I
Middagje erfgoed kijken
DAVID
Erfgoed
Gestolen kroon
12
Tijdens de bijeenkomst met taggers van het Erfgoed bleek weer eens wat een megaklus het is, om alle foto's te bekijken en te beschrijven.Tienduizenden
foto's liggen te wachten en meer dan een miljoen komen nog op ons af van Louis van de Vuurst. En dan zijn er nog de vaantjes, bekers en nog veel meer.
De meest trouwe Clubnieuws
lezers weten wel dat Ajax Erfgoed
al ruim een jaar in de weer is met
het project 'Vele Ajacieden'. Een
slordige zeventigduizend foto's,
dia's en negatieven uit het foto
archief van Ajax zijn eerst door
de deskundige handen van Hen-
nie Schuurman gegaan en vervol
gens door het bedrijf Picturae
gedigitaliseerd. Daarmee zijn al
die beelden veilig gesteld voor
de toekomst, maar dan ben je er
nog niet. Er moet immers ook
per foto worden beschreven wie
erop staan en wat er te zien is.
De vakterm voor deze bezigheid
is 'taggen'.
Daarbij wordt Ajax geholpen
door 176 vrijwilligers. Meestal
krijgen deze taggers wedstrijd-
beelden te beschrijven, maar er
zijn ook talloze prenten van trai
ningen of recepties, vergaderingen
en feesten. Kortom, de hele club
geschiedenis wordt nauwkeurig
vastgelegd. Dat werk speelt zich
af in de anonimiteit, op een zol
derkamertje met alleen een com
puterscherm en wat naslagwer
ken in de buurt. Om te weten te
komen wie deze stille werkers
zijn, heeft Ajax op vrijdag 8 mei
de vijfentwintig meest toegewijde
taggers eens uitgenodigd voor
een middagje 'erfgoed kijken'.
Na de kennismaking besprak Erol
Erdogan met de gasten eerst hoe
iedereen het doet, wat goed en
wat niet goed gaat, wat beter
moet of hoe het anders kan. Een
eerste conclusie is dat juist hier,
waar de anonimiteit zo prominent
is, communicatie onmisbaar is.
Mailen, nieuwsbrieven sturen en
nog meer van dit soort ontmoe
tingen zijn essentieel.
Na de gedachtewisseling, werden
er 'een broodje en een drankje'
geserveerd en vervolgens nam
erfgoed-medewerker Rianne van
de Wetering de taggers mee op
een rondleiding door de Arena,
het veld, de kleedkamers en de
erfgoedruimte. Daar liet de onver
moeibare Hennie zijn indrukwek
kende foto- en krantenarchief
zien en vertelde Thijs Lindeman
in geur en kleur wat er allemaal
komt kijken bij het erfgoed.
Tot slot presenteerde Ronald
Pieloor proefopnames van soms
hilarische interviews, die zijn
gemaakt met enkele oud-spelers.
Dat worden prachtige filmpjes
en hopelijk komen daar nog veel
meer bij. Zo vloog de tijd om.
Reden genoeg om elkaar in de
toekomst vaker te ontmoeten.
Carel Berenschot
De stralende oogopslag. Vanaf Moment Eén was ze méér dan een
voetballer in het Ajax-shirt. Charisma, uitstraling, persoonlijkheid,
hoe je het ook noemt, duidelijk was dat deze vrouw met buiten
gewone gedrevenheid voetbalde in ons rood en wit. Dag in, dag
uit bezig met haar sport en haar club. Daphne Koster in het haar
zo prachtig passende Ajax-shirt voetbalde bovendien ook voor de
anderen om haar heen. Verantwoordelijk, terdege beseffend dat
zij, als meest ervaren voetballer in een voor Ajax nieuw tijdperk,
de ervaren voorganger was en de meiden rondom haar ten voor
beeld diende te strekken. Dat doet Daphne met verve. Opletten,
aanwijzingen gevend, coachend, ingrijpend. Dermate dat het soms
iets van haar eigen spel wegnam door de concentratie die zij op
bracht voor de anderen. De voortreffelijke voetbalster was zelden
tevreden over zichzelf omdat ze wist dat ze zelfs nog beter kon.
Dat stak haar want als La Koster iets is, dan is het ambitieus.
Steeds op zoek naar haar perfecte wedstrijd. Maar ondertussen
zich opofferend voor het collectief. Fascinerend. Een sporter met
een dergelijke drive, met zoveel wilskracht, kwaliteit, hang naar
perfectie en fanatisme, wordt door die eigenschappen wel eens
verkeerd begrepen. Niet begrijpend ziet men in haar overtuiging
én haar overtuigingskracht eerder weerbarstigheid dan de
waardevolle en gezonde drang naar nóg beter. Overtuiging wordt
als lastig gezien, meedenken als bemoeienis. Zwakkeren voelen dat
zelfs als bedreigend. Het komt voor dat je op weg naar winst met
een uitgesproken mening geen vrienden maakt. Jammerlijk maar
ze moet daar mee leren leven. Ajax' vrouwenvoetbal staat op de
kaart. Kosters verdienste daarin is enorm. Overtreffende trap.
Ajax is trots op zijn fiere aanvoerder van het vrouwenteam. En
Ajax is verbolgen. Want het gouden doel, de absolute kroon op
haar werk is achter slot en grendel geplaatst. De Oranjeleeuwin
nen nemen deze zomer in Canada deel aan het WK. Voor het
eerst in de geschiedenis. Historisch moment dus. Maar de aan
voerder, de vrouw die vele jaren voor Oranje offerde, meedacht,
organiseerde, bikkelde en scoorde, Daphne Koster, mag niet mee.
De gemompelde redenen liggen niet in feiten maar in een mist
van woorden. Speelt haar persoonlijkheid een rol? Dat ze het niet
zou aankunnen is ronduit belachelijk! Beter in conditie dan ooit,
bereid om meer te offeren dan ooit. Alleen al haar meerwaarde
als ervaren persoonlijkheid is op het allerhoogste podium een
wapen. Geen WK voor Daphne. De stralende ogen staan nu dof.
Gestolen kroon. Om te janken.
