Klassieke Veteranen
Verliezen zit niet in hun DNA
Kampioen van de armoede
De sterren van weleer wilden op dinsdagavond 11 maart weer eens een balletje trappen en troffen de Zaterdag 3 van DVVA als opponent. Ondanks de
blessure van Frank de Boer ging het er vriendelijk en ontspannen aan toe. Als toonbeeld van saamhorigheid werd na afloop een groepsfoto gemaakt.
De Klassieke Veteranen lijken
tegen het derde zaterdagelftal
van DVVA hun spektakel al bij
het startschot te hebben ver
bruikt. Vanaf de aftrap scoorde
Richard Witschge met een
wondermooie boog de ope
ningstreffer. Helaas kon kort
daarna Frank de Boer, na een
botsing met Kenneth Perez, al
meteen de kleedkamer opzoeken
met een knieblessure, een onge
lukkig begin van een gezellige
avond.
De gasten van DVVA bleken
niet al te zeer uit het veld te zijn
geslagen en lieten de krakende
oudjes van Ajax er nog flink voor
werken. Met een middenveld,
beheerst door Perez en de
uiterst actieve Richard Witschge,
liet het voormalige 'enfant ter
rible' Glenn Helder zich van zijn
beste kant zien en hield Pim van
Dord achterin op zijn sobere
maar degelijke wijze de boel
droog. DVVA had bij rust de
leiding maar moet door een
afmakertje van Helder toch nog
een gelijkspel (2-2) toestaan.Veel
doet de uitslag er niet toe, maar
het stemt wel tot tevredenheid.
Ajacieden hebben verliezen nu
eenmaal niet in hun DNA zitten.
De Klassieke Veteranen, inmiddels
een jaartje of zes actief, kennen
een trieste oorsprong, vertelt
Pim van Dord na afloop. 'Ik heb
alle elftallen doorlopen met
Gerrie Kleton, en we trokken
veel samen op. Toen hij in 2006
overleed belde zijn vrouw mij op
met Gerries wens dat al zijn oude
voetbalmaatjes bij zijn begrafenis
zouden zijn. Uiteindelijk was bijna
iedereen present. Het werd best
nog gezellig, en we vroegen ons
af waarom we nooit meer samen
speelden. Omdat veel jongens in
het weekeinde nog iets in de
voetballerij doen, besloten we
om door de week te spelen,
vooral voor onszelf, al vinden
we het natuurlijk best leuk als
er iemand komt kijken bij onze
thuiswedstrijden op dinsdag
avond, hier op de Toekomst, en
twee keer per seizoen een uit
wedstrijd, als benefiet, bijvoor
beeld voor een ziek kind dat een
dure behandeling nodig heeft.
Voor de verdere publieksevene
menten hebben we Lucky Ajax.'
Evert Vermeer
Vrijwel alle Nederlandse sportredacties stellen dezer dagen de
vraag, dus laten we hem hier ook maar eens opwerpen: zou Ajax,
als de landstitel inderdaad wordt binnengehaald, een 'kampioen
van de armoede' zijn?
Laat ik vooropstellen dat deze Ajacied dolblij is met opnieuw een
landskampioenschap en nog blijer met het nieuwe clubrecord: vier
titels op rij. Alleen PSV presteerde dat in de moderne tijd, net als
HVV in een ver verleden. Ajax nu ook. Dat is prachtig. Een grootse
prestatie, waaraan de naam van Frank de Boer voor altijd verbon
den blijft.
Toch ben ikzelf, in het juiste gezelschap, wel degelijk geneigd te
zeggen dat Ajax dit seizoen een kampioen van de armoede is.
Sommige spelers vinden dat het Ajax-publiek 'verwend' is geraakt.
Misschien is dat wel zo. In de aanloop naar 15 mei 2011, toen Ajax
zeven lange jaren geen landskampioen was geweest, kwam het in
geen Ajacied op om te zeuren over het spelniveau. Nu zijn we
weer aardig gewend aan kampioenschappen en krijgen we weer
meer noten op onze zang: we willen goed voetbal. Aan de andere
kant: is dat zo erg? We zijn Ajax, wij spelen attractief voetbal. Juist
daaraan ontbrak het dit seizoen zo vaak.
Ik heb dit seizoen niet vaak echt genoten van Ajax. De ploeg was
degelijk, kreeg erg weinig tegengoals en was lastig te verslaan, maar
het aantal keren dat we echt sprankelend, avontuurlijk spel te zien
kregen, was niet groot. De werkelijk overtuigende wedstrijden
waren minder talrijk dan de duels die ik stroef en vervelend vond.
Ik zeg het daarom volmondig: ja, Ajax is dit jaar de kampioen van
de armoede. Dat Ajax bijna voortdurend bovenaan stond, had
voor mijn gevoel meer met falende concurrenten te maken dan
met werkelijk overtuigend eigen optreden.
Belangrijk is vervolgens de vraag hoe die mening opgevat moet
worden: als negatief of juist als opbouwend? Neem van me aan:
het laatste is het geval.
Laten we ons, als Ajacieden, realiseren dat ons eerste elftal in de
meeste wedstrijden niet zo soeverein was als de competitiestand
doet vermoeden. Dat besef vergroot slechts de kans dat Ajax in
de komende WK-zomer het juiste zal doen: doorselecteren,
gericht inkopen, de lat hoger leggen. Dat vergroot dan weer de
kans dat Ajax komend seizoen wél overwintert in de Champions
League en wie weet zelfs de eerste Nederlandse club wordt die
vijfmaal op rij de titel grijpt.
Menno Pot
8
