een beetje in beweging te blijven want fluiten was er toen
niet meer bij. Zo ben ik eigenlijk bij Ajax actief geworden.
En daar is dan ruim een jaar geleden bijgekomen het jeugd-
secretariaat van de Jong Junioren bij Ajax, dus jongens van
8 tot 12 jaar. En daar bleef het dus niet bij want sedert okto
ber 1989 treed ik ook op als speaker bij de thuiswedstrijden
van Ajax. Mijn eerste wedstrijd was Ajax-Feyenoord, je weet
wel, met die enorme bom op de tribune.
Ja, hoe ik tot dat omroepen gekomen ben zie ik eigenlijk als
een soort jongensdroom. Er was een voorwedstrijd op die
middag tussen de D-junioren van Ajax en Feyenoord en ik
had afgesproken met Wim van Steenbergen dat ik zo rond
één uur even naar de speakerscabine zou komen om de op
stelling van die junioren door te geven en te laten omroepen.
Die jonge jongens vinden het natuurlijk leuk als hun naam
wordt genoemd. Ik ging dus naar de geluidscabine maar trof
daar helaas niemand aan die de opstellingen kon doorge
ven. Dat zou pas na een minuut of twintig kunnen, maar dan
hoefde het eigenlijk niet meer. De zoon van Wim van Steen
bergen, Rik, was alleen aanwezig en wist wel hoe de micro
foon aan moest. „Nou", zei hij, „dan roep je de namen toch
even zelf om." Voor mij geen enkele moeite omdat ik wel
wat ervaring had in het spreken voor een microfoon. Bij het
voormalige Radio Stad Amsterdam verzorgde ik op
zaterdag- en zondagmorgen vaak de afgelastingen, dus
geen enkel probleem. Ik nam dus de microfoon en las de
opstellingen voor. Vervolgens komt Wim van Steenbergen
binnen, was blij dat ik dat gedaan had, en vroeg mij maar
gelijk te blijven omdat de man die zou omroepen verhinderd
was. Na overleg met het bestuur maakte ik dus m'n debuut
bij Ajax-Feyenoord. Kennelijk was iedereen zo tevreden dat
ik niet alleen het vorig seizoen heb afgemaakt, maar ook dit
seizoen ben aangesteld als speaker en het voorlopig wel zal
blijven doen.
Ja, ik vind het heerlijk werk, vooral nu je ook een beetje ei
gen inbreng hebt. De eerste zinnen zijn altijd hetzelfde met
de nadruk op 'De Amsterdamsche Football Club Ajax', want
zo heet de club officieel. Daarnaast ben ik begonnen met
het omroepen van uitslagen van andere Ajaxteams. Als je
toch ziet hoeveel mensen staan te kijken bij Ajax-wedstrijden
van welk team ook en ik weet dat die mensen ook op de tri
bune zitten, dan lijkt het me best leuk te horen wat de jeug-
delftallen en de zaterdagteams gedaan hebben. Het stimu
leert anderen misschien ook om ook eens naar die wedstrij
den te gaan kijken. Bovendien vind ik dat Ajax als echte
vereniging zich ook als zodanig moet opstellen en dat de
prestaties van de andere elftallen ook bekend moeten
worden gemaakt. Zoals ik ook andere berichten, die van be
lang zijn, omroep, zoals bij Ajax-FC Twente de mensen
attent maakte op het aanstaande jeugdtoernooi vanwege het
90-jarig bestaan.
Natuurlijk moet je ook kunnen improviseren en vooral zorgen
dat je bij het omroepen zo neutraal mogelijk bent en nie
mand op enigerlei manier kwetst. Natuurlijk ben je wat
enthousiaster bij een Ajaxgoal dan bij een doelpunt van de
tegenpartij, maar het mag niet storend zijn.
Bij Ajax-Feyenoord riep ik om dat de vakken P en Q dicht
zouden blijven tot iedereen het stadion uit zou zijn. Ik zei
niet: de vakken van de Feyenoordsupporters. Maar dat moet
je op dat moment wel snel even bedenken.
Ja, het is echt leuk werk. Je werkt min of meer een vast pro
gramma af en probeert dat zo goed mogelijk te doen. In de
geluidscabine heeft iedereen z'n vaste taken en dat loopt al
lemaal prima. Ik heb ook de indruk dat de mensen tevreden
zijn en we hopen het met z'n allen nog allemaal te
verbeteren.
band. Zo ontvang ik het arbitrale trio bij de Beloften competi
tie op donderdagavond. Dat zijn meestal mensen uit het Dis
trict West 1 die ik allemaal nog wel ken uit de tijd dat ik 7
jaar bestuurslid ben geweest van de scheidsrechtersvereni-
ging Amsterdam, 2 jaar secretaris en 5 jaar voorzitter.
Mijn functie als secretaris van de Jong Junioren beschouw
ik als een soort peetvader. Het is een coördinerende functie
waar van alles in zit. Representaties, veel aandacht voor de
jongens van 8 tot 12 jaar, vooral wanneer het gaat om jon
gens met blessures, jongens die wat meer aandacht nodig
hebben dan anderen, vooral als je met ze op reis bent naar
toernooien. De één krijgt een beetje heimwee, de ander is
voor het eerst in het buitenland en moet nog een beetje
wennen, kortom, ze eisen veel aandacht op. Samen met de
leider en de trainer vormen we een hecht team dat als een
eenheid naar buiten treedt en er ook voor zorgt dat Ajax al
tijd positief wordt uitgedragen. Natuurlijk is er een ruwe taak
verdeling. De trainer bemoeit zich uiteraard met het techni
sche deel van het voetbal, de leider met de spelersgroep en
ik onderhoud de externe contacten. Maar zie dat niet zwart/
wit. Zeker bij toernooien vormen we met z'n allen een team
dat alles doet wat gedaan moet worden.
Sommige mensen denken vaak dat al die mensen die zoveel
tijd in een club steken dat doen om er op één of andere ma
nier beter van te worden. En dan met name op financieel ge
bied. Dat is natuurlijk niet zo. Het omgekeerde is bijna waar,
maar waar ik de waardering in vind is het feit dat je zo ont
zettend veel leuke en aardige contacten eraan overhoudt,
dat je overal mensen ontmoet waar je vele jaren heel leuk
contacpt mee houdt en elkaar regelmatig ziet. Ik heb nog heel
veel contacten met spelers die niet meer bij Ajax voetballen
maar elkaar wel regelmatig zien en eens in de zoveel tijd
een avondje gaan stappen en wat bijpraten. Zeker ook bij
toernooien in het buitenland bewèar je leuke herinneringen
en blijft het contact altijd aanwezig. Dat vind ik de grote
waarde van dit werk. En dat doe je dan ook nog voor een
club als Ajax, bekend in alle hoeken en gaten van de wereld,
een club met een uitstraling die niet te omschrijven is. Zelfs
bij wedstrijden van D- en E-pupillen staan er toch altijd meer
mensen langs de lijn dan normaal. Waarom?
Omdat het Ajax is!
In het dagelijks leven ben ik gemeente-ambtenaaar in Am
sterdam op de afdeling herhuisvesting gehandicapten, waar
ik 11 jaar werkzaam ben geweest. Sinds een half jaar ben ik
betrokken bij de verhuizing van de dienst herhuisvesting.
Enige jaren geleden deed ik in de rondvraag tijdens de Alge
mene Ledenvergadering het verzoek aan het bestuur om
plaatsen te creëeren voor mensen met een rolstoel. Die mo
gelijkheden waren er toen niet. Kort daarna werden die
plaatsen gelukkig gerealiseerd bij de bouw van de gezinstri
bune en ik beschouw me dan nu zo'n beetje de geestelijke
vader daarvan.
Tja, wat zou ik nog willen zeggen. Natuurlijk is Ajax uniek.
Als je toch ziet hoeveel fanmail er iedere dag weer binnen
komt, pakken en pakken vol, hoe we met onze pupillen in
het buitenland worden ontvangen omdat we Ajax zijn, dat
mensen, zoals een mevrouw waar ik op de tribune altijd
naast zat, al 61 jaar naar Ajax gaat en nu 80 jaar is,
mevrouw Baas, dan is dat toch uniek.
Ajax is niet uit te leggen, Ajax is een gevoel...
Verder hoop ik dat Ajax bij de bouw van het nieuwe stadion
niet vergeet te denken aan de gehandicapte medemens
want ook die gaan graag naar het voetbal. En verder kijk ik
nu al uit naar het jaar 2000 als Ajax dan 100 jaar bestaat en
koninklijk wordt. Dan gaan we helemaal uit onze bol...!
Jawel, ik heb met de scheidsrechters nog zeker wel een
Tijn Middendorp
