Hierboven ziet u de jonge Ajacied HANS KOK, geboren 15 sep
tember 1959 en woonachtig te Zaandam. Daar voetbalde hij tot
en met het seizoen 1974-1975 in ZVV, kwam regelmatig uit voor
het Noordhollandse Jeugdelftal, had ook ai eens een begerige
blik van Telstar gehad, maar zag vorig jaar zijn wensdroom in
vervulling gaan: spelen bij Ajax. Tot zijn grote verbazing zat hij
meteen in de Juniores B1-selectie, het succesrijke elftal onder
bekwame leiding van de heer Boerkoel.
De huidige competitie zou voor Hans betekend hebben, dat hij
in de A-selectie was opgenomen, ware het niet dat hem afge
lopen zomer een ernstig ongeluk overkwam, in verband waar
mede wij hem opzoeken in het Revalidatie-lnstituut Muiderpoort
(Domselaerstraat 2-10) bij het Burgerziekenhuis.
Zowel over dat ene voetbaljaar bij Ajax als over die noodlottige
gebeurtenis zal Hans straks zelf het een en ander vertellen.
Bij onze komst troffen we 's avonds behalve de heer en mevrouw
Kok (en later Hans' jongste zuster) onze Jeugdsecretaris, de
heer Neefjes, met twee bestuursleden van de Ontspanningscom
missie Ajax-jeugd, t.w. de heren Van Zoest en Uitenboogaard.
Zij kwamen Hans een serie kleurenfoto's aanbieden (fraai in
gelijst), betrekking hebbende op dat onvergetelijke etentje (ook
nog door onze patiënt meegemaakt) in het Amstel-Hotel, als
onderdeel van de grandioze feestavond, door diezelfde Ontspan
ningscommissie de B-juniores in mei jl. aangeboden. Nu, dat viel
natuurlijk geweldig in de smaak een goede herinnering in
beeld Vanaf deze plaats onzerzijds een woord van lof voor
deze geste!
8
HANS: ,,Ja, ik wilde altijd graag in Ajax spelen. En toen kwam
het zover: de uitnodiging voor een proefwedstrijd. Die verliep
goed. Maar je moet er altijd drie spelen. Nu, dat liep door om
standigheden anders. Eerst kon ik niet meedoen, omdat ik voor
het Noordhollands Jeugdelftal moest spelen, en de andere keer
was ik ziek. Toen hoorden we een hele tijd niets van Ajax
het duurde zolang toen zei mijn moeder op een dag: Weet je
wat, ik ga eens opbellen. Mijnheer Neefjes is daarna overleg
gaan plegen o.a. met de trainer geloof ik en toen kwam
er een telefoontje terug en zei mijnheer Neefjes: Laat hem maar
komen. Zodoende ging ik trainen en tot mijn grote verbazing
kwam ik meteen in de selectie van de Juniores B1 dat was
toen met mijnheer Boerkoel. Wat was ik trots en blij. Wat een
pracht-elftal hadden we we zijn dan ook kampioen geworden.
Tjonge, wat een entree in Ajax zoiets maak je maar één maal
mee
Vader Kok, even het woord overnemend, vertelt dat Hans het de
eerste tijd wel zwaar had gehad. Bij ZVV was het twee maal per
week trainen en niet zó hard; nu was het drie keer in de week én
met een heel andere aanpak. Hij was gelukkig in de gelegenheid
Hans iedere trainingsavond heen-en-weer te rijden. „Zaten we
gezellig bij Karei Kamlag aan de koffie, te wachten tot de jon
gens klaar waren. Dat was gewoonlijk zo tegen acht uur
waren omstreeks kwart-voor-negen thuis eten en dan moest
Hans nog aan de studie. Dat hebben we toch het gehele jaar
volgehouden."
HANS:en ben ik nog overgegaan ook naar de vierde
klas (van de mavo). Ja, dat was een goed jaar op school
