Koos en Joke Alberts
Langs de Zijlijn
trouwe fans Ajax Vrouwen
Eberhard
Tijdens de rust van Ajax - Rosenborg werden de spelers die deel uitmaakten van de gouden Oranje-selectie en het rood en wit van Ajax dragen geëerd. Liza
van der Most, Désiree van Lunteren, Kelly Zeeman en de aanwinsten Stephanie van der Gragt en Sisca Folkertsma werden letterlijk in de bloemetjes gezet.
Koos Alberts en zijn vrouw Joke
zijn vaste supporters bij het
vrouwenvoetbal. De zanger Koos
is een begenadigd artiest van het
Amsterdamse levenslied (onder
andere bekend van zijn debuut
singel 'Ik verscheurde je foto')
en wat maar weinigen weten, is
dat hij ook aardig kon voetballen.
Hij was net niet goed genoeg
voor Ajax en ging voetballen bij
TOG. Het weerhield hem en zijn
vrouw Joke er echter niet van
(we spreken over begin jaren
zestig) hun club Ajax te volgen.
Dat doen ze al 54 jaar. 'Ik kwam
al in De Meer in de tijd van Dick
van Dijk en Johan Cruijff. In later
jaren zat ik soms bij Tonny Bruins
Slot in de trainerskamer, gezellig
praten over voetbal. Tja, in die tijd
was het kleinschaliger, toen kon
dat nog'.
Koos' vrouw Joke begon met
voetballen op straat. Omdat er
geen voetbalclub voor meisjes
was, ging ze op handbal. In die tijd
speelde Koos Alberts bij Amster
damse voetbalvereniging TOG.
Joke handbalde bij diezelfde club
en daar hebben ze elkaar leren
kennen. In een later stadium is
Koos Alberts zijn vrouw Joke en
dochter Christa in het eerste
seniorenelftal van VV Vrone in Sint
Pancras gaan trainen. De vrouwen
haalden in die tijd ook grapjes uit.
'Malligheid, spoten ze onder
andere parfum in mijn haren tij
dens het maken van de teamfoto'.
Omdat Joke en dochter Christa
voetbal speelden, ontstond de
liefde voor het vrouwenvoetbal.
Toen Ajax begon met vrouwen
voetbal werden Koos en Joke
Alberts meteen trouwe volgers:
'Sinds de toetreding van Ajax in
de Eredivisie Vrouwen hebben
we bijna alle wedstrijden gezien.
Het plezier van die vrouwen is
prachtig. Dat ze nu na vijf jaar
kampioen zijn geworden en de
beker hebben gepakt is een
mooie bekroning voor vijf jaar
hard werken. Hopelijk spelen ze
een aantal mooie wedstrijden in
de Champions League. De sfeer,
de gezelligheid, dat is typerend bij
de Ajax Vrouwen en anders dan
bij Ajax I. Met Marleen Molenaar
en Daphne Koster hebben we
een bijzondere band omdat we
ze al zo lang kennen. De passie en
het plezier bij de Ajax Vrouwen is
onbeschrijfelijk mooi. Na vijf jaar
was het prachtig om tijdens hun
kampioensfeest een ode te bren
gen aan deze speciale vrouwen.'
Tamara Schellekens
3 mei 20I2 was het keerpunt. Een jaar eerder was Eberhard van
der Laan nog bejegend zoals de meeste burgemeesters worden
bejegend tijdens Ajax-huldigingen. Met gefluit dus, omdat dat nu
eenmaal een soort folklore is, vijandigheid gemarineerd in een saus
van opgelegd pandoer.
Dat was toen al onterecht, want we hadden het nota bene aan de
onverschrokkenheid van Van der Laan te danken dat Ajax na jaren
weer eens in de binnenstad werd gehuldigd, op het Museumplein.
Op 3 mei 20I2 wond Van der Laan de aanhang voorgoed om zijn
vinger. Hij betrad de bühne, er weerklonk wat gefluit, maar Van der
Laan maakte een parmantige buiging en zei: 'Het is een waardevolle
traditie de burgemeester van Amsterdam uit te fluiten, maar ik had
al een seizoenkaart voor Ajax toen de meesten van jullie nog naar
Sesamstraat keken, in je pyjamaatje.'
Pats. Liefde. Vanaf dat moment heb ik geen Ajax-supporter nog iets
lelijks horen zeggen over burgemeester Van der Laan. Heldhaftig,
vastberaden, barmhartig.
Dat Van der Laan op 3 mei 20I2 aanvankelijk toch weer uitgefloten
werd, had te maken met het feit dat die huldiging niet opnieuw in
de binnenstad was, maar op het Arenapark. Daar baalden de fans
van. In 20II had Van der Laan gewaarschuwd: nieuwe burgemeester,
nieuwe kans, we proberen het op het Museumplein, maar laat dan
niemand rotzooi trappen. Die rotzooi kwam er wel. Toen was het
simpel voor Van der Laan: als je 'm besodemieterde, was het klaar.
Het supportershome? Van der Laan gaf het een kans... tót er rottig
heid kwam. Toen ging de tent dicht, maar hij zette zich vervolgens
wel in voor een nieuw supportershome op een betere plek, in het
transferium. Dat dat home er gaat komen, danken de supporters
aan Eberhard van der Laan.
Die geweldige rood-witte megavlag ter viering van de landstitel van
20I4 op de toren Overhoeks (de huidige ADAM Toren) aan het IJ?
Van der Laan. Die Ajax-vlaggen in de hele binnenstad, om Ajax
succes te wensen in de Europa League-finale van dit jaar? Van der
Laan. Dat de Amsterdam ArenA per 25 oktober officieel en defini
tief Johan Cruijff ArenA gaat heten? Juist.
Alle burgemeesters van Amsterdam hadden met Ajax te maken op
allerlei manieren, maar van slechts één burgemeester weet ik zeker
dat hij tot op het bot Ajacied was. Wat zal hij ontzettend worden
gemist.
Menno Pot
