'56 jaar supporter
Ajax amateurs'
Langs de Zijlijn
Ans de Vries
De eerste van de tien
Op 6 september was de Johan Cruijff ArenA het decor voor Nederland - Peru. Bij die gelegenheid werd afscheid genomen van 134-voudig
international Wesley Sneijder. Op het veld was er een hoofdrol weggXlegd voor 'onze' Frenkie de Jong die als invaller grote indruk maakte.
In de rubriek Langs de Zijlijn interviewen we supporters die wekelijks zijn te
vinden op sportpark de Toekomst.
Samen met Cor Buskermolen, de
moeder van trainer Jan Busker
molen, volgt Ans de Vries (74) de
wedstrijden van Ajax Veteranen.
Haar man Joop is daar al jaren
vlaggenist en zelfs toen Joop met
het elftal in Portugal was, was
Ans aanwezig bij hun finalewed
strijd aldaar.
Hoe ervaar je de wedstrijden bij de
Veteranen?
'De sfeer bij de wedstrijden is
erg gemoedelijk. De jongens zijn
gezellig en maken er een feestje
van!'
Wat zijn de meest bijzondere
omstandigheden geweest in al
die jaren?
'Ik heb in extreme kou (-20
graden) en heel warm weer
(35 graden) in de dug-out geze-
ten.Vroeger nam ik de kinderen
(Ron, Richard en Manon) mee.
Nu vergezellen de kleinkinderen
me soms.'
Wat is de allermooiste wedstrijd die
je ooit hebt meegemaakt?
'Toen Joop vijftig werd, heb ik
samen met Bobby Haarms een
wedstrijd voor hem georgani
seerd. We hebben vele bekenden
opgespoord en uitgenodigd.
Het was allerminst zeker dat
we in stadion De Meer mochten
spelen, onze grote wens, maar
uiteindelijk kregen we van trainer
Van Gaal toestemming.'
'Ik heb nog een tweede dierbare
herinnering: in november 2017
speelde een combinatie van Ajax
Veteranen en Klassieke Veteranen
voor KiKa en VU Kinderstad
tegen een combinatieteam van
La Vie Systems met familie van
ons. De wedstrijd werd georgani
seerd ter nagedachtenis van onze
overleden kleindochter, en dat
raakte me diep.'
Hoe beleef je het huidige seizoen
van Ajax?
'De wedstrijd tegen Dynamo
Kiev was genieten: de sfeer en de
spanning. Het was gezellig. Voor
Lasse Schöne ga ik naar het sta
dion, hij heeft een mooie uitstra
ling. Matthijs de Ligt is een goede
speler en ik vind het knap dat
Klaas-Jan Huntelaar op deze leef
tijd nog mee komt.'
Tamara Schellekens
Na afloop van Ajax - Schalke in de Europa League (2-0, april
20D7) legden mijn vrienden en ik elkaar een dilemma voor: de
landstitel of de finale, maar dan zónder winstgarantie.
Het bleek geen dilemma. De finale natuurlijk. Landstitels wint
Ajax geregeld; Europese finales zijn zeldzamer. Als zo'n kans zich
voordoet, is die op zichzelf al prestigieuzer dan een kampioens-
schaal.
'Als je de finale verliest, heb je niks,' zei een van mijn vrienden.
Niet mee eens. Nog steeds niet. Als je een Europese finale ver
liest, heb je wél iets, namelijk een Europese finale op je palmares.
Dat télt.
Wat is het meest legendarische FC Twente-elftal ooit? De ploeg
die in 2010 landskampioen werd of het team dat in 1975 in een
historische halve finale met Juventus afrekende en de finale van
de UEFA Cup bereikte?
Ik denk het team van D975. Ik weet tegen wie ze speelden in de
finale (Borussia Mönchengladbach), dat zegt al genoeg: ik was
toen drie maanden oud. Was dat een ploeg die 'niks won'? Ik vind
van niet. Ze stonden in een Europese finale. Dan win je véél. Dan
klinkt de clubnaam voortaan anders. Vraag het Lokomotive Leip
zig.
Niet zo lang geleden las ik een Brits artikel over Ajax' jaren
tachtig. Over het trainersdebuut van Cruijff. Over Van Basten en
Rijkaard. Over de twee finales op rij in de Europacup voor Beker
winnaars. Het zilver van 1988 kreeg meer aandacht dan de lands
titels uit dat decennium. Het UEFA Champions League-zilver van
1996 idem dito: pijnlijk, maar tóch historisch toen de wond was
geheeld.
Na de finale tegen Manchester United in 2017 las ik wat wed
strijdverslagen op internet. 'Het jonge Ajax was kansloos in de
tiende Europese finale uit de geschiedenis van de club,' stond er.
Tien finales, dacht ik. Dat staat er toch maar mooi. Ze zijn stuk
voor stuk van meer internationaal gewicht dan de gemiddelde
landstitel. Dat geldt zéker voor de allereerste Europese eind
strijd: 28 mei 1969 in Madrid tegen AC Milan. Aan het eind van dit
seizoen zullen we het memoreren: vijftig jaar Europese finales.
Hij werd verloren. Kansloos zelfs, net als de meest recente, 24
mei 2017 in Stockholm: talentvolle jongens tegen geslepen kerels.
Maar ze stonden er wel.
Na 28 mei 1969 klonk de naam Ajax voorgoed anders - en van
die bijzondere klank was Europa zich op 24 mei 2017 weer even
bewust.
Zo betekenisvol kunnen nederlagen zijn.
Menno Pot
