AJAX-TOURNEE NAAR CANADA EN USA
In zijn laatste 'Presidentieel' beloofde onze voorzitter wat be
treft de reis van onze A-Selectie naar Canada en de USA in ons
clubblad t.z.t. van zijn ervaringen te zullen vertellen.
Helaas ging die reis voor de Ajax-president niet door, vanwege
een daags voor het vertrek plotseling opkomende ziekte.
Wij vonden toen commissaris algemene zaken, Adri van Eijden
bereid tot het schrijven van een reisverhaal, waarvan u hierna
volgend kennis kunt nemen.
En Adri: nog hartelijk bedankt voor je prima schriftuur.
Tot besluit van het voetbalseizoen 1983-1984 speelde AJAX
een aantal wedstrijden in Noord-Amerika.
Op vrijdag 18 mei jl. vertrok het gezelschap van Schiphol,
uitgeleide gedaan door penningmeester Bartels en echt
genote, alsmede mevrouw Harmsen; onze voorzitter moest
ten aanzien van de reis verstek laten gaan als gevolg van
ziekte.
Na een rustige, door co-sponsor KLM uitstekend verzorgde
vliegreis, kwamen we vrijdag 's namiddags in Toronto aan,
verwelkomd door KLM-medewerkers ter plaatse, Cor Timman
en zijn zoon Fred, alsmede door Brian Bennisan, PR/Merchan-
dising-functionaris van de Toronto Blizzards en organisator
van onze tournee door Noord-Amerika.
De V/2 uur durende vliegreis, alsmede het overbruggen van
een tijdsverschil van 6 uur, waren voor een ieder van ons
aanleiding bijtijds naar bed te gaan om de volgende dag,
zaterdag 19 mei, goed te kunnen beginnen met de voorberei
ding voor de eerste wedstrijd, 's- maandags tegen de Toronto
Blizzards. Het gehele gezelschap was zich bewust van het feit
dat een goede voorbereiding noodzakelijk was om prestaties
neer te zetten tegen het over het algemeen onbekende Noord-
amerikaanse voetbal, terwijl met deze reis ook een eerste
aanzet werd gegeven voor de voorbereiding van het nieuwe
seizoen, niet in het minst door de aanwezigheid van Ronald
Spelbos en Anton 'Spitz' Kohn.
De wedstrijd in Toronto werd op een gewoon grasveld ge
speeld, onder het oog van ca. 6000 toeschouwers, waaronder
veel geëmigreerde landgenoten. Na een goed gespeelde eer
ste helft waarin wij veel kansen lieten liggen, boekten wij door
een eigen-inzet bij onze opponent de dikverdiende winst. Deze
wedstrijd maakte ons overigens duidelijk dat het niveau van
voetbal in dit werelddeel beduidend hoger is dan veelal in
Europa wordt verondersteld. Resultaten van de Toronto-Bliz-
zards van recente datum: 3 keer een gelijkspel tegen Juventus
en een 1-0 overwinning tegen Udinese, ook uit Italië, zeggen
wat dat betreft voldoende.
De commercie en het 'showgebeuren' die in Noord-Amerika
dit soort sportevenementen veelal omlijsten, waren ook bij
deze wedstrijd duidelijk aanwezig. Aan de hand van een tot op
de minuut vastgesteld tijdschema, werd iedere sponsor in de
gelegenheid gesteld zijn 'boodschap' aan het publiek over te
brengen. De KLM deed dit op een bijzonder aardige manier
door stewardessen vanuit Nederland meegenomen bossen
tulpen in het publiek te doen gooien, een geste die met name
door het Nederlandse deel van de toeschouwers zeer op prijs
werd gesteld.
Tenslotte kreeg Ronald Koeman, na afloop van de wedstrijd
als meest waardevolle speler van AJAX nog een prijs uitgereikt
door één van de sponsors.
Al met al een geslaagde eerste 'opvoering' van AJAX aan het
eind van een vierdaags verblijf in Toronto.
Dinsdag 22 mei kwamen wij, na een 3 uur durende vliegreis,
aan op het vliegveld van Minneapolis, waar wij woensdag
avond moesten aantreden tegen de Minnesota Strickers op
het kunstgras-veld in het gigantische overdekte stadion.
Voor ons nuchtere Hollanders was het wel even wennen om te
zien dat de spelers van de Minnesota Strickers onder gejuich
van het publiek (ca. 6000) ieder in een fraai uitgedoste motor
met-zijspan de 'arena' binnenkwamen.
De wedstrijd werd door ons bijzonder goed gespeeld met een
enorme zelfbeheersing/discipline onder het toeziend oog van
een zeer pover arbitraal trio. Een tégen ons gegeven penalty
werd tweemaal door Hans Gal jé gestopt, maar mocht toen nog
eens - voor de derde maal - overgenomen worden.
Overigens, einde 4-2 in ons voordeel met scores van Marco
van Basten, Gerald Vanenburg, Felix Gasselich en John van
't Schip.
Vermeldenswaard is nog dat tijdens de wat matte momenten
in de wedstrijd het constant etende en drinkende Amerikaanse
publiek via een groot beeldscherm opgeroepen werd vooral
veel te schreeuwen en te applaudiseren. Tijdens de rust was er
tenslotte nog het optreden van leden van de Nederlandse Club
met een aantal folkloristische dansen uit Nederland.
Donderdag trokken wij weer verder, nu naar het Canadese
Vancouver. Hier zouden wij tot maandag blijven.
Vancouver is één van de mooiste steden van Canada, gelegen
in en rondom een grote baai, temidden van bergen, waarbij de
besneeuwde toppen, tijdens het voor Canadese begrippen
bijzonder fraaie weer, voor een schitterend panorama zorg
den.
In Vancouver moesten wij aantreden tegen de Vancouver
Whitecaps (de club waaraan wij ooit Ruud Krol hebben ver
kocht) in het overweldigende, één jaar oud zijnde overdekte
stadion. Een prestige-object van de staat British Columbia. De
directors van de Whitecaps beschikken ieder over een eigen
VIP-box waarvoor zij bedragen neerleggen van 20.000 tot
maximaal 50.000 per jaar, afhankelijk van de plaats van de
box ten opzichte van het speelveld. Voor iedere wedstrijd moet
men overigens voor zichzelf en eventuele gasten toch nog wel
toegangsbewijzen kopen; de verzorging van de inwendige
mens is gratis.
Wat de wedstrijd betreft kan gezegd worden dat de tendens
van de eerste partijen werd voortgezet, derhalve goed spel van
39
