Herman Wijnands
i
oN
Langs de Zijlijn
Marleen
Woensdag 25 oktober stond er een onvervalste Amsterdamse derby op het programma, in het bekertoernooi.
Op niet-Amsterdamse bodem (het stadion van Volendam) speelden De Dijk en Ajax tegen elkaar. Ajax versloeg De Dijk met 4-1.
In de rubriek Langs de Zijlijn interviewen we supporters die wekelijks zijn te
vinden op sportpark de Toekomst.
Herman Wijnands (70) is
vaak zaterdagmiddag op
sportpark de Toekomst te
vinden.
Hoe ben je hier terechtgekomen?
'Tijdens mijn CIOS-opleiding
heb ik in 1974-1975 stage
gelopen bij de A1 en B1 van
Ajax, na bemiddeling van de
docent van het CIOS, Joop
Brand. Bij Ajax ben ik twee
periodes actief geweest: de
eerste keer als trainer van
Ajax 3 amateurs, dat op zondag
speelde, en de tweede keer in
de periode 1990-1992 als hoofd
jeugdopleiding. Ik was toen zelf
sportinstructeur op Schiphol
bij de brandweer en politie.Voor
mijn functie bij Ajax heb ik die
baan opgezegd. In 1992 ben
ik bij Ajax gestopt om in Abu
Dhabi hoofd jeugdopleiding van
de club Al Wahda te worden.'
Wat deed je na het beëindigen van
het trainerschap?
'Ik ben altijd in het voetbal
werkzaam geweest, als trainer
van Rijnsburgse Boys, GVVV
FC Volendam en als hoofd scou
ting bij RKC Waalwijk en IJssel-
meervogels. Met Clarence
Seedorf, die ik als hoofd oplei
ding bij Ajax had leren kennen,
heb ik altijd goed contact
gehouden.Voor hem heb ik de
laatste jaren voetbalkampen
geleid in Amerika.'
Hoe vaak kom je op de Toekomst?
'Ik ben in de eerste plaats voet
balliefhebber en vind het leuk
om naar de jeugd van Ajax te
kijken, om te zien hoe ze ervoor
staan. Ik ben nieuwsgierig naar
de individuele kwaliteiten van
spelers, zoals techniek, fysieke
kwaliteiten (beweeglijkheid,
snelheid en mentaliteit) maar
ook naar het samenspel van het
team. Hoe functioneert het elf
tal? Weet de één van de ander
wat hij doet? Hoe reageren ze
op elkaar? In een goed voetbal
lend elftal zal een talent zich
beter ontwikkelen. Ik zie vaak
goede individuele acties, maar
minder goede combinaties. Ik
ga meestal op zaterdag om
12.00 uur naar de Toekomst.
Dan kijk ik om 14.30 uur de
eerste helft van Ajax Onder 19
en de tweede helft bij Ajax
Zaterdag 1.'
Tamara Schellekens
Ik weet niet waarom Marleen Molenaar precies weg moest. Op
het moment van schrijven is het nieuws nog vers, ik heb er nog
geen enkele 'interne bron' over gesproken en ik heb er dus ook
geen mening over. Daar gaat het hier ook niet om.
Wat ik wel weet, is dat ik het jammer vind dat ze weggaat. Drie
keer interviewde ik haar voor een verhaal in de Ajax Life-krant. Ik
had vanaf de eerste keer een zwak voor haar. Volgens mij was dat
wederzijds.
De eerste keer, in augustus 2013, trad ik haar tegemoet zoals zo
veel mannen haar tegemoet traden: met de nodige vooroordelen
over vrouwenvoetbal tussen de oren en zonder ooit serieus naar
een vrouwenwedstrijd gekeken te hebben.Vertelt u het maar,
mevrouw Molenaar.
En ze vertelde. Hoe ze na de officiële oprichting van de vrouwenaf
deling van Ajax (18 mei 2012) welgeteld vier weken had (tot de
deadline van 15 juni) om een complete selectie bij elkaar te sprok
kelen. Hoe ze vocht voor vergoedingen voor haar meiden, voor
betere faciliteiten - en hoe ze hardop droomde van een jeugdoplei
ding voor meisjes. Hoe ze voortdurend tactisch moest zijn in haar
verzoeken aan de directie.
Voor mijn tweede Marleenstuk, in 2016, belde ik ook met speelster
Daphne Koster en trainer Ed Engelkes. Onafhankelijk van elkaar
gebruikten ze dezelfde woorden: 'perfectionistisch', 'niet snel tevre
den', 'gedreven'. Ze zeiden ook: 'Ze kan het soms moeilijk loslaten.'
Dat had ik inmiddels ook ondervonden. Ik ben al twintig jaar jour
nalist en heb duizenden mensen geïnterviewd, maar bijna nooit
woog iemand zo onvermoeibaar elk woord uit mijn tekst op een
goudschaaltje. 'Dit bedoelde ik net even anders.' 'Dit zei ik toch
niet zo?' 'Dit ligt een beetje gevoelig. Mag dat anders?'
Toch groeide, behalve mijn bewondering voor haar werk als spin
in het web en kundig manager, ook mijn sympathie voor haar. Ze
is een bloedserieuze vakvrouw van buiten, maar de lach en het
meisje zitten vlak onder de oppervlakte. Dat vond ik leuk.
Ik dénk dat er bij de Ajax Vrouwen weleens wat mensen moe
van Marleen Molenaar zijn geworden, niet in de laatste plaats
Marleen zelf. Maar ik weet óók zeker dat iedereen van haar houdt.
Ze begon met niets, maar vertrekt na vijf jaar 24-uursdienst als
regerend landskampioen en actueel koploper. Ajax gaat haar nog
missen.
Menno Pot
11
