onze kant tegen de beste tegenstander van deze tournee,
gadegeslagen door 9000 bezoekers. We wonnen met 2-1 door
goals van Marco van Basten en Wilco van Buuren.
Verder nog een tweetal gebeurtenissen in Vancouver.
Daar was de verrassende ontvangst door Tony van de Heide,
een in 1950 geëmigreerde Nederlander, die in 1948 nog bij ons
in het tweede elftal goalkeeper geweest was. Hij had voor een
ieder van ons gezelschap een kleine attentie meegenomen,
hetgeen door ons werd 'beantwoord' met het overhandigen
van enige typisch Nederlandse souvenirs ten behoeve van zijn
nieuwe boot, die de naam AJAX draagt.
Een tweede voorval in Vancouver was brandalarm midden in
de nacht in ons hotel. Er brak een enorme paniek uit, doch vrij
spoedig kon worden geconstateerd door Sjaak Wolfs dat het
'slechts' ging om een gesprongen waterleiding. Het alarm en
de paniek waren echter volledig voorbij gegaan aan onze
Technische Staf, die in diepe rust was blijven liggen.
Op maandag 28 mei gingen we weer terug naar Toronto om de
daaropvolgende dinsdag met de bus te vertrekken naar
Rochester in de staat New York. Daar zouden we 's avonds
spelen tegen de gelijknamige club uit die stad. Deze door
'camera-gigant' Kodak gesponsorde wedstrijd werd voor 4000
mensen door ons met 5-0 gewonnen; Felix Gasselich, Ronald
Koeman, Dick Schoenaker, John Bosman en Wilco van
Buuren scoorden. Van de stad Rochester is weinig anders te
zeggen dan dat het een grauwe industrie-stad is, in het noor
den van de Verenigde Staten.
Op woensdag was de terugreis naar Toronto 'gepland' via de
40
Niagara Falls. Hoewel een deel van het gezelschap dit evene
ment voor gezien wilde houden om op tijd in het hotel terug te
zijn en 'life' de Europa Cup 1 -finale te kunnen zien, was ieder
een achteraf bijzonder enthousiast over dit wonder van de
natuur; overigens waren we óók nog op tijd voor genoemde
finale.
Het sportieve deel van onze reis zat erop en konden de spelers
zich gedurende de rest van de nog beschikbare tijd bezig
houden met het kopen van souvenirs; de begeleiding had
nog wat representatieve plichten af te wikkelen, waaronder
een lunch met de Nederlandse Club in Toronto en daarbij
natuurlijk een praatje over AJAX, het voetbal in Nederland, in
Europa en zo meer.
De gedurende een groot deel van de reis zieke John Bosman
kreeg op de laatste dag van ons verblijf nog het verheugende
bericht dat hij geslaagd was voor zijn eindexamen, hetgeen
door het jeugdige deel van ons gezelschap uitbundig is ge
vierd.
Met een vertraging van ca. 3 uren arriveerden we weer op
Schiphol, vrijdag 1 juni 1984, opgewacht door een groot aantal
afhalers.
Resumerend kan gesproken worden van een bijzonder ge
slaagde reis, zonder enige wanklank, aan het einde van een
niet zo eenvoudig voetbal-jaar, waarbij, dacht ik, met deze trip
een eerste goede aanzet werd gegeven voor het komende
seizoen 1984-1985.
Adri van Eijden
