tournooi. 8 teams deden hun uiterste best om het in grote
getale aanwezige publiek te vermaken met sprankelend,
ontspannend voetbal, met uiteindelijk een winnaar. Voor
mij waren ze echter allemaal de winnaar.
Na de prijsuitreiking door onze voorzitter, de heer M. van
Praag, werd er een uurtje gezwommen, gedoken, gespar
teld en gesprongen in het schitterende zwembad.
Hierna kwamen de hongerige maagjes aan de beurt om
gevuld te worden en dit geschiedde in het gezellige en
fraaie restaurant van Ben Peeters.
Inmiddels had onze filmman, de heer Spaink, de feestzaal
omgetoverd in een echte filmzaal, en konden wij de vol
gende twee uren genieten van een spannende spektakel
film, die ook dit jaar bij onze jongsten weer in goede aarde
viel.
Inmiddels was het bijna 16.00 uur geworden, en met span
ning werd er uitgezien naar de binnenkomst van de Bis
schop uit Spanje met zijn trouwe volgelingen.
Zenuwachtig op hun stoelen heen en weer schuivend,
wachtte onze Ajax-jeugd op hun komst. En ja hoor, daar
kwam hij statig, plechtig, langzaam, vergezeld van "Piet
van Basten en Pedro de Eerste", en nam plaats op de
troon.
Tot grote schrik van een ieder was de Sint verkeerd. Hij
dacht n.l. dat hij bij PSV was aangekomen, maar onze
heer Hendriks bracht de goedheiligman op andere gedach
ten en moest als straf een liedje zingen.
Vervolgens werden er enkele jeugdspelertjes en wat oude
re bij de Sint ontboden, zoals o.a. zielige Henkie, cognacje
Herman, Vlaamse Spitz, die op strenge maar zeer spits
vondige wijze door de Sint en Pedro werden toegesproken.
Als je de ogen sloot waande je je bij een voorstelling van
"Potasch en Perlemoer". In één woord: geweldig.
Ook enkele spelertjes, en daarna wat moeders, moesten
het adelijk gevolg nog wat kunstjes met de bal demonstre
ren. Een angstige Ben Peeters dacht aan zijn ramen en
zijn verlichting, maar alles liep goed af.
Ons leiderskoor zong tenslotte de Sint nog een warm lied
toe, waarna hij overging om het jeugdgedeelte van deze
heerlijke dag af te sluiten. De jeugd ging daarna moe en
voldaan naar huis.
Inmiddels was het al ruim over vijven, en de genodigden
hadden de weg naar de zeer gezellige bar al gevonden.
De Sint, Piet en Pedro waren zichtbaar in hun element.
Ze konden zich in deze ruimte uitstekend verplaatsen en
voor ieder was er wel een luchtig woordje.
Nadat Lowietje, Gerardje en Dolfje nog door de Sint waren
toegesproken, vond het Spaanse trio het genoeg, en verlie
ten ruim na zevenen onder luid gezang van de aanwezigen
het restaurant.
Er werd nog een tijdje doorgefeest, maar uiteindelijk kwam
er aan deze weer zeer geslaagde, maar lange vermoeien
de dag, een eind.
Mede namens de Evenementen Commissie wil ik een ieder
die heeft meegeholpen om deze dag weer te doen slagen,
van harte bedanke.
de gedelegeerde,
Dolf van Zoest
