Hassie' van Wijk
Ouders zien hun zoon
al tussen die vier lichtmasten
Wanneer u dit clubblad onder ogen krijgt is de voetbalcompe
titie alweer enige weken op weg. De verschillende wedstrijden
hebben ongetwijfeld gezorgd voor de nodige verrassingen,
wat weer eens temeer de onvoorspelbaarheid van het voetbal
kenmerkt. En juist dat nooit zeker weten wat er gaat gebeuren
blijft het zo boeiend houden. Vooral bij de aanvang van de
competitie zijn de krachten van de verschillende teams onbe
kend. De elftallen zijn nog bezig zich te 'vormen'. Het is de taak
van de trainer het sterkst mogelijk elftal weten samen te stellen
want wie anders dan hij weet welke klasse hij in huis heeft en
hoe met die talenten om te gaan? Trainers zijn ook maar
mensen, die menen te weten, hoe te moeten handelen, maar
ook regelmatig voor verrassingen komen te staan, waardoor
alle goedbedoelde ideëen volledig de mist in gaan. De resulta
ten blijven dan weg en de kwetsbaarheid van de trainerspositie
neemt toe. Zo gaat dat in het voetbal, zo is het altijd geweest en
zo zal het ook wel blijven. Ajax heeft in een eerder stadium
nogal wat trainers in huis gehad, binnen een vrij korte tijd. Het
is een goede zaak dat ook op dat vlak wat rust is gekomen. Het
vertrek van Kurt Linder kan voor niemand een verrassing zijn
geweest, daar het volledig in de 'planning' was opgenomen:
Kurt Linder 1 jaar hoofdtrainer (met een optie voor een 2e jaar),
daarna Aad de Mos als verantwoordelijke man voor de presta
ties van het eerste elftal. En zo geschiedde: Aad de Mos 1e
trainer en Hassie van Wijk assistent, 2e trainer, hulptrainer of
hoe het ook mag heten. En om laatstegenoemde gaat het in dit
interview. Een gesprek met de hulptrainer van Ajax. Z'n werk
verricht hij voor velen achter de schermen hoewel hij er altijd
is. In de voetballerij is de naam 'Hassie' van Wijk zeker niet
onbekend. Toch treedt hij vrijwel niet naar buiten. Vandaar de
gedachte juist met hem te gaan praten over zijn werk bij Ajax,
z'n loopbaan als voetballer, het trainerschap, z'n ervaringen,
het omgaan met jeugd, de doorbraak van al die talenten bij
Ajax en nog meer zaken welke tijdens het gesprek aan de orde
komen. Thuis in Landsmeer krijg ik tijdens het praten het
gevoel dat Hassie probleemloos dag en nacht over voetbal kan
praten, leder facet daarvan boeit hem mateloos. Maar ook de
betrekkelijkheid van het voetbal ontgaat hem niet. Het komt
allemaal aan de orde in het onderstaande monoloog van enige
uren moeiteloos praten over Ajax en voetbal:
'Het spreekt vanzelf dat ik gevoetbald heb op een redelijk
niveau. Begonnen bij ZSGO als jongetje van 9 jaar. Daar ben ik
vrij lang gebleven. Tot m'n zestiende. Ook in die tijd werd er
natuurlijk gescout, net zoals nu. Ik werd nog wel eens gekozen
voor Amsterdamse elftallen waarin nogal wat jongens speel
den van de Volewijckers. Goed, je weet hoe dat gaat. Ik zag de
Volewijckers wel zitten en dus ging ik daar spelen. In Noord. Op
m'n 1"8e jaar kreeg ik een kontract aangeboden. Erge leuke tijd
gehad. Ook een goed elftal. Je had toen het team van de
'Mosveld-babies'. Na 6 jaar werd ik getransferreerd naar ADO
Den Haag, waar ik een goed seizoen doormaakte. Er was na 1
jaar al veel belangstelling voor mij en ik koos uiteindelijk voor
4
Teister. Achteraf bleek die keuze niet zo goed te zijn geweest.
Financieel wel, maar sportief was het een achteruitgang. Ik
heb daar vier jaar degradatievoetbal gespeeld. Nu moet je je
overigens van die financiën in die tijd ook niet teveel van
voorstellen. Maar goed, het was toch betaald-voetbal. Op een
gegeven moment kon ik naar PSV, maar Telstar hield mij
tegen. Een nare zaak; ik ben toen gestopt. Was, geloof ik, een
jaar of 28. Het voetbal geloofde ik wel. Maar na een half jaar
kwam AZ '67. De club verkeerde nog in een ontwikkelings
periode, want ik heb daar in die 31/2 jaar nu niet bepaald de
beste tijd meegemaakt. Twee keer gedegradeerd en twee keer
weer teruggekomen. Het leek dus een beetje op de periode bij
Telstar, hoewel we daar nooit gedegradeerd zijn. Iedere keer
lukte het weer nét de dans te ontspringen. Bovendien kreeg ik
bij AZ '67 nogal veel last van blessures. Ik heb toen nog ge
speeld tot m'n 33ste of 34ste jaar. Tijdens het aktief voetballen
had ik al wat cursuswerk gedaan voor het trainerschap. Als
zodanig ben ik begonnen bij De Spartaan. Wel kwam op dat
moment André Kraan bij me met het verzoek bij Ajax te gaan
werken als jeugdtrainer, maar ja, ik had net getekend bij De
Spartaan en ik ben dat kontrakt ook nagekomen. Ik heb eigen
lijk nooit geweten hoe Ajax achter mij gekomen is. Zelf had ik
geen enkel contact met de club of kende daarvan mensen. Ik
vermoed dat het gekomen is via de Bond. Bij De Spartaan ging
het allemaal erg leuk. Ook wel wat geluk gehad; veel nieuwe
spelers, veel talent. Het eerste jaar werden we tweede, het 2e
jaar derde en toen kwam de club in de hoofdklasse. Er tussen
door deed ik ook nog districtstrainingen voor de KNVB. Na 2
jaar kwam André Kraan wéér met hetzelfde verzoek: jeugd
trainer. Nu kon ik er wél instappen. Maar ik moet zeggen dat
