.waarde Klepel
(uit-) hangt
Hallo, hier de Klepel
Monnickendam, 27 mei 1983,18.30 h. GMT (20.30 h L.T)
Eindelijk het is zo ver. De 'Blue Peter' kan gestreken worden.
De 'crew' is kompleet: Hennie, Boefje en Nico. Toni en Anne
Marie maken de trossen los, onder het toeziend oog van de
familie en vele vrienden en tuf, tuf. Zwaaien naar allen op de
steiger. De 'Angela', de 'Zecesco' en Hans van Gelder doen ons
uitgeleide. Zowel de hele A als B steiger zijn aan boord van de
'Angela'. De 'Zecesco' lijkt wel een rondvaartboot met het
grote spandoek 'VAARWEL KLEPEL'. Joop schiet lichtkogels
af, ten afscheid.
Er gaat wel wat in ons om! We zijn nerveus en gespannen.
Waar staan Toni, Anne Marie en André? O ja, ik zie ze, ze staan
te zwaaien. Er wellen tranen op. Nog een klein eindje worden
ze begeleid onder geroep, getoeter en gezang. En dan begint
voor ons het grote avontuur.
Inmiddels zijn alweer maanden verlopen en eindelijk vind ik de
rust om een en ander op papier te zetten. We hebben al zo het
een en ander beleefd (meestal niet gepland). Op het ogenblik
zijn we in Portugal in de Algarve. Onze belevenissen van de
afgelopen tijd zal ik hier proberen samen te vatten. Kunnen
jullie wat meenemen.
IJmuiden, daar hebben we nog enige dagen gelegen. Er zijn
nog enige bekenden - en de kinderen - geweest. Werken nog
aan het schip, maar op een bepaalt moment krijg je de krie
bels; vooruit de sluis door en wegwezen. Hebben we voor
zeker een half uurtje redelijke wind gehad en daarna, wat men
in zeetaal: een flauwte noemt. Uiteindelijk op de motor naar
Scheveningen. We beseften toen nog niet hoe vaak ons dat
nog zou overkomen. Van Scheveningen naar Stellendam
(lekker opschieten) idem. Stellendam is inmiddels ook
veranderd; vroeger nog drijvende steigers, nu is dit ook
Marina. We moeten nu anders leven, dus maar afgemeerd aan
een sportvisser. Zo is het nu eenmaal. Jachthavens vragen veel
investering en kosten dus geld. In Frankrijk ontdekken we dat
nog wel meer. De volgende dag zijn we 's middags met een
lopend windje vertrokken met bestemming Oostende. Dat
hebben we niet gehaald, want Nederland liet zich nog even van
een leuke kant zien. Kregen we n.b. ter hoogte van Walcheren
N.O. 7, met regen en wat onweer. Zeker de pest in dat ze weer
een belastingbetaler minder overhouden. België dus lager wal
('t lijkt wel een Belgenmop). We besluiten Zeebrugge aan te
lopen, nog net voor het vallen van de duisternis. Uiteindelijk
achter in de haven afgemeerd naast een oud sleepbootje.
Hebben nog een dag gewandeld waarna we vertrokken naar
Oostende. De wind was niet slecht en daarom maar door
gezeild. Niet 'gestored'. Ter hoogte van Nieuwpoort was de
wind op en zijn we naar binnen gegaan met schitterend warm
weer. Het was nog geen seizoen: de stortbaden nog gesloten;
daarom een koude douche op de steiger.
Het weer is alweer veranderd, maar het ziet er naar uit dat we
aan de wind tenminste naar Duinkerken kunnen. Daar zijn we
ook aangekomen, maar niet alleen op zeil. Het laatste stuk stil
in de wind en onweer, dus moteren.
Wij zeggen dan: 'Siempie bij'. Helaas zou Siempie wat te hard
moeten werken voorlopig. Jullie willen natuurlijk weten wat dit
te betekenen heeft; hier dus de verklaring. Siem Vroon, een
goede vriend van ons en een veelvoudig opstapper van
'Zecsevo', heeft ons in de laatste week van mei geholpen een
electrische pomp te monteren om de dagtank vol te pompen
met dieselolie. En omdat jullie het zo graag willen weten: wij
hebben dat heerlijke pompie 'Siempie' genoemd. Vandaar!
Goed Duinkerken dus. Hebben we vier nachten doorgebracht.
We lagen achterin de haven afgemeerd (in) een kleine-haven
voor-sportvissers. Prima gelegen bij prima mensen, van wie
we nog een maaltje verse krabben kregen. Smakelijk verteerd,
met behulp van combinatietang en twee punttangen. In Duin-
14
