beslissing van de scheidsrechter wordt gevolgd, werd het Ajax-
protest op grond daarvan afgewezen.
Maar in ieder geval hadden we onze mening bij de UEFA kenbaar
gemaakt.
Zondag 17 september naar de FC Utrecht, naar de Galgenwaard,
óók al zo'n plek, waar je vroeger maar al te vaak met lood in de
schoenen naar toe ging en dikwijls met de rug tegen de muur
werd gezet.
Nu, dat is ditmaal zeker niet het geval geweest. Wel hebben de
mannen uit de Domstad het genoegen mogen smaken op een
voorsprong te komen, toen Piet Schrijvers (overigens zonder
fouten) bij een corner mistastte, maar de vreugde was van korte
duur. Meyer maakte gelijk, Clarke benutte zijn zoveelste strafschop,
Frank loste een grandioos afstandschot (13) waarna Ray op
nieuw vanaf de witte stip raak schoot (14).
Thuis tegen de FC VVV, waarbij de Venlonaren in de onderste
regionen verkerend echt niet naar de hoofdstad waren geko
men m de verwachting veel resultaat te kunnen boeken. Wat gaat
een club in zo'n geval meestal doen; de „pot" met een man of
tien gesloten houden, anders gezegd: in de verdediging.
Aangezien te verwachten was dat Athletic de Bilbao in de a.s.
return een niet veel ander spel zou gaan spelen begrijpelijk
de 2O voorsprong verdedigen was de ontmoeting tegen
de FC VVV ergens een goede oefenpartij voor Ajax.
Zo'n 10.000 toeschouwers zagen dat. Aanschouwden ook hoe
Krol, Lerby, Ling en Meyer een 4O overwinning op het score
bord (dat langzamerhand toch beter gaat werken) deden ver
schijnen. Dat gebeurde allemaal op zondag 24 september j.l.
De enorme belangstelling ging hierna uit naar de return van onze
strijd tegen de Spanjaarden: Athletic de Bilbao.
Wat een wedstrijd is dat geworden. Wat heeft het publiek mee
geleefd, hoe heeft het onze jongens aangemoedigd, gesteund.
Als in geen jaren
Zondags na de strijd tegen VVV ontmoetten we in de spelers
home nog even Piet Schrijvers. Op het ogenblik werkelijk in
prima vorm. „Woensdag Dat moet kunnen, dat MOET kun
nen Aldus onze doelman.
En het kon. Geweldig zoals Ajax speelde. Wederom pech: bij de
„warming up" verstapte zich Dick Schoenaker. Hij moest er uit
en Hans Erkens verving hem. Dat was wel even een moeilijke
situatie: de aanvulling voor de wisselspelers.
Doch de inzet van Krol (geweldig Ruud) en zijn medespelers was
zó enorm dat steeds maar die Spanjaarden onder druk zet
tend, vaak adembenemendhelaas ook vele kansen missend,
zodat velen ver in de eerste helft toch wel bedrukt zaten te kijken,
omdat er nog niet gescoord was.
Maar vlak voor rust gaf refPartridge ons een penalty toen
tot tweemaal toe Ajax-spelers in het strafschopgebied onder
uit werden gehaald. Clarke schoot vanaf de stip raak. Rust 10.
Na de hervatting blééf de sfeer, zowel in het veld als op de
tribunes. Ajax bleef gaan tot het uiterste. En de resultaten
bleven niet uit. Een schitterende aanval van het duo Lerby-Krol
bracht de bal bij Ray die feilloos inschoot. (20). De stand was
gelijk. Wét een gejuich. In jaren hebben we niet meegemaakt dat
vanaf de tribunes zo werd meegeleefd.
We zullen het einde niet licht vergeten. Vanaf onze plaats in de
radio-kamer, die niet veel uitzicht bood, zagen we op een moment
de klok op het score-bord 42.15 minuten aanwijzen, nog bijna
met blessuretijd 3 minuten dus. We hadden even gelegenheid
over de schouder van Wim van Steenbergen heen te kijken, en
zien op dat moment net het prachtige aangeven van Ruud Krol
en de knal van Lerby 3OU
En even later is het zover! We zijn er, we hebben het gehaald.
Staande tribunes brengen onze jongens een ovatie. Vreugde
alom! Een avond om nooit te vergeten. Om ruim elf uur beleven
we de strijd nog eens via de beeldbuis. En blijkt ook dat zowel
Jan Westrik ais Gerard Holsheimer jarig zijn, die de overwinning
natuurlijk als hun mooiste cadeau beschouwen. We drinken nog
wat met zijn allen op hun gezondheid Het is ruim twaalf uur,
derhalve middernacht als iedereen „inrukt". Het was enorm.
Vrijdags 29 september j.l. zat vice-voorzitter Dick Boering
in Zürich, aanwezig bij de loting van de tweede ronde. Voor ons
werd Lausanne Sport" getrokken, eerst thuis in het Ajax-Stadion
op 18 oktober a.s.; de return op 1 november 1978. Zo op het oog
niet zo'n lastige tegenstander maar, pas op! Laten we NIE
MAND onderschatten!
M.V.V.-uit, de eerste nederlaag (1O). We, d.w.z. Krol en zijn
mannen waren niet in staat ook nog maar gelijk te komen toen
de achterstand reeds na enkele minuten ontstond. Ondanks moei
te genoeg voor een beter resultaat.
Dat kan nauwelijks drie dagen achter zo'n emotievol gebeu
ren als tegen Athletic de Bilboa. Dan wil er iets niet hoe hard
je er ook voor werkt. Niet lang bij stil blijven staan. Doorgaan
het zal onze enige nederlaag waarschijnlijk niet zijn. Ook van
onze tegenstanders niet.
Aan de orde: Ajax-Vitesse.
We waren reeds enige weken geleden „getipt" door John Frede-
rikstadt, sport-statisticus no 1, dat Ajax binnenkort zijn twee
duizendste doelpunt zou scoren, te rekenen vanaf de invoer van
het betaalde voetbal met de comp. 1954-1955. Als we met min
stens 6 goals verschil van FC VVV wonnen, wel, dan was het
zover. Om generlei invloed op de spelers te laten overkomen
waren alléén bestuur en trainers op de hoogte. Maar in de strijd
tegen de Venlonaren bleef de gebeurtenis uit, aangezien we
„maar" met 4O wonnen. Nü lag het voor de hand dat „uit"
tegen MVV de resterende twee doelpunten in Maastricht zouden
vallen. Maar het liep anders MVV-Ajax 1O!
Dus tóch in Amsterdam tegen Vitesse. Maar sterk verdedigend
spel van de Arnhemmers hield vóór de rust de stand dubbelblank,
mede door voortreffelijk werk van hun doelman. Nóg geen zeker
heid dus. Die kwam pas nadat Frank Arnesen het scorebord
voor het eerste Ajax-doelpunt in beweging had gebracht, en
Soren Lerby „de man van de tweeduizendste bleek te zijn".
Twee-duizend goals in ruim vier-en-twintig competities. Met
als aardigheid de vermelding van de seizoenen waarin 100 of
meer doelpunten werden geproduceerd: 1959-1960 (109) 1960-
1961 (102) 1966-1967 (122!) 1969-1970 (100) 1971-1972 (104) 1972-
1973 (102).
Om, tenslotte, wat de wedstrijd tegen Vitesse aangaat nog te
memoreren dat Ray Clarke en Geert Meyer mede voor een 4O
eindstand zorgden.
Wat de verrichtingen van Jong-Ajax aangaat, verwijzen wij u naar
de verslagen van de heer A. Kraan, terwijl ook de corresponden-
ERE-VOORZITTER J. VAN PRAAG
De belangstelling op de door ons Bestuur aangeboden
afscheidsreceptie, ter gelegenheid van mijn aftreden als
voorzitter van Ajax, heeft werkelijk mijn stoutste verwach
tingen overtroffen.
De prachtige cadeaux, de fraaie bloemen, de Koninklijke
Onderscheiding, de benoeming tot Lid van Verdienste van
de KNVB afd. Amsterdam alsmede door mij bijzonder
gewaardeerd het Ere-Voorzitterschap van Ajax, dat alles
maakte het voor mij en mijn echtgenote tot een onver
getelijke avond, waarbij ik ook vaak diep getroffen was
door de woorden en andere bewijzen van hartelijkheid en
sympathie.
Ik stel er prijs op iedereen die op een of andere wijze tot
dit geweldige afscheidsfeest heeft bijgedragen, daarvoor
in een persoonlijke brief te danken. Maar dat zijn er zo-
velen dat ik niet een ieder op korte termijn kan schrijven.
Vandaar dat ik hen, die nog niet van mij hebben gehoord,
alvast via ons clubblad mijn grote erkentelijkheid wil
betuigen.
Dank u dank u, het was enorm.
J. van Praag.
3
