'Nu speel ik bijna achter Rob Been bij zijn 500e wedstrijd: Hoe lang denk je nog te blijven voetballen? Zolang drie voorwaarden wor den vervuld: sportief Ajax- waardig, zonder blessures en met plezier. Wat is volgens jou hetAjax-gevoel? Na onze laatste wedstrijd in Ita lië vatten deVeteranen dat als volgt samen:'Una per tutti e tutti per una.' We horen je vaak zeggen dat iets niet of wel 'Des Ajax' is.Wat bedoel je daarmee? Altijd voor het hoogste gaan, het liefst stijlvol en altijd met trots. Het beste is vaak niet goed genoeg en berusting is dodelijk. Wat zou je tot slot nog willen zeg gen? Dat ik graag alle ontvangen eer zou willen inruilen voor de 30e landstitel. Tijn Middendorp De competitiewedstrijd tegen de veteranen van de Koninklijke HFC op 7 november jl.was voor Rob Been (28-12 1962) als speler bij deAjax-vete- ranen niet zomaar een ontmoe ting. Zonder dat hij er zich er van bewust was, speelde hij zijn 500e wedstrijd in het Ajax-shirt. Hoe is het allemaal begonnen? Het verhaal gaat dat ik, nog lig gend in de wieg, met mijn vader al wekelijks aanwezig was bij de wedstrijden van Ajax 4, waar hij elftalleider van was. Gek genoeg werd mijn eerste club niet Ajax maar DCG, een club bij ons in de buurt, waar Jany van derVeen toen trainer was. Daar werd ik als C-junior geselecteerd voor het Amsterdamse elftal en bereikte ik het Nederlands jeugdteam. Pas toen Ajax was gestart met een 'huiswerkklas' was er geen obstakel meer om over te stappen. Hoe ziet je carrière bij Ajax er uit? Ik begon in de BI bij trainer Dirk de Groot en elftalleider Cor van Eijden.Vervolgens ging ik via de A2 naar de AI. Omdat er voor mij een contract niet in zat, ben ik overgestapt naar FC Amsterdam maar bleef wel Ajacied. Die hoort natuurlijk in Ajax te spelen. Daarom keerde ik weer terug en kwam in Ajax 3 en speelde af en toe een wed strijd in het C-elftal. Daarna werd het de Zaterdag I en lang zamerhand zakte ik af naar het huidige niveau, deVeteranen. Hoe kijk je op die hele periode terug? Misschien heb ik mij - achteraf gezien - als jeugdspeler meer moeten realiseren in welke uit zonderlijke positie een speler van Ajax zich bevindt. Omdat ik al heel lang bij Ajax over de vloer kwam en al veel mensen kende, ben ik mij daar te weinig van bewust geweest. Wat maakt voetballen in Ajax dan zo bijzonder? Dat je bij elke wedstrijd weer de uitdaging moet willen aangaan tegen maximale weerstand te moeten spelen. Nu speel ik bijna achter de coulissen maar de weerstand wordt er niet minder op. Waar kijk je met veel plezier op terug? We waren een keer met de AI voor een toernooi in Ljubljana waar ik per ongeluk een keertje de sterren van de hemel speelde. Dat is mij daarna nooit meer overkomen...ha ha! En natuurlijk de talloze kampioenschappen. De buitenlandse trips die we nu met de Veteranen maken zullen mij ook eeuwig bijblijven. En waar wil je niet meer aan herin nerd worden? Aan de belabberde medische begeleiding die ik heb ervaren toen ik in de A-junioren speelde. Hoe is het nu, spelen bij de Vetera nen? Zeer prettig. Het leukste is de sociale band die we inmiddels hebben opgebouwd. Buiten het voetbal gaan we ook goed met elkaar om, en zakelijk proberen wij elkaar een handje te helpen. AJAX CLUBNIEUWS SEPTEMBER/DECEMBER 2009 9

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 2009 | | pagina 9