een beetje in beweging te blijven want fluiten was er toen niet meer bij. Zo ben ik eigenlijk bij Ajax actief geworden. En daar is dan ruim een jaar geleden bijgekomen het jeugd- secretariaat van de Jong Junioren bij Ajax, dus jongens van 8 tot 12 jaar. En daar bleef het dus niet bij want sedert okto ber 1989 treed ik ook op als speaker bij de thuiswedstrijden van Ajax. Mijn eerste wedstrijd was Ajax-Feyenoord, je weet wel, met die enorme bom op de tribune. Ja, hoe ik tot dat omroepen gekomen ben zie ik eigenlijk als een soort jongensdroom. Er was een voorwedstrijd op die middag tussen de D-junioren van Ajax en Feyenoord en ik had afgesproken met Wim van Steenbergen dat ik zo rond één uur even naar de speakerscabine zou komen om de op stelling van die junioren door te geven en te laten omroepen. Die jonge jongens vinden het natuurlijk leuk als hun naam wordt genoemd. Ik ging dus naar de geluidscabine maar trof daar helaas niemand aan die de opstellingen kon doorge ven. Dat zou pas na een minuut of twintig kunnen, maar dan hoefde het eigenlijk niet meer. De zoon van Wim van Steen bergen, Rik, was alleen aanwezig en wist wel hoe de micro foon aan moest. „Nou", zei hij, „dan roep je de namen toch even zelf om." Voor mij geen enkele moeite omdat ik wel wat ervaring had in het spreken voor een microfoon. Bij het voormalige Radio Stad Amsterdam verzorgde ik op zaterdag- en zondagmorgen vaak de afgelastingen, dus geen enkel probleem. Ik nam dus de microfoon en las de opstellingen voor. Vervolgens komt Wim van Steenbergen binnen, was blij dat ik dat gedaan had, en vroeg mij maar gelijk te blijven omdat de man die zou omroepen verhinderd was. Na overleg met het bestuur maakte ik dus m'n debuut bij Ajax-Feyenoord. Kennelijk was iedereen zo tevreden dat ik niet alleen het vorig seizoen heb afgemaakt, maar ook dit seizoen ben aangesteld als speaker en het voorlopig wel zal blijven doen. Ja, ik vind het heerlijk werk, vooral nu je ook een beetje ei gen inbreng hebt. De eerste zinnen zijn altijd hetzelfde met de nadruk op 'De Amsterdamsche Football Club Ajax', want zo heet de club officieel. Daarnaast ben ik begonnen met het omroepen van uitslagen van andere Ajaxteams. Als je toch ziet hoeveel mensen staan te kijken bij Ajax-wedstrijden van welk team ook en ik weet dat die mensen ook op de tri bune zitten, dan lijkt het me best leuk te horen wat de jeug- delftallen en de zaterdagteams gedaan hebben. Het stimu leert anderen misschien ook om ook eens naar die wedstrij den te gaan kijken. Bovendien vind ik dat Ajax als echte vereniging zich ook als zodanig moet opstellen en dat de prestaties van de andere elftallen ook bekend moeten worden gemaakt. Zoals ik ook andere berichten, die van be lang zijn, omroep, zoals bij Ajax-FC Twente de mensen attent maakte op het aanstaande jeugdtoernooi vanwege het 90-jarig bestaan. Natuurlijk moet je ook kunnen improviseren en vooral zorgen dat je bij het omroepen zo neutraal mogelijk bent en nie mand op enigerlei manier kwetst. Natuurlijk ben je wat enthousiaster bij een Ajaxgoal dan bij een doelpunt van de tegenpartij, maar het mag niet storend zijn. Bij Ajax-Feyenoord riep ik om dat de vakken P en Q dicht zouden blijven tot iedereen het stadion uit zou zijn. Ik zei niet: de vakken van de Feyenoordsupporters. Maar dat moet je op dat moment wel snel even bedenken. Ja, het is echt leuk werk. Je werkt min of meer een vast pro gramma af en probeert dat zo goed mogelijk te doen. In de geluidscabine heeft iedereen z'n vaste taken en dat loopt al lemaal prima. Ik heb ook de indruk dat de mensen tevreden zijn en we hopen het met z'n allen nog allemaal te verbeteren. band. Zo ontvang ik het arbitrale trio bij de Beloften competi tie op donderdagavond. Dat zijn meestal mensen uit het Dis trict West 1 die ik allemaal nog wel ken uit de tijd dat ik 7 jaar bestuurslid ben geweest van de scheidsrechtersvereni- ging Amsterdam, 2 jaar secretaris en 5 jaar voorzitter. Mijn functie als secretaris van de Jong Junioren beschouw ik als een soort peetvader. Het is een coördinerende functie waar van alles in zit. Representaties, veel aandacht voor de jongens van 8 tot 12 jaar, vooral wanneer het gaat om jon gens met blessures, jongens die wat meer aandacht nodig hebben dan anderen, vooral als je met ze op reis bent naar toernooien. De één krijgt een beetje heimwee, de ander is voor het eerst in het buitenland en moet nog een beetje wennen, kortom, ze eisen veel aandacht op. Samen met de leider en de trainer vormen we een hecht team dat als een eenheid naar buiten treedt en er ook voor zorgt dat Ajax al tijd positief wordt uitgedragen. Natuurlijk is er een ruwe taak verdeling. De trainer bemoeit zich uiteraard met het techni sche deel van het voetbal, de leider met de spelersgroep en ik onderhoud de externe contacten. Maar zie dat niet zwart/ wit. Zeker bij toernooien vormen we met z'n allen een team dat alles doet wat gedaan moet worden. Sommige mensen denken vaak dat al die mensen die zoveel tijd in een club steken dat doen om er op één of andere ma nier beter van te worden. En dan met name op financieel ge bied. Dat is natuurlijk niet zo. Het omgekeerde is bijna waar, maar waar ik de waardering in vind is het feit dat je zo ont zettend veel leuke en aardige contacten eraan overhoudt, dat je overal mensen ontmoet waar je vele jaren heel leuk contacpt mee houdt en elkaar regelmatig ziet. Ik heb nog heel veel contacten met spelers die niet meer bij Ajax voetballen maar elkaar wel regelmatig zien en eens in de zoveel tijd een avondje gaan stappen en wat bijpraten. Zeker ook bij toernooien in het buitenland bewèar je leuke herinneringen en blijft het contact altijd aanwezig. Dat vind ik de grote waarde van dit werk. En dat doe je dan ook nog voor een club als Ajax, bekend in alle hoeken en gaten van de wereld, een club met een uitstraling die niet te omschrijven is. Zelfs bij wedstrijden van D- en E-pupillen staan er toch altijd meer mensen langs de lijn dan normaal. Waarom? Omdat het Ajax is! In het dagelijks leven ben ik gemeente-ambtenaaar in Am sterdam op de afdeling herhuisvesting gehandicapten, waar ik 11 jaar werkzaam ben geweest. Sinds een half jaar ben ik betrokken bij de verhuizing van de dienst herhuisvesting. Enige jaren geleden deed ik in de rondvraag tijdens de Alge mene Ledenvergadering het verzoek aan het bestuur om plaatsen te creëeren voor mensen met een rolstoel. Die mo gelijkheden waren er toen niet. Kort daarna werden die plaatsen gelukkig gerealiseerd bij de bouw van de gezinstri bune en ik beschouw me dan nu zo'n beetje de geestelijke vader daarvan. Tja, wat zou ik nog willen zeggen. Natuurlijk is Ajax uniek. Als je toch ziet hoeveel fanmail er iedere dag weer binnen komt, pakken en pakken vol, hoe we met onze pupillen in het buitenland worden ontvangen omdat we Ajax zijn, dat mensen, zoals een mevrouw waar ik op de tribune altijd naast zat, al 61 jaar naar Ajax gaat en nu 80 jaar is, mevrouw Baas, dan is dat toch uniek. Ajax is niet uit te leggen, Ajax is een gevoel... Verder hoop ik dat Ajax bij de bouw van het nieuwe stadion niet vergeet te denken aan de gehandicapte medemens want ook die gaan graag naar het voetbal. En verder kijk ik nu al uit naar het jaar 2000 als Ajax dan 100 jaar bestaat en koninklijk wordt. Dan gaan we helemaal uit onze bol...! Jawel, ik heb met de scheidsrechters nog zeker wel een Tijn Middendorp

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1990 | | pagina 15