TON HARMSEN:
„Ajax verdient respect...
II
Toen hij twee jaar geleden werd benaderd om voorzitter van
Ajax te worden, was hij wel even verrast. Na enig nadenken en
beraad binnen zijn gezin, gaf hij het „ja"-woord en op 31 augus
tus 1978 werd zijn benoeming een feit. Buiten de club was hij
vrijwel een vreemde, ook binnen Ajax geen op de voorgrond
tredende figuur, nimmer een bepaalde functie vervuld, wel ge
durende een lidmaatschap van ruim 34 jaar zijn club andere
diensten verlenend, waarover straks wat meer.
Als actief voetballer bracht hij het niet verder dan het derde
elftal, had ook niet de ambitie om het in de voetballerij ver te
schoppen. De interesse lag meer in het zakenleven, hetgeen hem
op het lijf geschreven bleek te zijn. Met als beroep: werktuig
bouwkundige, enorme inzet en juist commercieel inzicht, bleven
successen niet uit.
Inmiddels is voor hem zijn bedrijf (verwarmingstechniek) ver
leden tijd; heeft alleen nog enkele commissariaten in verschillen
de branches. Dit overigens terzijde.
De nog zakelijke activiteiten worden nu gecombineerd met het
voorzitterschap van AJAX.
Een voorzitter die er eigenlijk plotseling was. Wie is eigenlijk
Ton Harmsen?
Als ik op 1 mei j.l. hem in de bestuurskamer ontmoet is het
precies 8 maanden geleden dat hij de voorzittershamer van Jaap
van Praag overnam. Inmiddels is hij allerminst een onbekende
meer in de voetbalwereld. Een T.V.-interview heeft daar zeker toe
bijgedragen, waarbij zijn uitspraken zowel binnen als buiten de
club niet door iedereen in dank werden afgenomen, hetgeen zeker
niet zijn bedoeling was. Hierover en betreffende talloze andere
facetten aangaande het voetbal en Ajax gaat onderstaand relaas,
dat u slechts als een uittreksel moet zien van een ruim drie uur
durend gesprek.
Ton Harmsen is geen prater. Op bijna iedere vraag volgt een
kort, zakelijk antwoord, duidelijkhier zit een man die weet
wat hij wil. Na acht maanden heeft hij precies bepaald in welke
richting hij zijn beleid moet sturen om daardoor de belangen van
zijn club Ajax zo goed mogelijk te behartigen. Want dat staat
vast: elke beslissing, elke uitspraak, elk critisch woord, moet in
dat licht worden gezien.
Ton Harmsen:
Vanaf 1944 ben ik lid van Ajax. Als linkshalf gevoetbald met o.a.
nog Cor v. d. Hart en Rinus Michels. Verder nooit een functie
bekleed. Ik heb evenwel begrepen dat het vinden van een nieuwe
voorzitter bij Ajax geen eenvoudige zaak was. Hoe ze aan me
gekomen zijn? Weet ik niet. Kan mij ook niet schelen. Ik heb
„ja" gezegd en dan doe ik het ook zo goed mogelijk. De voor
zitterswisseling had beter moeten worden geregeld. Nu ging het
zo'n beetje van de ene dag op de andere. Maar ja, men wilde
het blijkbaar zo hebben, dus wachtte ik maar af. De beginfase
was niet eenvoudig, maar de andere 4 bestuursleden hebben mij
fantastisch opgevangen. Goed luisteren, goed kijken en vooral
niet teveel zeggen. Juist ja, horen, zien en zwijgen. Nu nóg, maar
veel minder. Na enige maanden had ik mijn lijn uitgestippeld en
de weg gevonden welke Ajax in moet slaan om die tóp te be
reiken. Alles is gericht op de jeugd, daar moeten de spelers voor
het eerste elftal vandaan komen. Dat wil niet zeggen dat Ajax
nooit meer een speler zal kopen. Dat zal ongetwijfeld voorkomen
omdat de club zich niet kan permitteren zwakke plekken in een
elftal niet tijdig op te vullen. Ajax moet ieder jaar Europees
voetbal spelen. Zeg maar 40 procent van onze inkomsten komt uit
Europees voetbal en vriendschappelijke wedstrijden in het buiten
land. Buiten Nederland, reeds buiten Amsterdam wordt Ajax
enorm gewaardeerd. Toch beseft men vaak niet half wat Ajax
allemaal voor het Nederlandse voetbal gedaan heeft. En als je
b.v. ziet hoe de Pers meent over het voetbal te moeten schrijven
en praten dan zeg ik: de heren sportjournalisten maken het voet
bal volkomen stuk. Er wordt nauwelijks meer iets over een wed
strijd geschreven, men richt zich volledig op de randverschijn
selen. Men probeert onrust te zaaien in en om de clubs. Ajax,
PSV, AZ '67 en Feyenoord hebben daar het meeste onder te
lijden. Zo'n Pers beschouwt een club als Ajax min of meer als
haar eigendom! Met welk recht doet men dat? Met welk recht
meent een journalist zich zondermeer in het spelers-home te
mogen begeven of in de bestuurskamer, terwijl er een ruime
perskamer is waar met de spelers gesproken kan worden? De
heren luisteren in de spelers-home gesprekken af en publiceren
daarover de grootste nonsens. Als er maar één woord wordt op
gevangen, worden er onmiddellijk conclusies getrokken en ge
publiceerd. Wanneer een journalist in Nieuwspoort (Den Haag)
komt en hij heeft de euvele moed maar iéts te publiceren van
wat niet officieel bekend wordt gemaakt, kan zo'n man zijn rente-
kaart wel gaan halen, want hij komt er nooit meer, maar danook
nóóit meer in.
In de perskamer kan gesproken worden. En verder houdt het op.
Ik erger mij mateloos aan het schrijven op-de-man, zónder dat
4
