Carel Kamlag...
„...Talent komt in de toekomst
alleen van het platteland"
Het is woensdagavond 22 februari jl. Op Voorland wordt intensief
getraind op een veld, dat door het aanhoudend slechte weer één
grote modderpoel is.
In het Jeugdhonk, waar ik Carel Kamlag (57) tref, is het zo
rond de klok van acht uur nog wat rustig maar dat blijkt
toch een stilte voor de storm te zijn geweest, want een goed
half uur later is het er gezellig druk.
Intussen spreek ik met Carel in de bestuurskamer van het Jeugd
honk, waar hij, sinds de opening nu zo'n anderhalf jaar geleden,
de scepter zwaait. En niet zonder succes hoewel zijn te
vredenheid nog niet optimaal is. Maar één van zijn sinds jaren
bestaande wensen is destijds wel in vervulling gegaan: een Ajax
waardige gelegenheid voor de jeugd om zich met name vóór en
Jan Stam en toen Ger Fischer. Er zat voor mij toen geen kans
in om hoger te komen. Alleen bij ziekte of blessures mocht ik
wel eens in Ajax 2 meedoen. Anders niet. Toen begon de „af
bouw". en kwam ik uiteindelijk terecht in Ajax 8, waar ik
zo'n beetje „Haarlemmer-olie" werd. Voor elk elftal was ik goed
genoeg. Wim Bruynesteyn, onze toenmalige wedstrijdsecretaris,
liet me altijd zaterdagsavonds weten in welk elftal ik de vol
gende dag moest spelen. Ik heb dat tot mijn 31e jaar gedaan.
Toen vond ik het welletjes. Was intussen ook nog de voorzitter
geworden van een gymnastiekvereniging in Betondorp. Tot op een
gegeven moment Henk Smit mij vroeg om op de woensdag
middagen als leider en trainer op te treden van de Ajax-pupillen.
Men zat erg omhoog door het overlijden van de heer Van Ens.
Ik heb dat toen gedaan. M'n zoontje mocht meetrainen en
nou ja ik ben achttien jaar pupillenleider geweest. Inmiddels
rolde ik ook de Jeugdcommissie binnen. Activiteiten op zaterdag
middag kwamen er bij en ook zondags was ik bij Ajax te vinden
als leider van een elftal. Dat op-zondag was wel eens moeilijk,
want mijn beroep lag in de horeca (compagnon van Tom Man-
ders in het St.-Germain-des-Prés). Als ik dan op zondagmorgen
rond 5 uur in mijn bed stapte, kon ik onmogelijk om 10 uur bij
Ajax zijn. Maar een 12-uur-wedstrijd" ging wel. Dat allemaal
heb ik dan tot voor anderhalf jaar geleden gedaan. „St.-Germain"
ging om allerlei redenen weg, en toen dit Jeugdhonk ter sprake
kwam, zei iemand, ik weet niet eens meer wie, tegen me: „Is
dat niets iets voor jou?" Ik heb daar toen over nagedacht, er
over gesproken met mijn vrouw en zoon, het uiteindelijk wel
gedaan, omdat ik hier duidelijk een toekomst inzie, alleen het
moet nog groeien."
Welnu, dit is in het kort de levensloop van Carel Kamlag.
na de training en wedstrijden te kunnen ophouden, waar ook de
ouders elkaar kunnen ontmoeten, kortom een gezellig ontmoe
tingspunt, een echt clubhuis. Geruime tijd heeft (zoveel jaar ge
leden) Carel gepleit voor een Jeugdhonk, als waarin we nu leven.
Via de ledenraad waarin hij ook zitting heeft oefende hij
zijn invloed uit. En hij boekte resultaat. Carel zat ook in de
bouwcommissie teneinde zijn ideeën en gedachten naar voren te
brengen aangaande indeling, constructie e.d.
Maar als u nu weet dat ons „slachtoffer" reeds 42 jaar lid is
van „de grote Amsterdamse hij begiftigd is met de onder
scheiding: „Lid van Verdienste", dan zult u begrijpen dat hij in
de loop der jaren méér voor Ajax heeft gedaan.
Als ervaren horeca-man heeft hij geen moeite zijn woordje te
doen, veelal in sappig Amsterdams. Binnen een uur bezit ik een
reeks aantekeningen, die variëren van ik was vroeger altijd
een voorzichtige voetballertotin de toekomst zal Ajax
z'n voetballers van het platteland moeten halen".
„Ik werd in 1934 lid van Ajax. Proefwedstrijd spelen en aan
genomen. Altijd rechtsbuiten gespeeld. Nooit anders. Het begon
in de adspiranten, toen juniores en vervolgens naar Ajax 3. Ik
had echter twee heel goede rechtsbuitenspelers voor me: eerst
Functie
Als je nu weet wat hier vroeger gestaan heeft, dat was Ajax
onwaardig. Wat er nu is, is gewoon geweldig. Je merkt aan
iedereen, dat ze er zeer „happy" mee zijn. Kijk, vroeger ging
iedereen na een training naar huis, want er was gewoon niets.
De jongens konden nergens naar toe, ook de ouders niet. Men
leefde eigenlijk een beetje langs elkaar en langs Ajax heen. Nu
is dat heel anders. Er is een Ontspannings-Commissie ontstaan,
welke allerlei avonden organiseert, ook voor de ouders van
spelers. We hebben hier veertien dagen geleden een carnavals
avond gehouden die werkelijk klonk als een klok. De mensen zien
elkaar meer, blijven wat langer „hangen", drinken een borreltje
of praten gewoon wat. Ik moet echt zeggen, dat dit clubgebouw
een erg goede functie heeft. Voor mij persoonlijk is het natuurlijk
van belang dat ik het niet alleen 's avonds druk heb, maar ook
overdag. Dat laatste valt mij eigenlijk een beetje tegen; er is
bijvoorbeeld weinig aanloop tussen de middag. Misschien weet
nog niet iedereen dat ik ook dan open ben. Maar ik geloof wel,
dat die belangstelling nog komt. Als Ajax bijvoorbeeld thuis
speelt is het hier erg druk. Van mij mag Ajax iedere woensdag
een vriendschappelijke wedstrijd spelen.
Uiteindelijk staan hier achter vier lichtmasten, welke nauwelijks
gebruikt worden. Je kent wel de mensen, die elke dag naar de
10
