Beelden liegen niet
De Talentenfabriek
Lopende band
32 teams met eerste jaars F-pupillen meldden zich op 15 oktober op de Toekomst voor het jaarlijkse HETT-toernooi. Het is elk jaar weer een mooi gezicht
de allerjongste spelertjes (o/8) te zien voetballen, elk op hun eigen manier. Daarnaast levert het altijd mooie plaatjes op, waar het plezier vanaf straalt.
Een eerdere editie van deze
column sloten wij af met de
woorden: de ontwikkeling van het
individu staat centraal. De trainer/
mentor begeleidt 'zijn' spelers
om de mindere onderdelen te
verbeteren en wapens aan te
scherpen. Interessant is natuur
lijk de hoe-vraag. Naast trainin
gen, wedstrijden en gesprekken
wordt het gebruik van videobeel
den steeds belangrijker in de
opleiding. Bij kinderen en pubers
zijn lange gesprekken niet altijd
de beste manier om dingen over
te brengen. Voetballers, zo blijkt,
zijn visueel ingesteld.
Inmiddels hebben coördinatoren,
mentoren, performance coaches
en scouts toegang tot de online
videobibliotheek. Steeds vaker
worden videocompilaties
gemaakt van individuele spelers,
waarmee de mentor direct kan
laten zien wat hij bedoelt met
verkeerde versus juiste keuzes,
skills die nog verbeterd moeten
worden, etc. Trainers kunnen met
elkaar beelden bekijken en zo
discussies naar een hoger niveau
tillen. Scouts, vaak elders op pad,
kunnen de ontwikkeling van
Ajax-talenten volgen en het refe
rentiekader op peil houden. Ook
de coördinator, die maar op één
plek tegelijk kan zijn, krijgt
achteraf de mogelijkheid alle
wedstrijden te analyseren.
Uiteraard zijn we afhankelijk van
de hoeveelheid en kwaliteit van
beschikbare beelden. Momenteel
wordt gewerkt aan een alomvat
tend 'videoplan' waarin beschre
ven wordt wat reeds in huis is en
wat nog moet worden aange
schaft. De doelstelling is alle wed
strijden en bepaalde trainingen op
te nemen. Ook het Ajax Talenten
Programma (ATP), afgelopen sei
zoen verantwoordelijk voor 98%
van de instroom van de Onder
bouw, zal op beeld moeten wor
den vastgelegd. Daardoor kunnen
we nog beter analyseren en de
juiste keuzes maken. Ook hier is
het credo: meer ogen zien meer.
Beelden liegen niet en zeggen
vaak meer dan duizend woorden.
Het mooie nieuws is dat Ajax TV
dit seizoen beelden zal schieten
voor een documentaire over
onze jeugdopleiding. Zo kan
iedereen straks met eigen ogen
waarnemen wat er gebeurt op de
Toekomst. En kunnen ook wij van
beelden leren.
Ruben Jongkind
Mijn eerste keren Ajax waren in 1983, maar ik denk dat ik me pas
een jaar of vijf later echt begon te realiseren wat Ajax nou Ajax
maakte.
Het kwartje viel ergens tijdens de spectaculaire campagne van
Ajax 2 (de naam Jong Ajax bestond nog niet) in de KNVB beker
van 1987-1988. Het was een prachtlichting, die de profclubs
Sparta, Groningen en Volendam uitschakelde.
(De technische staf nam vervolgens het onfortuinlijke besluit om
het al uitgeschakelde Ajaxl op te stellen als 'Ajax 2', om zo een
serieuze gooi naar de hoofdprijs te kunnen doen. Ze werden
prompt uitgeschakeld door RKC. Maar dat terzijde.)
Ik herinner me hoe opwindend ik het vond om de tieners van
Ajax 2 (Frank en Ronald de Boer, Marciano Vink en nog een paar)
te zien opduiken in Ajax 1. Die kende ik al! Ik werd me bewust
van de kweekvijverfunctie van Voorland.
Plotseling zag ik hem voor me: de levensader van Ajax, de 'lopende
band' die altijd maar doorgaat. De opleiding, de machine, de
motor van de club. Niets heerlijker dan een wedstrijd op de
Toekomst bekijken en elkaar aanstoten: die daar, dat is er eentje.
Vaak valt het tegen. Brutil Hosé. Geoffrey Castillion. Ze zouden
grote Ajax-aanvallers worden en wagonladingen eredivisiedoel-
punten produceren. Dat liep dus anders. Gaat het niet om. Het
doet niets af aan de sensatie om ze te zien ballen: de jongens van
wie je vermoedt dat ze geweldig gaan worden. De jongens die je
zo snel mogelijk in Ajaxl wilt zien, al was het maar om je buur
man te kunnen aanstoten en te zeggen: let op, die ken ik, dat is
er eentje.
Tijden veranderen. De juwelen van de Toekomst zijn niet meer
zulke goedbewaarde geheimen als in 1987. Je ziet ze al als
A-junioren live op televisie, in de UEFA Youth League. Maar de
sensatie blijft. Nouri.Van de Beek. Cerny. Of Eiting! Zestien jaar,
eigenlijk nog B-junior en dan tegen Barcelona ballen alsof het de
normaalste zaak van de wereld is.
Als ze, over een poosje, in de ArenA hun trainingsjasje uittrekken
aan de zijlijn en hun hoeven tonen aan de grensrechter, klaar voor
hun debuut, zal mijn Ajax-hart een sprongetje maken: zo jongen,
daar ben je. Welkom.Voetballen maar.
Wat dat moment elke keer opnieuw weer zo prachtig maakt?
Ik denk dat het de wetenschap is dat ze op dat moment, daar
aan die zijlijn, alleen maar dromen van Ajax - en nog niet van iets
anders.
Menno Pot