Een matig jaar
Met doel is
de nieuwe}
Evenementencommissie
Teambuilding
Het seizoen zit erop.Voor-
gaande jaren kon de evene
mentencommissie terugkijken
op een groot aantal geslaagde
evenementen. Daar is dit seizoen
plotsklaps een einde aan gekomen.
Al vanaf het begin van het seizoen
liep het niet lekker. Het voetvol
ley-toernooi voor de amateurs
om de Willem Schoevaart Cup
om nieuwe spelers op een leuke
manier te laten instromen, kende
een bescheiden opkomst. Mogelijk
doen we dit evenement het
komend seizoen op een trainings
avond als de opkomst toch al
hoog is. Ook de ouderavond half
december en het Dirk de Groot
Gala scoorden dit seizoen een
lagere opkomst. Ook daar gaan
we bekijken of we met wat aan
passingen de belangstelling kun
nen vergroten.
Na extreem hoge opkomsten in
de afgelopen jaren werd voor de
nieuwjaarsreceptie dit jaar geko
zen voor een andere opzet: meer
bescheiden met minder externen.
En het moet gezegd worden, de
receptie was een bijeenkomst
van echte Ajacieden in een geani
meerde sfeer. De viering van de
verjaardag van onze vereniging
kende eveneens een lagere
opkomst. En dat, terwijl de com
missie kosten noch moeite had
gespaard om ook dit jaar voor
een spetterend evenement met
bingo en tafelvoetbal, beide een
eclatant succes, en het optreden
van diverse artiesten te zorgen.
We zullen zien hoe we verblijven
voor het komende seizoen als de
vereniging 1 10 jaar bestaat.
Hoewel bij de amateurs twee
ploegen kampioen zijn geworden,
overheerst toch de teleurstelling
van de degradatie van het eerste
amateurelftal. Er was dan ook
behoefte aan een slotavond om
het seizoen na te bespreken.
Voor een club die het vereni
gingsleven hoog in het vaandel
heeft staan, was het een matig
jaar. Hopelijk komt daar het
komend seizoen verandering in.
Of moeten we stilaan een
nieuwe definitie toekennen aan
het begrip verenigingsleven? Ben
geneigd te veronderstellen dat
dat meer voor de hand ligt.
Jan Buskermolen
Zondagavond 3 mei. DeArenA lijkt verlaten maar ergens in dat
koude beton is leven. De kantine aan de Noordkant is verzamel
plek voor de stewards die terug zijn gekeerd van een afgrijselijke
uitwedstrijd. 4-0 verlies in Rotterdam, 4-0 verloren van Sparta,
met 4-0 de kans op Champions League voetbal verloren! Smart
en afkeer. Maar het leed wordt in saamhorigheid gedeeld. De pak
weg dertig stewards die mee zijn gegaan naar Sparta, vluchten niet
maar blijven bijeen. Zittend aan twee lange simpele houten tafels.
Luxe is ook niet nodig want ze hebben voldoende aan elkaar. Nie
mand zit er met i-pod of i-phone op zijn hoofd, niemand die een
play-station spel prefereert boven het menselijk contact. Echte
teambuilding, zonder trucs. Praten, verwerken en onder het afrea
geren een hapje eten op die eigenlijk onooglijke plek in de ArenA.
Diner uit plastic bakjes van de afhaalchinees en op de grove tafels
staan blikjes frisdrank en wat biertjes. De gele stewardjassen han
gen over de stoelleuningen, ze zitten door elkaar heen en zijn van
alle leeftijden en kleuren. Gezinshoofden, studenten, jonge vrou
wen die vanuit hun individualisme een team vormen. Een speciale
groep mensen, zo verschillend van samenstelling en een eenheid.
Steward zijn, zeker Uit-Steward zijn, is niet zomaar iets. Het vraagt
persoonlijkheid, motivatie en menselijk inzicht want de suppor
ters die je begeleidt zijn niet de makkelijksten. Zeker niet wan
neer er met 4-0 verloren is, in Rotterdam, van Sparta. Sommige
stewards zien amper iets van de wedstrijd, terwijl het toch hun
club is die speelt. De omstandigheden zijn vaak slecht en er moet
wel eens worden ingegrepen of, zoals zoeven, een cordon
gevormd worden om woedende supporters te scheiden van de
bleke voetballers. Daar stonden ze, Sandra, Marlon, Shivanno,
George, Debbie, allemaal, de armen ineen geschakeld, buigend
maar niet barstend.
En nu zitten ze hier. Met elkaar de dag en de nederlaag verwer
kend in deze kantine ergens in de verlaten ArenA. Ze zijn getrof
fen door het verlies en misschien verbazen ze zich wel over het
gebrek aan team, aan eenheid, aan saamhorigheid bij de voetbal
lers, de spelers van hun club. Allemachtig, wat doet die 4-0 pijn.
Verloren, maar niet verslagen want hun eenheid is ongebroken.
Volgende keer staan ze er weer.
David Endt
AJAX CLUBNIEUWS MEI/JUNI 2009
