Kampioenen 2015-2016
Moeder aller nederlagen
A1, C2, D2, E1, E2, F1
Zaterdag 2, Zaterdag 4, Zaterdag 5
Op 19 april contracteerde Ajax Pascale Struijk. De 16-jarige verdediger tekende een contract t/m 30 juni 2018. Pascale: 'door de wedstrijden tegen Ajax en de
duels met het Nederlands Elftal o/17 ken ik al veel spelers. Het Jany van der Veen Toernooi voor E-jeugd werd gewonnen door Feyenoord met Ajax als derde.
De voorlopige erelijst van het afgelopen
seizoen ziet er als volgt uit:
Elk voetbaljongetje heeft zo zijn eigen 'moeder aller nederlagen'.
Het kan de WK-finale van 1974 zijn of de afscheidswedstrijd van
Johan Cruijff tegen Bayern. Ik ben van bouwjaar 1975 en twijfel
tussen twee 'moeders', maar omdat de ene feitelijk geen nederlaag
was (Nederland - België, 2-1, 20 november 1985) kom ik toch op
11 mei 1988 uit.
Straatsburg. Finale Europacup II. Ajax - KV Mechelen.Vroeg rood
voor Danny Blind. Het balbezit. De kansjes. De voorzet. De kopbal
van Piet den Boer. De stormloop. En vooral: de onpasseerbare
Michel Preud'homme die alles tegenhield en de wraak van Aad
de Mos op Ajax gestalte gaf.
Ik was 13 jaar, een vooral op Ajax-gebied nogal heetgebakerde
brugsmurf en ik wist werkelijk niet waar ik het zoeken moest
van verdriet en frustratie. Bittere tranen. Stompen tegen de
muur. Slaan met deuren. Schreeuwen onder mijn hoofdkussen.
Ik vond de 1-0 van Straatsburg het grootste onrecht uit de men
selijke geschiedenis. Iets oneerlijkers was nimmer vertoond.
De volgende dag nam ik me heilig voor dat ik iedereen die me op
school met de uitslag zou jennen op een rechtse hoek zou trakte
ren en ik sluit niet uit dat dat ook gebeurd is, want ik wilde de din
gen toen nog wel eens met mijn vuisten oplossen. Ik denk dat ik
wel drie dagen op rij gehuild heb om de nederlaag van 13 mei 1988.
Dat was 28 jaar geleden en ik kan u melden dat ik op 8 mei 2016
iets kalmer ben gebleven. Ten eerste omdat ik tegenwoordig
41 jaar oud ben, dat scheelt al een stuk, en ten tweede omdat ik
deze zeperd geen geval van onrecht vond.
Ik kan er niets anders van maken: in mijn beleving is Ajax dit
seizoen niet vaak genoeg goed geweest om in Doetinchem recht
te hebben op een mazzeltje.
Op dagen als 8 mei 2016 realiseer ik me altijd dat er thuis voor
de buis jongetjes zitten te kijken voor wie déze dag de moeder
aller nederlagen zal blijven. Huilend en boos de trap op gestormd,
de deur van de slaapkamer achter zich in de sponning gekwakt.
Woest. Ontroostbaar.
Die jongetjes zou ik willen vertellen dat het allemaal slijt en dat ze
ooit zelfs met enig plezier over die vreselijke dag in 2016 zullen
vertellen, zoals ik nu over 11 mei 1988. Aan de andere kant: altijd
maar relativeren is ook niet per se goed.
Au. Verdomme. 8 mei 2016 was een taaie.
Menno Pot
ÏNVILir
