club. Een keer per jaar worden de
dan jubilerende leden in het zon
netje gezet. Erfgoedvrijwilliger
Max Flam verricht sinds enkele
jaren hand- en spandiensten bij
het documenteren van die jubila
rissen. Hij schrijft met gebruik van
het digitale Ajax-archief een korte
levensgeschiedenis en hij zoekt
er passend beeldmateriaal bij.
Zo ging het vorig jaar ook bij de
jubilaris Tijn Middendorp. Hij was
toen maar liefst vijftig jaar lid van
Ajax en kreeg daarom uit handen
van de toenmalige voorzitter
Hennie Henrichs een handgeschil
derd bordje.
Tijn speelde in zijn jeugd als
rechtsbuiten voor de B- en A-juni
oren. Daarnaast hielp hij al op
veertienjarige leeftijd zijn vader,
Tinus Middendorp, bij het schrij
ven van artikelen voor het Club
nieuws. Zijn eerste stukken gingen
over zijn eigen team, de Ajax B3:
voornamelijk wedstrijdverslagen.
Maar zijn grote passie lag bij het
afnemen van interviews en het
schrijven van kronieken. Samen
met zijn vader schreef hij in de
jaren zeventig ook stukjes voor
diverse Ajax Programmaboekjes.
Hij was in die tijd natuurlijk volop
getuige van het Gouden Ajax en
heeft over veel bijzondere gebeur
tenissen verslag mogen uitbren
gen.
Vanaf de jaren tachtig nam Tijn het
eindredacteurschap over van zijn
vader. Ook was hij inmiddels de
eindredacteur van het Jaarverslag
geworden. In het boek Puur Ajax
zijn veertig interviews gebundeld
die Tijn heeft afgenomen. In 2008
werd deze publicatie uitgebracht.
Uiteraard staat deze bundel in de
bibliotheek van het Ajax Erfgoed.
In 2000 werd Tijn uitgeroepen tot
lid van verdienste en in 2017 werd
hij erelid. Er zijn weinig mensen
die zo doordrongen waren van de
vereniging en de club Ajax als Tijn:
een clubman in hart en nieren.
Met zijn overlijden is er een echte
Ajax-legende heengegaan.
Op www.archief.ajax.nl zijn ver
schillende stukken van Tijn en ook
van zijn vader Tinus Middendorp
terug te lezen. Wij wensen de
familie sterkte met dit grote ver
lies.
Rianne van de Wetering
Denkend aan het schrijven van een column of een verhaaltje, is de
eerste reflex onoverkomelijk om dat over de huidige situatie in
de wereld te laten gaan. Dan klinkt meteen het valsmooie woord
'corona'. Er is al zoveel over gesproken en geschreven en als de
voortekenen niet bedriegen, gaat het nog een tijd door. Op weg
naar de column dacht ik in treurige en aanmoedigende woorden
en zinnen. En toen, onverwacht, viel het bericht van overlijden van
oud-keeper Eddy Pieters Graafland rauw op mijn dak.
Het veranderde mijn schrijfkoers.
Op 28 april overleed Eddy op 86-jarige leeftijd terwijl hij onsterfe
lijk overkwam. Zo helder, joviaal en vitaal, je vergat zijn leeftijd. In
mijn jongensjaren maakte hij een onuitwisbare indruk. De bijna
adellijke achternaam bood status, maar die werd in zijn topjaren
afgekort tot het lekker in de mond liggende 'Eddy PeeGee'. Wan
neer je je op straat of waar ook als keeper manifesteerde, kleedde
je jezelf het liefst in die naam-als-een-kreet: Eddy PeeGee. Dook je
een bal uit de hoek, dan schreeuwde je: 'Eddy PeeGee!' Pakte je een
loeihard schot stoïcijns klemvast, dan riep je: 'Eddy PeeGee!'. Zijn
naam was merknaam en soortnaam, een garantiebewijs voor vak
manschap van dat mooie, uitdagende keepersberoep.
Het is waar, in die jongensjaren verdedigde Pieters Graafland het
doel van Feyenoord. Maar de geboren Amsterdammer was, met zijn
broers, toch maar mooi opgegroeid bij Ajax. Toen hij veertien was
riep trainer Jack Reynolds veelbetekenend: 'Dat wordt 'm!'. Hij werd
'm ook, bij Ajax, maar hij vertrok in 1958 naar Feyenoord. Dat
wekte verbazing en rumoer, maar gelukkig was voetbal-Nederland
nog niet zo in haatgebieden verdeeld: Eddy PeeGee was de keeper
van Oranje, die diende je eervol te bejegenen. Hij was vooral goed.
Compleet als doelman, zowel katachtig als berekenend. Evenwichtig,
en met, zonder aantasting van zijn sportieve eerzucht, het charisma
van een gentleman.
Nadat de doelman zijn glanzende loopbaan, bekroond met het win
nen van de Europacup, had beëindigd, leerde ik hem kennen. Eerst
op bezoek in zijn zaak in Rotterdam voor een interview. Later
regelmatig bij de samenkomsten van de Bordjesclub en Lucky Ajax.
Steeds weer zag ik de keeper Eddy PeeGee én de gentleman voor
wie respect en vriendelijkheid vanzelfsprekend was.
Hij drong er nooit op aan, laat staan dat hij ermee adverteerde,
maar Eddy Pieters Graafland was het voorbeeld hoe rivaliteit ook
in vriendschap gevat kan zijn.