Inmiddels had het Ajaxbestuur met steun van de KNVB per brief kontakt gezocht met de UEFA met het verzoek tot clementie, maar mochten we in feite op niets rekenen. Doch nooit geschoten is altijd mis, zei onze voorzitter, en zo is het maar net Inmiddels was er duidelijkheid gekomen in de problemen rond het aanwijzen van de bondscoach voor het Nederlands Elftal in Italië. Uiteindelijk werd Leo Beenhakker, onze tech nisch direkteur, gevraagd die taak op zich te nemen en na, zoals dat heet, rijp beraad heeft hij die funktie geaccep teerd. Evenwel niet eerder dan dat hij het karwei met Ajax dit seizoen had afgemaakt. Dus tot 6 mei Ajax, en dan het Nederlands Elftal. Tot 8 juli, als tenminste de finale wordt bereikt. Dan een weekje vrij, en op 16 juli weer de eerste trainingen voor het nieuwe seizoen. Niet gering allemaal en dus mogen we Leo niet alleen felici teren met z'n tijdelijke funktie als bondscoach, maar hem ook alle wijsheid en kracht toewensen om z'n taak te vol brengen. Leo, veel succes! Aanvankelijk leek het een echte wedstrijd te worden, zeker toen NEC 1-0 scoorde. Wie toen nog dacht een makkelijke middag te hebben, kwam even bedrogen uit. Ajax was ge noodzaakt wat agressiever te spelen en het resultaat was de gelijkmaker uit een sterke aktie van Bryan Roy, het over stapje van Pettersson en Jonk kon vrij inschieten. De gelijke stand was voor NEC aanleiding het tempo onmid dellijk te drukken en het terugspelen op de keeper als hoofdaktiviteit te gebruiken. De tweede helft was in feite niet om aan te zien vanwege de eerder gememoreerde belangen. Vlak voor tijd dreigde het Ajax-legioen toch nog roet in het eten te gooien door massaal het veld te betreden, waardoor de scheidsrechter het spel staakte. Uiteindelijk zag men toch nog kans, mede dankzij de wijze woorden van onze voorzitter, de resterende 4 minuten uit te spelen. Uiteraard gebeurde er verder niets en kon Ajax de 23ste titel incasseren. En als dan de finale om de KNVB-beker in Rotterdam tus sen PSV en Vitesse door de Eindhovenaren voor de derde keer in successie wordt gewonnen (1-0), kunnen we verder al onze aandacht richten op de afwerking van de competitie en de ontknoping om de landstitel. Ajax had het bij de één na laatste wedstrijd op te nemen tegen Roda JC in een wel zeer volgepakt Ajaxstadion. Met in het achterhoofd dat de ploeg kampioen zou kunnen worden indien PSV een misstapje zou doen (en Ajax zou winnen), gingen velen vol verwachting richting De Meer. Maar ja, voetbal is ondoorgrondelijk en bij elke wedstrijd weet men nooit wat er te wachten staat. In plaats dat Ajax de zaak onder controle bracht, ging het in eerste instantie helemaal de andere kant op. Een foutje van Den nis Bergkamp en het was 0-1. Dan een foutje van Richard Witschge en het was 0-2. Met nog 12 mi nuten te spelen en PSV op 1-1 tegen Feyenoord. Toen kwamen de mysterieuze krachten in de sport om de hoek kijken. Invaller Wim Jonk kwam in het veld, knalde bij z'n eerste balkontakt bijna de bal achter de Roda-keeper, maar scoorde wel in kombinatie met Willems 1-2. En binnen twee minuten daarna een flinke scrimmage voor het doel van Roda JC. Willems hield het overzicht en knalde keihard 2-2 in. Het oude Ajax-stadion schudde op z'n veste. De euforie kende geen grenzen. Ajax was nog één doelpunt verwijderd van de titel, maar de scheidsrechter telde ten on rechte geen extra tijd bij, zodat 2-2 de eindstand werd. Nog geen kampioen (PSV—Feyenoord bleef 1-1), maar de ploeg was er, na eerst zeer ver weg, nu plotseling weer erg dicht bij. Hoe raar kan het voetbal toch lopen en wat kan het voetbal allemaal teweeg brengen. Maar één ding was duidelijk: zondag 6 mei NEC—Ajax, daar moest het dan gebeuren. Eén puntje zou voldoende zijn. Het moest kunnen, maar zekerheid is er nooit in het voetbal. Het was in ieder geval een prachtige dag toen NEC en Ajax elkaar troffen in de Goffert. Een volledig uitverkocht stadion dus een entourage om van te smullen. Al uren voor de aanvang van de wedstrijd arriveerden de toeschouwers bij het stadion. Lekker genieten van de zon en wachten tot om kwart voor één de hekken werden geopend. Eerst een voorwedstrijd tussen de C1 teams van NEC en Ajax (2-2) en dan het echte grote werk. Belangen aan beide kanten. NEC had 1 punt nodig om niet direkt te degraderen, en Ajax had aan één punt voldoende om de 23ste landstitel binnen te halen. Jammer alleen dat de spelers weer moesten vluchten voor het aanstromende legioen. Wanneer zou het toch weer eens mogelijk zijn een kampioenschap op het veld te vieren? Terug naar Amsterdam, naar het Leidseplein waar velen hun kampioenen konden toeschreeuwen. Een opmerkelijk seizoen was ten einde. Een seizoen waar alles gebeurde wat er kon gebeuren. Waar Ajax niets bespaard is gebleven aan ellende en narigheid, maar toch kans zag de titel te pakken. We zullen proberen het kampioenschap in dit nummer (en het volgende) op gepaste wijze vast te leggen. Voorlopig is het erg stil rond de club, omdat de Wereldkam pioenschappen met veel Ajacieden (en ex-Ajaxspelers) onze aandacht opeisen. Maar voor u het weet staat het seizoen 1990-'91 weer voor de deur. Tijn Middendorp De kampioensschaal via files en opstoppingen toch over de A2 van Eindhoven naar Amsterdam Toen de buit nog niet binnen was.

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1990 | | pagina 7