TOERNOOI B-JUNIORES WASQUEHAL (Frankrijk)
Ook ditmaal trokken wij aan het kortste eind 1-2, en zullen we
het bij deze korte opmerking, wat het voetballen zelf aangaat,
maar laten.
Terugziend op dit uiterst sterk bezette toernooi, willen wij een
compliment maken jegens onze gastheren, voor de uitsteken
de organisatie. En met name de heer MARTECELLO stond ons
mét mejuffouw LILIANE steeds voortreffelijk terzijde.
Hartelijk dank daarvoor!
Wat de wedstrijden betreft, lag het geluk deze keer beslist niet
aan onze zijde. Niettemin, het was een zeer leerzaam evene
ment voor iedereen.
De volgende spelers stonden in de 'piste': Remco de Jong,
Tonny Hak, Rob Been, Corvan Garderen, Piet Hogenhout, Ron
Voorn, Winny Haatrecht, Eric Heerings, Dennis c(e Graaf, Eric
Griffioen, Edwin Kortlevers, Rudy Mulders, Rik Couwenberg,
Benny Strijbos en Teun de Vos.
A.R.B.
Trainer: D. de Groot, en leiders waren de heren C. v. Eyden en
H. K. v. Teunenbroek.
Na afscheid van ouders en belangstellenden, werd de reis
aangevangen. De rit ging per autobus en zou volgens onze
chauffeur 'Rudi' ongeveer 41/2 uur duren, incl. de koffiestop.
De reis verliep voortreffelijk, mede door het goede humeur van
onze chauffeur.
Bij aankomst in Wasquehal werden wij aan de stadsgrens
opgewacht door enige mensen van de organisatie, die ons
linea recta naar ons juiste adres brachten. Een woord van dank
en waardering voor deze mensen is zeker op z'n plaats, omdat
zij gedurende alle toernooidagen ons met alles van dienst
waren. Voortreffelijk! Direct na aankomst werd ons een lunch
aangeboden in het clubhuis van de organiserende vereniging,
en werd kennisgemaakt met onze begeleiders en het organi-
satiecomitee. Er was voor gezorgd dat wij gedurende het toer
nooi geen problemen met de Franse taal zouden hebben, door
aan ons begeleidingsteam een dame (Mimi was haar naam)
toe te voegen, die de Nederlandse taal machtig was. Na de
lunch werd er gewandeld naar het speelveld, waarna onze
spullen naar de verblijfplaats gebracht werden, waar de
komende 4 dagen door ons werd gebivakkeerd. De trainer met
de jongens in een schoolgebouw (keurig netjes), en de bege
leiders in een voortreffelijk hotel, waar we allervriendelijks
werden ontvangen door de 'patroon'.
's Middags een lichte training van plm. 1 uur. Na het douchen
werd een frisdrankje gedronken in het café van de plaatselijke
supportersvereniging.
Om plm. 7 uur was er een défilé van alle deelnemende ploegen
waarbij zowat het hele dorp door ons doorkruist werd.
Na ontvangst op het stadhuis door de burgermeester werd er,
na het officiële gedeelte, gezamenlijk een drankje genuttigd.
Om plm. 8.30 uur zaten alle ploegen aan het dinér.
Een compliment voor alle mensen die daaraan hebben meege
holpen. Want ik geef het u te doen, om voor plm. 320 personen
uit 7 verschillende landen 3x per dag een maaltijd te ver
zorgen, waarbij niets teveel was om voor iedereen te doen.
Ik neem er mijn petje voor af. Na de maaltijd werden de slaap
plaatsen opgezocht waar, na deze toch wel vermoeiende dag,
de heren voetballers al gauw in dromenland waren. De trainer
en leiders hebben toen nog (met permissie) in het clubcafé een
afzakkertje genomen.
Inmiddels waren daar al enkele ouders en/of familieleden van
de jongens gearriveerd, waardoor het nog een gezellig uurtje
werd. Om 11.30 uur gingen allen naar bed, wel vermoeid, maar
tevreden dat alles goed verlopen was deze dag.
Zaterdag, de 1e toernooidag, bracht ons het bekende ritueel,
7.30 uur opstaan, wassen, tanden poetsen, scheren! Om 8.30
ontbijten. Ongelooflijk wat die jongens kunnen eten, ik zag de
zakken met brood voorbij flitsen alsof het niks was. Maar het
moet gezegd worden, het was lekker. En toen eindelijk het
serieuze gedeelte, want daar waren we toch echt voor ge
komen; Voetballen! Het voorbereidend gesprekje werd in de
bus gehouden, wat voor de trainer geen bezwaar was, want hij
krijgt de spelers op elke plek gemotiveerd als het moet.
Kleding uitdelen en omkleden was de volgende stap. Stoke
City was onze eerste tegenstander, en na een laatste oppepper
middels een stevige warming up, werd de strijd begonnen
tegen deze sportieve en symphatieke tegenstander. Echt
Engels, recht toe recht aan en bij moeilijke situatie's, bal zover
mogelijk 'uit'.
Een moeilijke tegenstander dus, want bij ons wordt er meer
aan techniek en opbouw van de aanval gedacht dan aan 'weg-
is-weg'. De tijd die men krijgt om te voetballen in een toernooi
(2 x 20 minuten), is dan ook meestal te kort om een eenmaal
opgelopen achterstand teniet te doen. Zo ook deze wedstrijd,
meer kansen gehad dan de tegenstander maar helaas niet
benut. Jammer! Stoke City kreeg 5 minuten voor tijd op een
wat gelukkige wijze een 1-0 voorsprong. En dat kleine beetje
geluk ontbrak er nou net aan bij ons. We gingen toen massaal
in de aanval, maar de Engelsen hielden het hoofd koel en
wonnen deze belangrijke eerste wedstrijd.
Even was er na afloop een beetje timide sfeer bij onze jongens
- die toch echt wel keihard gewerkt hadden - maar na enige
opbeurende woorden van trainer en leider was het leed al
gauw geleden, en werd de blik alweer gericht op morgen.
Na de lunch werd er afgemarcheerd naar de slaapplaats voor
een uurtje rust. Die rust hadden we wel nodig, want als er niet
gevoetbald of niet naar voetbal gekeken werd, dan was er altijd
een druk officieel programma, o.a. het bijwonen van een re
ceptie en de grote feestavond van het toernooi.
Tussen de maaltijd en de aanvang van het feest in, was er voor
ons gelegenheid om naar huis te bellen, waar gretig gebruik
van werd gemaakt. De jongens werden na een uurtje 'feesten'
om plm. 10 uur naar bed gestuurd, en de trainer en leiders
19