DAVID
Reünie
1969-1'
Oproep
12
Diagonaal perspectief
Als sluitstuk van het seizoen vertrok de Ajax-selectie op 8 mei voor een week richting Indonesië om in Jakarta twee vriendschappelijke wedstrijden te spelen.
Ertussendoor worden er voetbalclinics en aan andere zaken aandacht gegeven. Zelfs op 6800 km afstand van Amsterdam kent Ajax vele fans en supporters.
Er is een leuk initiatief ontstaan
om een reünie te organiseren
voor alle jeugdspelers die actief
waren in de periode 1969-1974.
De periode is volstrekt willekeu
rig gekozen, maar nauw verbon
den aan de initiatiefnemers Erik
van Aken, Joop Leeuwendaal, Alex
Waterman, Martin Matteman en
Rob van Trappen die samen de
commissie Ouwe jongens krenten
brood vormen.
De bestuursraad ondersteunt
dit initiatief van harte op alle
mogelijke manieren. Via de eve
nementencommissie worden
de initiatiefnemers met raad en
daad geholpen. De reünie wordt
in principe op zaterdagavond
4 oktober 2014 gehouden op
de Toekomst. De datum is nog
afhankelijk van het competitie
programma 2014-2015. Eventueel
wordt het een week eerder.
De commissieleden hebben eerst
verkend in ieders eigen netwerk.
Daarna is een speciale pagina op
Facebook in het leven geroepen.
Ga op Facebook naar 4-10-14
Ajax Jeugdvoetbal. Het is erg leuk
die pagina te bekijken. Elftalfoto's,
diploma's, weekberichten, club
nieuwsbladen uit die tijd, voor
de liefhebbers is het likkebaarden
erfgoed pur sang.
De commissie schat dat de totale
groep zou kunnen bestaan uit
circa 300 oud-spelers. Intussen
hebben zich ruim 130 oud-spe
lers uit die periode aangemeld.
Dat op zich is al een fantastisch
resultaat, maar we willen meer.
Hoe verder we komen, hoe min
der makkelijk het wordt om nog
jongens uit die tijd te traceren.
Vandaar deze oproep. Ken je
jongens uit die periode die in
de jeugd speelden en/of heb je
contactgegevens, dan houden we
ons aanbevolen. Stuur een mail
naar jan@sparklinggroup.nl en de
informatie wordt doorgespeeld
naar de commissie.
Jan Buskermolen
Het was een eigen keuze: dit seizoen zag ik Ajax voetballen vanuit
diagonaal perspectief, linkerkant vak 129, op Zuid. Ik stond in de rij
tussen de dranghekken, beleefde hoe barbaars het daar soms toe
gaat. Ik ervoer de wedstrijden emotioneler dan ooit. Zoals de
mensen om mij heen, zeer intens. Constant hoge hartslag. Vloeken
om slecht spel ging mij slecht af, ik stond nog te dicht bij 'mijn jon
gens'. Juichen met bruisende grimmigheid lukte echter uitstekend.
Of je hem kent of niet, in de armen van je buurman brul je het uit.
Zelfs bij een eigen doelpunt van een Eagle-speler is de winstwens
zo sterk dat je juicht alsof De Jong de bal van dertig meter in de
bovenhoek heeft gepoeierd.
Mooi om voor de wedstrijd de trappen te beklimmen en aange
komen op je plek de handen te schudden van de mensen die je
zo langzamerhand herkent en die in al hun diversiteit kameraden
worden omdat ze ook Ajacied zijn. Na afloop massaal de trappen
weer af, high fives delend, brede lach op de gezichten want we
hebben gewonnen, even naar de noordzijde om een patatje te
scoren. Gedeelde opluchting na taaie zeges, woede om het kreng
Balotelli, verontwaardiging om een niet gegeven penalty, het genot
Davy Klaassen te zien ontbolsteren en mijn persoonlijke verbazing
over de ommekeer van supportersdenken over Daley Blind. Een
paar jaar geleden een verketterd jongetje, nu man, vereerd en
geprezen als een echte Ajacied.
Er waren gelukkige momenten en momenten van bittere reflectie.
Een soort heimwee. Hoe ik probeerde, er was niet aan te ontsnap
pen en het maakte dat ik soms niet ging. Totaal schokkend was
het contrast waarmee wij op Zuid werden geconfronteerd tijdens
Ajax - Barcelona. Opeens werden onze blikken naar rechts gezo
gen, naar een mens dat in de gracht voor de tribune op het beton
lag. Vormeloos maar mens want bloed stroomde. Paniek sloeg om
de harten, radeloosheid. De mens lag daar en Ajax scoorde. Weini
gen konden juichen, de vrees dat iets verderop iemand zou kunnen
sterven bevroor de vreugde en zorgde voor leegte in het anders
zo met hartstocht gevulde hart. Ik was niet de enige die toen als
verdoofd huiswaarts keerde.Van het hele seizoen staat dat mij het
meest bij.
De trotse juichkreet om het kampioenschap, de schaamte om
de waanzin van de bekerfinale, het hele mozaïek waaruit een
voetbalseizoen bestaat, vanuit mijn diagonale perspectief.
Sterker dan die emotiebundeling is de hoop dat het met die
tijdens Ajax-Barcelona op het beton gevallen man goed gaat.
