15 mei 2011
De aarde schudde, de aarde scheurde. Ons stadion, al te lang
bestempeld als sfeerloos, niet meer dan een huis waarin gevoetbald
wordt, vervormde zich tot een rood-wit levend wezen. Een mon
ster, voor de tegenstander, dat zich om ons elftal schaarde als een
extra macht. Brullend, dreigend, steunend, ondersteunend. Een
metamorfose zonder weerga waarin alle krachten, natuurlijke en
bovennatuurlijke, werden gebundeld als nooit te voren.
15 mei 2011.
Lijdend Ajax. Door kenners uit alle windrichtingen kansloos geacht
tegen het leidende Twente. Lijdend Ajax. Door middeleeuws aan
doende twisten van binnenuit in kampen verdeeld en verzwakt...
Lijdend Ajax. Door niet de eerste de beste benoemd en daarin
door velen nagepraat als het slechtste elftal in vijftig jaar. Droevig
makend. Eindelijk was daar een ultiem moment om samen te horen,
eendracht te tonen.
15 mei 2011.
Het sfeerloos geheten huis werd een thuis voor onze jongens en
een spookhuis voor die anderen. Kleuren vermengden zich met
emoties. De wens kreeg vorm en macht en balde zich samen tot
een tornado. Kelen zworen samen en zwollen tot een ongehoorde
collectieve en nooit adem tekort komend opzwepend en de tegen
stander geselend gebrul. Op die tornado en op die zweep raasde
het elftal naar een historische prestatie.
15 mei 2011.
Pas een paar minuten voordat de arbiter het slotsignaal van deze
kolkende en zichtbenemende apotheose zal blazen, durven de
mensen zich even los te maken van het monster dat zij vormden
en elkaar in de ogen te kijken. En ze durven dan pas te geloven dat
het gaat gebeuren. Dat het niet mis kan gaan. Dat de beheksing
was overwonnen, dat de kwade geesten waren verslagen. De ogen
waren omfloerst, hier en daar baande een volle traan zich een weg.
De kelen waren schor, zeker niet vanwege het schreeuwen, krijsen,
brullen. Emoties trilden als strakgespannen roestige kabels en in de
verte, daar achter de omfloersing, blikkerde in het rood-witte zon
licht een zilveren schild, flikkerden drie sterren.
15 mei 2011.
Echt? Echt! Het was als een heftige droom maar het bleek allemaal
realiteit. Kampioen. Uitgeput maar kampioen. De aarde schudde,
de aarde scheurde. En uit de scheuren welde kampioensgoud op.
De diepe wens werd overtuiging, werd kracht, werd macht en
leidde tot een absoluut onvergetelijke triomf op een middag
waarop publiek en stadion monster werden. En deze dag, 15 mei
2011, historisch maakten.
12
AJAX CLUBNIEUWS MEI/JUNI 20 1 1
