GERRIT FISCHER:
Wonen in Gooi en Eemland
„TERUG NAAR HET SEMI-PROFESSIONALISME
„Zoals zovelen kom ik uit een eenvoudig milieu. Het was daar
niet zo, dat er maar gekocht kon worden. Als jongen verdiende
ik met het helpen op de tennisbanen aan de Zuidelijke Wandel
weg. Daar werkte ik een hele zaterdag voor1,25. Op deze
wijze zag ik kans m'n eerste paar voetbalschoenen te kopen van
het merk: Manfield, hét beste wat er in die tijd was. Zoiets zal
je altijd bijblijven En zo is er meer in de herinnering We
speelden eens (1946) tegen Bold Klubben uit Denemarken. Ik
was in een geweldige vorm. De Pers schreef over 'Gerrit Fischer
en nog tien Ajacieden'. Na afloop kregen wij van onze tegen
standers voor iedere speler 12 eieren aangeboden. Dat was toen,
zo kort na de Tweede Wereldoorlog met gebrek aan alles, een
geweldig geschenk. Of het geval dat ik, buiten mijn schuld
normaal gesproken niet op tijd voor een wedstrijd bij Ajax
kon zijn. Ik speelde toen al in het eerste elftal. Om nog te redden
wat er te redden viel, nam ik een taxi naar Leiden, waar we
moesten spelen. Na afloop ging ik naar onze toenmalige penning
meester Wim Volkers om 7,50, zijnde de taxikosten, terug te
vragen. Nou, ik moet ze nog krijgen
Ik praat op de avond van de 9e maart met GERRIT FISCHER
in zijn woning, gelegen aan Doddendaal in Buitenveldert, onder
de rook van de Huizes Boering en Kraan. Reeds vooraf was te
veronderstellen dat praten met Gerrit over Ajax eindeloos zou
worden; wel weten waar te beginnen, maar niet wanneer er een
einde aan komtWaarschijnlijk nooit. Over een 46-jarig lid
maatschap met daarin 15 jaar actief-voetballer in het eerste elf
tal, met daarin ook het bekleden van verschillende functies als die
op technische- en financiële vlak, waarbij het technische gedeelte
nu nóg een rol speelt, daarover is natuurlijk enorm veel te ver
tellen; hoe het geweest is, maar nog boeiender eigenlijk: hoe het
gaat worden of moet gaan worden. Het is daarom dat in het
begin vrij snel door de historie wordt gelopen. Gerrit kan er
overigens nog veel langer met veel enthousiasme over praten. Hij
kiest zijn woorden zeer zorgvuldig, vindt de nodige steun bij zijn
vrouw als het gaat om: „wanneer was dat ook weer precies" en
steekt niet eerder van wal alvorens met ondergetekende een
uitstekende sigaar in de brand te hebben gestoken. Want
Fischer - Ajax - sigaar is een reeds jarenlange eenheid, waarvan
ik niet weet of de volgorde wel juist is.
„Kijk, ik ben een produkt van 'het zwarte land'. Weet je wat dat
Zoekt u een woning, vraag onze gratis woninggids
met veie te koop zijnde aanbiedingen
Wij verzorgen tevens uw financiering
Makelaarskantoor onroerende
goederen
ANT. H. HAK EN ZN.
Hoofdstraat 24 - Baarn
£JL» Telefoon 02154-12210 en 12048
b.g.g. 03493-2242
6
was? Nou, dat was een braak liggend stuk grond achter de
Joseph Israëlskade, waar altijd werd gevoetbald door allerlei
clubjes of groepjes jongens. Omdat daar zoveel werd gespeeld
was een flink gedeelte van dat kleiland gewoon hard en vlak
geworden en derhalve uitermate geschikt voor ons om daar een
balletje te trappen. Daar speelden bijvoorbeeld ook Jan Distel
brink, Harry en Luuk Sacksioni, Gerrit Gischler, Tjeerd Aukema,
en nog veel meer anderen die later allemaal erg goed terecht
gekomen zijn. Nou, ik speelde daar ook. Het was altijd een sport
om als éérste aanwezig te zijn, want als zodanig kon je daar dan
je veld uitzetten.
Dus op woensdagmiddag, snel naar huis, vlug een boterham naar
binnenwerken en vaak nog met volle mond naar dat veld. En dan
maar voetballen, uren achter elkaar. Moe worden was er niet bij.
Partijtjes onderling of tegen andere clubjes. Je weet hoe dat
gaat. Daar waren tóen al jongens bij die in Ajax voetbalden. En
het was toen, geloof ik, Jan Distelbrink die mij voorstelde ook in
Ajax te gaan spelen. Proefwedstrijd gespeeld en aangenomen.
Ik was toen 'al' 15 jaar. Dus adspirant, zoals dat toen heette.
Daarna ging het allemaal vreselijk snel. Met 17 jaar speelde ik
