WIM SCHOEVAART:
'WE MOETEN OPPASSEN DAT AJAX EEN CLUB BLIJFT'
Voor alles en iedereen is een tijd van komen en gaan. Zo
ook voor de meest trouwe medewerkers bij Ajax die kans
zien het vele vele jaren vol te houden en ongelooflijk veel
werk voor de club verzetten dat nu eenmaal moet gebeuren
en waar niet één, twee, drie een vervanger voor te vinden is.
Maar wat er ook gebeurt, er komt altijd wel weer een
opvolger, omdat Ajax altijd heeft uitgeblonken in uitstekende
medewerkers en commissieleden. Niet vaak genoeg mag
gesteld worden dat geen enkele club iets voorstel wanneer
er niet voldoende mensen aanwezig zijn die het werk doen
wat er is. Want hoe goed een voorzitter of een
penningmeester ook is, zij kunnen onmogelijk alles zelf
doen. De commissieleden zijn veelal de stille krachten in de
club. Mensen die normaal gesproken nooit in de
belangstelling komen, maar nu eenmaal zo met de club
verbonden zijn, dat men heel veel vrije tijd in de club steekt.
Ajax is daarop geen uitzondering, maar ook voor de meest
gewaardeerde krachten komt er een moment de zaak aan
anderen over te laten, gewoon omdat men het welletjes
vindt. Dat geldt zéker voor Wim Schoevaart, inmiddels 70
jaar, en al heel lang zeer aktief voor zijn club. Zijn
voorvaderen gingen hem reeds voor en zoals zo vaak gaat
het veelal van vader op zoon. De naam Schoevaart is een
begrip in de Ajax-familie en niet meer weg te denken in de
club, maar na een enorme staat van dienst mogen anderen
het van hem overnemen. Hij vindt het genoeg zo en gezien
z'n conduitestaat (elders als 'inzet' afgedrukt) volkomen
terecht. Weinigen kunnen een dergelijke staat van dienst
tonen en het zijn juist deze mensdn geweest waar Ajax veel
dank aan verschuldigd is want zie het maar eens zolang
een functie als lid elftallencommissie of wedstrijdsecretaris
vol te houden. Het zijn bepaald geen ere-baantjes waar
iemand mee aan de weg kan timmeren. Het zijn niet de
meest dankbare functies waarin vele uren gaan zitten op de
meest onaangename momenten. Maar het kan allemaal en
het gaat allemaal en nog wel met het nodige plezier. Want
zonder dat is het onmogelijk iets dergelijks vol te houden.
Natuurlijk kunnen we een dergelijke Ajacied niet zo maar
laten gaan alsof er niets aan de hand is. Vandaar dit
gesprek met hem eind juni j.l. thuis in Amsterdam. Uiteraard
is er stof om over te praten genoeg aanwezig. Hoe kan het
ook anders na een lidmaatschap van 58 jaar en zoveel
functies in al die jaren. Een volledig clubblad zou te vullen
zijn dus houden we het maar op een soort uittreksel van 58
jaar Ajax. Wim Schoevaart:
'Ja, kijk, m'n vader was voorzitter van Ajax. Toevallig kon ik
ook wel aardig spelen. Dus probeerde ik in Ajax te komen
en na het spelen van een oefenwedstrijd werd ik als 12
jarig jongetje aangenomen. Ik kwam toen in de aspiranten-
C. Eerst als midvoor maar later verhuisde ik naar de
achterhoede. M'n eerste wedstrijd zal ik niet gauw vergeten.
Dat was aan de Kruislaan tegen ADW. We wonnen met
3-0 en ik maakte alle doelpunten. Via de B-junioren kwam
ik bij de A terecht, waar ik heb gespeeld met Jany v.d.
Veen, Loes Frenkel en Karei ter Horst. We werden zelfs een
keer ongeslagen kampioen in 1936 met de A-1. Kregen
toen allemaal een zilveren potlood. Die heb ik nu nog. M'n
hoogste elftal is Ajax 2 geweest. Op latere leeftijd ging ik
natuurlijk wat lager spelen. Samen met Andre Kraan, Jan
Neefjes, Dick Keizer. In Ajax-2 speelde ik met Steef Klein,
Jaap Janse, met Wepner in het doel (Keizer stond toen in
het eerste), Jan Stam, Aukema, Saksioni linksbuiten,
midvoor stond van Leuveren, kortom een heel goed elftal.
Het eerste en tweede team waren trouwens beide goede
elftallen. Ja, en dan natuurlijk gecricket. Heel lang, ja! Zeker
35 jaar. Hoogtepunt was in 1947 een wedstrijd tegen Cric
uit Amstelveen waar ik een century scoorde met 106 runs.
Daarnaast werden we kampioen in 1954 en 1958. Daar
kregen we toen medailles voor. Eén daarvan gebruik ik nu
nog als sleutelhanger. Nee, vaantjes en dat soort dingen
waren er niet. Verder waren er op voetbalgebied niet zo erg
veel hoogtepunten. Wel lang gevoetbald, ook in Ajax 2 maar
niet al te hoogdravend. Wat mij nog wel bijstaat is een
wedstrijd Hilversum 2—Ajax 2. Bij Hilversum had je toen de
gebroeders Huizinga. Die jongens speelden normaal in het
eerste elftal, één van hun heeft zelfs het Nederlands Elftal
gehaald. Maar ondanks dat wonnen wij met 3-0, maar ook
al in die tijd werd het tweede elftal versterkt met het halve
eerste als Ajax op bezoek kwam. Dat gebeurt nu ook maar
toen ook al.
Na m'm voetbal loopbaan ben ik gelijk in het
commissieleven gegaan. Oom Jan Schoevaart heeft toen
tegen me gezegd, dat hij mij zal voordragen voor lid van de
elftallencommissie. Vroeger werd de elftallencommissie
gekozen door de Algemene Vergadering. Secretaris was
toen Wim Bruynestein die ik later heb opgevolgd. Die
commissie bestond uit een oneven aantal mensen. Er waren
drie mensen voor de KNVB-eltallen en drie voor de AVB-
teams. Maar men vergaderde altijd samen. Vergeet niet dat
toen nog alles amateur was. Wim Bruynestein had dan bij
