Gevulde koeken
Zaterdagvoetbal
Hoe ben je bijAjax terecht gekomenIk ben in het restaurant op de
Toekomst begonnen. Mijn zoon had een keer een clinic. Ik werd
toen gevraagd of ik daar soms wilde invallen. Omdat iedereen mij
nog van vroeger kende kwam dat snel rond.
Wat voor werk deed je vóór je bijAjax kwam? Na mijn studieVWO en
HEAO (CE) met talen heb ik bij een bank en een modellenbureau
gewerkt. Daarna ben ik onder andere samen met mijn huidige man
een Grand Café begonnen.
Voor wie ben je secretaresse? Voor het hoofd jeugdopleiding, Jong
Ajax, manager verenigings- en bestuurszaken en de Toekomst.
Wat vind je het leukste aan je werkzaamheden? Intensief met Ajax
bezig zijn, zaken verbeteren en perfectioneren en bijdragen aan de
club, de vereniging, de mensen, is het leukste om te doen.
Wat is voor jou het bijzondere van het werken op de Toekomst? De
interactie, de mensen, het gevoel hebben dat je ook thuiskomt als
je de werkdag begint.
Hoe zou jij je Ajax-gevoel willen omschrijven? Als een intense liefde. Ik
kom uit een Ajax-nest, want mijn broertje heeft vroeger in de
Meer de jeugdopleiding doorlopen. Dan ging je met het hele gezin
met lijn 9 naar Ajax.
Hoe denk je aan De Meer terug? Met een warm gevoel. Niet alleen
vanwege Ajax, maar ook omdat die periode herinnert aan tijden
waarin sommige mensen je nog niet ontvallen waren, een tijd van
dierbare herinneringen, die samen met Ajax een onvergetelijke
periode vormt.
Hoe sportief ben je zelf? Ik beweeg genoeg maar beoefen geen
sport. Ik volg mijn zoon als hij moet voetballen, thuis op deToe-
komst en uit, en zondag gaan we lekker in de ArenA naar het eer
ste elftal kijken. Ik kijk ook graag naar schaatsen, wielrennen en
tennis.
Naam: Lydia Fritz - van der Moot
Leeftijd: 46 jaar
Beroep: secretaresse op de Toekomst
BijAjax: 1998 (horeca) en 2000 in dienst
Waar je ook keek, overal
zag je grote schalen
gevulde koeken. Ik ben dol op
gevulde koeken. De schuld van
mijn opoe die ons gezin elk
weekend trakteerde op de beste
koeken van het dorp en die op
het bordje van ons zondagoch-
tendontbijt lagen te lonken.
Nu lachten ze me van alle kanten
toe in het nagelnieuwe leden
restaurant van IJsselmeervogels.
En je mocht er van snoepen,
zoveel als je wilde. De leiding van
het vlaggenschip van de zaterdag
had me uitgenodigd met hen mee
te gaan naar de uitwedstrijd
tegen de 'rooien' op 9 februari jl.
Vanaf mijn twaalfde had ik als jon
getje uit Huizen menig keer de
fiets genomen om mijn s.v. Hui
zen het te zien opnemen tegen
hetzij Spakenburg hetzij IJssel
meervogels. Een vaak barre tocht
door de Eemnesserpolder waar
wind en regen altijd vrij spel had
den. Als we verloren hadden ver
liep de terugreis moeizaam en
voelde als een straf; bij winst
vloog ik als in een triomfmars
huiswaarts! Opwindend was het
immer. Met dezelfde opwinding
nam ik die februarizaterdag plaats
naast vaste uit-supporter en
robuuste barkeeper van de Toe
komst, Hans Koggink. De motor
van de bus ronkte nog niet eens,
toen Ben Kraanen al rondging
met broodjes, krentenbollen en
flesjes fris.Aan de Spakenburgse
dijk aangekomen werden we niet
alleen op gevulde koeken getrak
teerd, maar op het veld helaas
ook op een ontluisterende 4-0
nederlaag. Niet helemaal vrij van
bijgeloof dacht ik: zou mijn mee
gaan er debet aan zijn? Als jon
getje dacht ik dat ook wel eens.
Of hadden in de kleedkamer ook
schalen gevul-de koeken klaarge
staan, waar onze jongens zich
verlekkerd aan vergrepen hadden
en zodoende zelf als gevulde
koeken zich over het veld hadden
bewogen? Gelukkig hoefde ik
niet terug met de fiets. Ben Kraa-
nen deelde weer iets rond. Ik ben
vergeten wat. In elk geval geen
gevulde koeken.
Klaas Vos
Wat wilde je vroeger als kind worden? Rijk.
Tijn Middendorp
WIE IS WIE?
AJAX CLUBNIEUWS MAART/APRIL 2008
