henk langenberg
,het dragen van scheenbeschermers moet verplicht worden'
Het is zeker niet ondenkbaar, dat er onder
u zijn, die de naam: Henk Langenberg niet
kennen. Dat is dan wel te verklaren. Henk
is bij ons werkzaam als masseur voor
Seniores resp. Jeugd en dan nog alleen
's avonds (dinsdag en donderdag). Dan
heeft zich met betrekking tot die on
bekendheid het vorig jaar nog het jam
merlijke feit voorgedaan, dat geen beel
tenis van hem was opgenomen in het
jubileumboek ,,75 jaar Ajax". Toen
speelde wel de gedachte hem via een
vraaggesprek alsnog ,,in the picture"
te brengen, doch door allerlei omstandig
heden was daar tot heden nog niets van
gekomen. Maar op 3 november jf. was het
dan toch eindelijk zoverIk zat tegen
over Henk in zijn leuke woning aan de
W. Boothlaan te Amstelveen.
Ondanks dat het interview primair over
Ajax zal gaan, praten we ook nog wat
over NFC. Naast zijn werk bij Ajax treedt
Henk namelijk op als masseur/verzorger
bij bovengenoemde Amstelveense club,
die hij zondags altijd vergezelt tijdens de
thuis- en uitwedstrijden. En als u dan weet
dat ondergetekende eveneens bij NFC
(zaterdagmiddag) het edele voetbalspel
beoefent, dan kunt u zich voorstellen dat
er niet alleen over Ajax gesproken werd.
Maar het vormde uiteraard wel het leeu
wendeel.
,,Ja, dat ik bij Ajax, behalve dan bij de
spelers: Juniores en Seniores alsmede be-
stuurs- en commissieleden e.a., minder
bekend ben, is begrijpelijk. Ik ben er maar
tweemaal per week en dan nog alleen
's avonds. Zondags zie ik praktisch nooit
Ajax-wedstrijden, heb dus weinig contact
met b.v. de leiders van de elftallen en de
ouders. De gelegenheid om intensiever
met de jongens om te gaan c.q. contact te
onderhouden is er bijna ook niet Alleen
bij toernooien en blessures e.d.; op dit
laatste kom ik straks nog op terug.
Of ik dat mindere contact jammer vind?
Ik weet het niet. Het is natuurlijk altijd
leuk als je wat meer bekend bent, maar
aan de andere kant zou ik mijn werk bij
NFC ook niet willen missen; toen ik on
geveer vier jaar geleden bij Ajax ging wer
ken, was ik al bij NFC. Bovendien is het
zo, dat het één zich goed met het ander
laat combineren. Dat bleek ook uit het
overleg met dr. Rolink. Die had er totaal
geen bezwaar tegen. En het gaat nog
steeds prima.
Hoe ik bij Ajax gekomen ben? Nou, dat
ging eigenlijk heel gek. Toentertijd hoorde
ik dat Salo Muller bij Ajax weg zou gaan.
Eigenlijk min of meer uit een grap heb ik
toen een sollicitatiebrief geschreven, deze
nog niet eens direct op de post gedaan,
maar zelfs nog een aantal dagen vast
gehouden met de gedachte van: och, dat
wordt toch niets. Uiteindelijk heb ik die
brief wel verstuurd en binnen veertien
dagen kon ik bij Ajax aan de slag. Dit tot
ieders verbazing en de mijne niet minder.
Dit was omstreeks 1972. En nu moet je
weten dat ik oorspronkelijk uit een echt
,,Feyenoord-nest" kom. Dus de hele fami
lie had het niet meer. Een echt Feyenoor-
der en dat was ik die ging werken
bij Ajax Maar goed, zo liep het dan
toch. Alles ging ook razend snel. Ik ben
nu acht jaar masseur, maar tijdens mijn
opleidingstijd werkte ik al samen met Wim
Crouwel, die het B-elftal van het toen
malige DWS onder zijn hoede had.
Psycholoog
Bij Ajax werd ik erg goed opgevangen. De
club heeft iets, waardoor je je er erg snel
thuisvoelt alsof je er al veel langer bij
bent. Natuurlijk doe je in een omgeving
als deze enorm veel ervaring op. Vooral
wanneer er toernooien in het buitenland
worden gespeeld. Onlangs zijn we een
aantal dagen naar Barcelona geweest en
hebben we ook een toernooi van 10 dagen
bij Benfica gehad. Vooral bij dat soort
gelegenheden leer je natuurlijk veel. Bij
voorbeeld wat je allemaal moet meenemen
aan bijzonderheden. Je leert ook de jon
gens beter kennen. Vooral wanneer je een
speler behandelt, wil nog wel eens een
keer uitgebreid gesproken worden over
allerlei zaken die zo'n jongen na aan het
hart liggen. Er ontstaat inderdaad vaak
een vertrouwensrelatie, waarbij je natuur
lijk moet oppassen dat je niet wordt ge
bruikt als een soort hulpstuk om bepaalde
wensen te doen realiseren wanneer het
gaat om zaken, welke de speler niet kan
of durft te zeggen tegen degene die het
eigenlijk moet weten. In het algemeen vind
ik het wel prettig om met spelers over het
een en ander van gedachten te wisselen;
je moet daarbij wel een beetje psycholoog
zijn om het een en ander op de juiste
wijze te kunnen beoordelen. Inderdaad,
Salo Muller was iemand, met wie veel
spelers een zeer goede vertrouwensrelatie
hadden. Het is natuurlijk een goede zaak
dat spelers iemand hebben om mee te
kunnen praten. Een masseur ziet men nog
anders dan een bestuurslid of trainer,
tegen wie men niet zo gauw ,,open" is.
Veel voorkomende blessures? Spierver-
wondingen in dij- en kuitbeen plus de
enkels. Ook de lies is een zeer kwetsbare
plek. De meeste blessures ontstaan aan
het begin en aan het eind van een voetbal-
6
