Inmiddels had het Ajaxbestuur met steun van de KNVB per
brief kontakt gezocht met de UEFA met het verzoek tot
clementie, maar mochten we in feite op niets rekenen. Doch
nooit geschoten is altijd mis, zei onze voorzitter, en zo is
het maar net
Inmiddels was er duidelijkheid gekomen in de problemen
rond het aanwijzen van de bondscoach voor het Nederlands
Elftal in Italië. Uiteindelijk werd Leo Beenhakker, onze tech
nisch direkteur, gevraagd die taak op zich te nemen en na,
zoals dat heet, rijp beraad heeft hij die funktie geaccep
teerd. Evenwel niet eerder dan dat hij het karwei met Ajax
dit seizoen had afgemaakt. Dus tot 6 mei Ajax, en dan het
Nederlands Elftal. Tot 8 juli, als tenminste de finale wordt
bereikt. Dan een weekje vrij, en op 16 juli weer de eerste
trainingen voor het nieuwe seizoen.
Niet gering allemaal en dus mogen we Leo niet alleen felici
teren met z'n tijdelijke funktie als bondscoach, maar hem
ook alle wijsheid en kracht toewensen om z'n taak te vol
brengen. Leo, veel succes!
Aanvankelijk leek het een echte wedstrijd te worden, zeker
toen NEC 1-0 scoorde. Wie toen nog dacht een makkelijke
middag te hebben, kwam even bedrogen uit. Ajax was ge
noodzaakt wat agressiever te spelen en het resultaat was
de gelijkmaker uit een sterke aktie van Bryan Roy, het over
stapje van Pettersson en Jonk kon vrij inschieten.
De gelijke stand was voor NEC aanleiding het tempo onmid
dellijk te drukken en het terugspelen op de keeper als
hoofdaktiviteit te gebruiken.
De tweede helft was in feite niet om aan te zien vanwege
de eerder gememoreerde belangen. Vlak voor tijd dreigde
het Ajax-legioen toch nog roet in het eten te gooien door
massaal het veld te betreden, waardoor de scheidsrechter
het spel staakte. Uiteindelijk zag men toch nog kans, mede
dankzij de wijze woorden van onze voorzitter, de resterende
4 minuten uit te spelen. Uiteraard gebeurde er verder niets
en kon Ajax de 23ste titel incasseren.
En als dan de finale om de KNVB-beker in Rotterdam tus
sen PSV en Vitesse door de Eindhovenaren voor de derde
keer in successie wordt gewonnen (1-0), kunnen we verder
al onze aandacht richten op de afwerking van de competitie
en de ontknoping om de landstitel.
Ajax had het bij de één na laatste wedstrijd op te nemen
tegen Roda JC in een wel zeer volgepakt Ajaxstadion.
Met in het achterhoofd dat de ploeg kampioen zou kunnen
worden indien PSV een misstapje zou doen (en Ajax zou
winnen), gingen velen vol verwachting richting De Meer.
Maar ja, voetbal is ondoorgrondelijk en bij elke wedstrijd
weet men nooit wat er te wachten staat. In plaats dat Ajax
de zaak onder controle bracht, ging het in eerste instantie
helemaal de andere kant op.
Een foutje van Den nis Bergkamp en het was 0-1. Dan een
foutje van Richard Witschge en het was 0-2. Met nog 12 mi
nuten te spelen en PSV op 1-1 tegen Feyenoord.
Toen kwamen de mysterieuze krachten in de sport om de
hoek kijken. Invaller Wim Jonk kwam in het veld, knalde bij
z'n eerste balkontakt bijna de bal achter de Roda-keeper,
maar scoorde wel in kombinatie met Willems 1-2. En binnen
twee minuten daarna een flinke scrimmage voor het doel
van Roda JC. Willems hield het overzicht en knalde keihard
2-2 in. Het oude Ajax-stadion schudde op z'n veste.
De euforie kende geen grenzen. Ajax was nog één doelpunt
verwijderd van de titel, maar de scheidsrechter telde ten on
rechte geen extra tijd bij, zodat 2-2 de eindstand werd.
Nog geen kampioen (PSV—Feyenoord bleef 1-1), maar de
ploeg was er, na eerst zeer ver weg, nu plotseling weer erg
dicht bij. Hoe raar kan het voetbal toch lopen en wat kan
het voetbal allemaal teweeg brengen.
Maar één ding was duidelijk: zondag 6 mei NEC—Ajax,
daar moest het dan gebeuren. Eén puntje zou voldoende
zijn. Het moest kunnen, maar zekerheid is er nooit in het
voetbal.
Het was in ieder geval een prachtige dag toen NEC en Ajax
elkaar troffen in de Goffert. Een volledig uitverkocht stadion
dus een entourage om van te smullen.
Al uren voor de aanvang van de wedstrijd arriveerden de
toeschouwers bij het stadion. Lekker genieten van de zon
en wachten tot om kwart voor één de hekken werden
geopend.
Eerst een voorwedstrijd tussen de C1 teams van NEC en
Ajax (2-2) en dan het echte grote werk.
Belangen aan beide kanten. NEC had 1 punt nodig om niet
direkt te degraderen, en Ajax had aan één punt voldoende
om de 23ste landstitel binnen te halen.
Jammer alleen dat de spelers weer moesten vluchten voor
het aanstromende legioen. Wanneer zou het toch weer eens
mogelijk zijn een kampioenschap op het veld te vieren?
Terug naar Amsterdam, naar het Leidseplein waar velen
hun kampioenen konden toeschreeuwen.
Een opmerkelijk seizoen was ten einde. Een seizoen waar
alles gebeurde wat er kon gebeuren. Waar Ajax niets
bespaard is gebleven aan ellende en narigheid, maar toch
kans zag de titel te pakken.
We zullen proberen het kampioenschap in dit nummer (en
het volgende) op gepaste wijze vast te leggen.
Voorlopig is het erg stil rond de club, omdat de Wereldkam
pioenschappen met veel Ajacieden (en ex-Ajaxspelers) onze
aandacht opeisen. Maar voor u het weet staat het seizoen
1990-'91 weer voor de deur.
Tijn Middendorp
De kampioensschaal via files en opstoppingen toch over de A2 van
Eindhoven naar Amsterdam
Toen de buit nog niet binnen was.
