vraagd te assisteren bij jeugd
wedstrijden. Dat heb ik toen gedaan.
Zo'n 14 jaar geleden. Ik wilde dat
graag doen, omdat ik zelf met voet
ballen moest stoppen vanwege een
ongeval. Dat was op m'n 35ste en
toen kwam ik natuurlijk ieder week
end bij Ajax. En van het één komt
het ander. Op een gegeven moment
vroeg Jan Neefjes of ik mee wilde
naar een tournooi van Lyra in België.
En zo is dat zo'n beetje gegroeid. Ik
begeleidde wat toen nog de A3 heet
te. Het was natuurlijk prachtig, want
voetbal was en is alles voor me.
Het is een schitterende sport. Andere
sporten kunnen mij niet zo bekoren.
Alleen voetbal.
In 1976 begon ik dus teams te bege
leiden, maar ik was, denk ik, al een
jaartje of tien eerder donateur.
Toen ik dus jeugdleider werd hebben
Jan Potharst en. Gerrit Fischer mij
werkend lid gemaakt, en kwam ik in
de jeugdcommissie. Begonnen bij de
A-pupillen en daarna C-junioren. Dus
allemaal jongens die je nu nog overal
ziet voetballen. Daarna een paar jaar
bij de B-junioren, maar die kleintjes
trokken mij altijd het meest en een
jaar of acht geleden werd ik leider
van de E-tjes. En dat bevalt mij
prima.
Wat het leuke is aan die E-tjes?
Ja, dat is moeilijk uit te leggen. Ik
ben gek op kinderen. Ga graag met
ze om. Kan goed met ze praten en je
hebt nog de kans ze enige discipline
bij te brengen. Ze luisteren nog naar
je, en het is gewoon heerlijk om met
zo'n groep te werken. Die discipline
wordt ze niet bijgebracht omdat ik zo
streng ben, want dat gaat vaak met
een dolletje. Ik kan heus wel streng
zijn, maar het is vaak niet nodig want
de jongens die hier komen zijn zeer
gewillig. Die willen graag in Ajax
voetballen dus als je zegt hoe je het
wilt hebben doen ze dat heus wel.
Het voordeel is natuurlijk dat we al
tijd een goede ploeg hebben.
Geselecteerde jeugd uit Amsterdam,
maar ook wel van daarbuiten.
Ook met de ouders geen enkel pro
bleem. Ze zijn er altijd. Op de trai
ning en bij de wedstrijden. En je hebt
ze natuurlijk nodig voor het vervoer,
want we gaan wel eens een eind
weg.
Ik let erop dat alles een beetje loopt
zoals het behoort te lopen. Dat de
jongens zich netjes gedragen, de
kleedkamer netjes achterlaten, hoe
ze met hun spullen omgaan.
Ze moeten zich gewoon Ajax-waardig
gedragen, want ze lopen met dat
rood-witte shirt met "AJAX" daarop.
Die discipline moet er zijn. Geen rot
tigheid, er mag niets in opspraak ko
men als wij ergens zijn. En dat ge
beurt ook niet.
Vaak krijgen wij een compliment van
anderen omtrent het gedrag van on
ze ploeg. En zo hoort het ook!
Ik bemoei me, samen met de trainer
Arnold Mühren, wel wat met het spel.
De trainer bepaalt wat er gebeurt.
Maar er zijn genoeg vriendschappelij
ke wedstrijden waar je zelf zo'n beet
je moet zien hoe er gespeeld moet
worden.
Maar alles ligt bij Ajax in één lijn.
Er wordt afgesproken hoe er wordt
gespeeld en zo speelt ieder elftal.
Maar per wedstrijd en per tegenstan
der kan dat wel eens veranderen.
Kijk, je kan nog zo'n systeem spelen,
maar als je je laatste wedstrijd om
het wereldkampioenschap speelt,
kom je om te winnen. En dan moet
je wel eens iets anders doen.
Het is natuurlijk de trainer die dat be
paalt. Inderdaad winnen wij alles. Dit
seizoen hebben we nog niet verloren.
Natuurlijk is het wel eens moeilijk de
motivatie bij te brengen. Maar kijk,
we trainen op maandag, we spelen
een wedstrijd op woensdag, vriend
schappelijk, we trainen op donder
dag, en we spelen op zaterdag com
petitie.
Nee, ik vind dat niet te veel. Ik zeg
altijd maar: zolang de jongens bij
Ajax zijn, staan ze niet op de hoek
van de straat.
Het is voor sommige jongens wel een
opgave, maar ze doen het graag.
Verzuim is er niet. En ze weten dat
elk jaar weer wordt bekeken wie wel
en wie niet mag blijven.
Dat levert overigens zelden of nooit
problemen op. Die gesprekken zijn
vaak niet moeilijk, omdat het jongetje
vaak zelf wel weet dat hij eigenlijk
wat te kort komt of dat er één beter
is. We gaan meestal eerst naar de
ouders om het te vertellen en over
leggen dan wie naar de jongen gaat.
Meestal zeggen de ouders: zegt u
het zelf maar, want u gaat het hele
jaar met hem om. Zo'n jongen voelt
dan meestal wel aan wat er aan de
hand is.
Nee, Ajax pikt heus niet overal de
beste jongens uit de clubs zonder
dat de club zelf dat weet. We spelen
alles via de clubs. Schriftelijke
toestemming. Alles volgens de re
gels. Op de velden kennen ze me nu
wel zo langzamerhand en als je dan
gewoon naar een wedstrijdje gaat kij
ken denkt men al gauw dat je voor
een bepaald spelertje komt.
Met kinderen werken is echt leuk. Ze
luisteren goed, ze zijn enthousiast,
kinderen zijn van huis uit niet slecht
en als je met groteren werkt heb je
er toch minder grip op.
Die kleintjes zijn ook zo oprecht.
Ze komen met hun probleempjes
naar je toe zoals: m'n moeder is ja
rig, oma is ziek, zusje is jarig.
En daar houd je dan zelfs een beetje
rekening mee.
Ik ben natuurlijk erg veel bij Ajax.
Zeg maar iedere dag. Op maandag
bij de training, van alles regelen en
toezien dat het gaat zoals het hoort,
na afloop de kleedkamer bekijken of
niets achter is gebleven. En altijd
vind je van alles. Aan het einde van
het seizoen heb ik een hele collectie.
Op dinsdag heb ik niets te doen voor
de E-tjes, maar ik ben wel bij Ajax
om te kijken naar mijn zoon, of naar
het tweede elftal.
Woensdag ben ik er al om half twee.
Ik verkeer in de gelukkige omstandig
heid dat ik zelf m'n tijd kan indelen.
Ik bezit een stucadoorsbedrijf dus ik
kan zelf bepalen wanneer ik er wel
en niet kan zijn.
Woensdag dus de vriendschappelijke
wedstrijd. Arnold Mühren is er dan
niet vanwege cursus. Dus doe ik zo'n
beetje van alles.
Natuurlijk wordt er vooral genoeg
overlegd. Ik houd de reservebeurten
bij. Dat levert ook nooit problemen
op. Ik bespreek dat altijd met de jon
gens.
Aan de andere kant moeten wij zor
gen dat die E-jongens worden klaar
gestoomd voor de D-junioren. Dat is
onze taak.
Er is wel een bepaalde kern in het
elftal, die ik altijd laat voetballen. Ik
kijk ook veel naar andere Ajax-
jeugdploegen, omdat daar altijd wel
jongens inzitten die vroeger bij mij
hebben gevoetbald. Leuke elftallen,
goede harmonie en erg goed voetbal.
Dat gaat vaak samen.
Donderdag dus weer trainen zoals op
maandag. Vrijdag heb ik voor de E-
tjes niets te doen, maar het is al ja
ren traditie dat alle jeugdleiders op
vrijdagavond een uurtje bij elkaar ko
men en gewoon een beetje kletsen,
beetje dollen, je weet dat wel.
En zaterdag weer een wedstrijd voor
de competitie.
Zo ziet zo'n week van mij er onge
veer uit.
Ja, de mascotte bij het eerste elftal is
altijd een E-pupil. Het eerste heeft 17
wedstrijden dus wijzen we 17 E-tjes
aan. Bij het aanwijzen houden we
wel rekening met het feit waar de