Erfgoed aan de bar
DAVID
Diederik
Het lijken allemaal vrienden en vriendinnen van elkaar, de ouders van onze jeugdspelers, tijdens het Ouderjaarfeest op 13 februari op de Toekomst. Er werd
gezongen, gedanst, polonaise gelopen, gegeten en gedronken.Wat wil men nog meer in een sfeer die zijn weerga niet kent. Soms ging het feest helemaal los.
Bij de meeste internationale
wedstrijden, maar ook bij toer
nooien en bijzondere gelegenhe
den, is het een goede gewoonte
dat de besturen van de clubs
elkaar een cadeau geven. Dat zijn
heel vaak verzilverde schalen met
een inscriptie, maar ook beeldjes,
vazen en bokalen. Een enkele
keer komt er plotseling een fles
drank uit de cadeautas. Ik kan mij
zo voorstellen dat leden van het
bestuur vlak voordat ze afreizen
opeens beseffen dat ze helemaal
vergeten zijn een cadeau te rege
len. En dus krijgt de secretaresse
van dienst opdracht om bij de
slijter op de hoek snel een fles
van het een of ander te kopen.
Het zal wel niet zo gaan, maar
het is een aardige gedachte.
In elk geval heeft Ajax inmiddels
het begin van een verzameling
flessen met drank in de erfgoed-
kasten staan. De meest recente
- en de aanleiding tot dit stukje -
is een 25 jaar oude fles The Dal
more Highland Single Malt Scotch
Whisky, aangeboden door Celtic
bij de Champions League wed
strijd op 22 oktober 2013. Er
staat een tekstje op een plaatje
gegraveerd, mét de logo's van
de beide clubs, dus hier geen
secretaresse die op pad werd
gestuurd. Sterker nog, het is een
serieus cadeau want het internet
leerde ons dat zo'n fles op veilin
gen toch een dikke 800 euro kan
opbrengen.
Uit dezelfde tijd stamt een iets
minder kostbaar heupflacon
Weduwe Joustra Beerenburg,
geschonken door ONS Boso
Sneek, ter gelegenheid van een
wedstrijd in de tweede ronde om
de KNVB beker (31-10-2012).
Ajax deed zelf ooit ook aan
drank, maar dan voor de eigen
leden. Zo hebben we uit de nala
tenschap van André Kraan een
jeneverkruik (leeg) die hij kreeg
bij het 75-jarig jubileum voor zijn
werk als jeugdsecretaris. En ieder
een kent natuurlijk het beroemde
Amstel bierblikje Prachtpils voor
prachtkerels, uit 1969, met daarop
de selectiefoto van het Ajax-team
dat vrij snel na het op de markt
brengen van het bierblikje de
Europacupfinale tegen AC Milan
zou verliezen. Geen oorzakelijk
verband, neem ik aan.
Het blikje is, zowel leeg als vol,
tegenwoordig een gewild verza
melaarsobject en geeft in de Ajax-
vitrines midden tussen de andere
objecten een mooie herinnering
aan het verleden. Proost!
Carel Berenschot
De sombere wintervrijdag of -maandagavonden lokken maar wei
nig mensen naar de Toekomst. De gure wind, de kletsende of
waaiende regen, de kou in al zijn schakeringen. Het kost wel eens
moeite om de warme woonstede te verlaten en te koersen naar
de Borchlandweg om naar Jong Ajax te gaan. Het is de vol
waardige Eerste Divisie maar omdat wij toevallig 'Ajax' heten, ligt
er een schuimlaagje van marginaliteit overheen. En niet alleen
omdat er, anders dan op de overige Jupilervelden, programmabla
den verstrekt worden noch rust- en eindstanden medegedeeld.
Een onbedoelde indicatie dat de competitie niet meetelt.
Voor de meeste voetballers is dit een weinig beschut maar zeer
nuttig voorportaal tot de glanzende voetballoopbaan, voor
andere Ajacieden slechts een podium waarop vorm hervonden of
behouden moet worden. Noodzakelijk kwaad. Beide invalshoeken
hebben hun eigen moeilijkheidsfactor maar ik geloof dat de groep
van gearriveerde voetballers die hun minuten moeten maken, de
meeste last ondervindt om de motivatie en ambitie te mengen
tot een volwaardige prestatie. Dat vraagt mentale kracht.
Diederik bezit die kracht. Diederik Boer, over hem heb ik het. Ik
ben altijd blij wanneer hij van de partij is. Een enkele keer staat hij
onder de lat; over het algemeen wanneer er sprake is van blessu
res bij jongere collega's en sporadisch omdat hij het beroemde
wedstrijdritme moet vasthouden. Een belangrijke factor voor een
tweede keeper in de A-selectie. Ik ken Diederik niet persoonlijk,
hij kwam later dan ik weg ging. Maar op de schaarse vrijdag- of
maandagavonden laat hij zien wie hij is. Diederik Boer is 35 jaar,
keepte bij PEC Zwolle zo'n driehonderd wedstrijden bij elkaar en
werd daarmee een echte PEC-Man die, door vele wateren gewas
sen, zijn hand niet hoeft om te draaien voor potje Jong Ajax op
de Toekomst. Maar dat doet hij wel. Het is alsof hij zich afsluit van
de werkelijke entourage en zijn eigen belevingswereld creëert.
Daarin is elke wedstrijd een finale. Scherp geconcentreerd leeft
hij elke wedstrijdminuut met optimale intensiteit en stuurt roe
pend en wijzend zijn jonge teamgenoten. Als je op zijn
lichaamstaal let, schep je de beleving er van af. Prachtig beeld. Hij
stut zichzelf vanuit mentale inleving naar flitsende reflexen, tijdig
ingrijpen. Hij baalt wanneer zijn spelhervatting een keertje ver
keerd uitpakt. Moedigt aan en roept tot de orde. Het mag nog zo
koud zijn, Diederik kan door de adrenalinesturing niet koud wor
den. Elke wedstrijd is zijn wedstrijd, zijn hoogtepunt. Blijmakende
hartstocht op winterse vrijdag-of maandagavonden.
lLMORÉ
- 25 H
VRACHT
*>m PKACH'*11
12
