internationale jeugdtoernooien
EERSTE PRIJS VOOR A1-JUNIORES IN BELLINZONA
Van 27 t.m. 31 maart werd in Bellinzona (Zwitserland) een inter
nationaal jeugdtoernooi gehouden, waaraan onze A1-juniores
deelnamen.
Op donderdag 27 maart, des avonds om kwart over acht, zette
de nachttrein naar Bellinzona zich in beweging.
Aan boord, oftewel in de treincouchettes, de complete A1-junio-
res-selectie, versterkt met de contractspelers Buma en Post,
trainer Van Wijk, verzorger Langenberg, elftalleider Fleijsman
en ondergetekende als bestuurslid.
Van zo'n treinreis in de nacht valt niet veel te vertellen. Na wat
praten en kaarten was het om half twaalf slapen geblazen. Nou
is dat slapen in een trein wat anders dan slapen in een bed.
Maar ondanks getik van de rails en geschud in de bochten, word
je toch wakker bij daglicht en ben je op dat moment zelfs al in
Zwitserland. Toen was het nog slechts drie uur rijden naar
Bellinzona, alwaar bij aankomst een delegatie van FC Bellinzona
ons op stond te wachten.
Het hotel was tegenover het station, dus geen probleem. Kamers
indelen, lunchen en rusten werden in deze volgorde afgewerkt,
want 's avonds al begonnen wij onze wedstrijdenreeks tegen
Barcelona FC. Juist omdat in ons eigen toernooi de openings
wedstrijd tegen Barcelona zal zijn, werd deze ontmoeting met
veel spanning tegemoet gezien.
De heer Fleijsman en ik werkten vervolgens een toernooi-bespre-
king en een bezoek aan het stadhuis af, waarna, na een goed
bad en enige rust, ook de leiders fit waren voor de grote slag.
Als begin dus: AjaxBarcelona. Helaas was het koud weer,
waardoor de publieke belangstelling tegenviel. Wel hadden we
een uitstekend bespeelbaar veld (tussen de bergen). De wed
strijd was het aanzien ten volle waard. Barcelona, met als uit
blinkers hun aanvoerder en doelman, heeft een uitstekend elftal.
In de beginperiode waren onze spelers wat geïmponeerd. Toen
echter Simon Tahamata met een fraaie actie scoorde, was onze
schroom verdwenen en werd het een evenwichtige partij voetbal.
Een indirecte vrije schop leidde tot de gelijkmaker. Zo'n 10 minu
ten voor tijd. Ons elftal werd daarna wel sterker, maar gescoord
werd er niet meer. 11 dus, een starrd met nog vele mogelijk
heden voor de poule. Opvallend was het veel te angstige en
strakke fluiten van de leiding, hetgeen afbreuk deed aan de
overigens uitstekende wedstrijd.
Na het nuttigen van wat sandwiches was het ditmaal goed slapen
in een echt bed.
De volgende dag (zaterdag) stond Ujpest Dosza op het pro
gramma, 's middags om half drie, te Locarno aan het Lago di
Maggiore. Na een korte busreis arriveerden wij met een stralende
zon in het schitterende Locarno. Er was veel publiek. Opvallend
was de prachtige grasmat.
De wedstrijd stond helaas niet op zo'n hoog peil. De Hongaren
werden door de scheidsrechter met alles in bescherming ge
nomen, waardoor onze pittige speelwijze geweld werd aange
daan. Het was in de tweede helft, toen de zoals altijd actieve
Gerard Staats een fout in de verdediging van Ujpest afstrafte
met een fraaie goal. Toen tien minuten daarna Simon Tahamata,
middels een fraaie solo, voor 20 aantekende, was de strijd
beslist. Daarna was het nog een uur goed toeven in de fraaie
omgeving.
Op zondag moesten we aantreden tegen onze gastheren Bellin
zona. Een gelijk spel was reeds voldoende voor het behalen van
de finale. In een helaas onprettige wedstrijd kwamen wij door
Floor Buma met 10 voor. Als gevolg van een fout in onze
defensie werd het na rust 11. De strijd werd al harder en de
gele kaarten waren niet van de lucht. Grote vreugde heerste er
in ons kamp, toen opnieuw. Floor Buma, na een prachtige solo,
met de buitenkant van de voet op de verste hoek mikte en raak
schoot. Mede dank zij het goede keepen van Rob Tervoort bleef
de stand 21 en behaalden wij de finale.
Barcelona kwam door gelijke spelen 2 punten in onze poule
te kort.
De finale dus bereikt. Een verdiende beloning voor het uitsteken
de werk van onze trainer Hassie van Wijk. De beloning voor de
spelers bestond uit een bioscoopje met daarna in het hotel een
toeter van een ijscoupe. Toen naar bed voor een goede nacht
rust vóór het grote karwei op Paasmaandag.
Onze tegenstander was Fiorentina uit Florence. Een zeer goed
elftal dat tot dat moment alles gewonnen had. Gelukkig was het
weer uitstekend, was er veel publiek en een voortreffelijke
scheidsrechter.
De wedstrijd is een echte .finale-, c.q. cupwedstrijd geworden.
Met fraaie acties bestookten beide elftallen de doelen en er werd
pittig maar zeker niet gemeen gespeeld. Tot aan de rust bleef
het 00. Kansen voor ons, kansen voor Fiorentina. Als belang
hebbend toeschouwer liep het zweet je over de rug.
In de rust werden door onze trainer nog enige waardevolle aan
wijzingen gegeven en daar ging het dan weer, de laatste
40 minuten.
Totdat Fiorentina, 20 minuten voor tijd, na een kleine aarzeling
bij ons voor vermeend hands, kon scoren. Juist die achterstand
had op onze jongens een uitermate goede uitwerking. Met alle
energie werd er aangevallen. Hannie Das en Eddie Kraal be
heersten het middenveld als vanouds en de beloning kwam al na
5 minuten, toen een duidelijke handsbal, in het strafschopgebied
van de Italianen, werd bestraft met een penalty. Simon Tahamata
(wederom een glansrol) klaarde het karwei op simpele wijze en
het was 11. Voor de talentvolle maar wispelturige Italianen
was dit te veel. Na veel geschreeuw en geduw tegen de scheids
rechter kon er één, na ontvangst van een rode kaart, vertrekken.
11 tegen 10, onze spelers roken hun kans. Wat een krachttoer
na drie dagen voetbal. En de beloning kwam. Zo'n drie minuten
voor tijd stuitte een inzet van Gerard Staats op de keeper af.
De goed meegelopen Ad Bouma drukte de bal over de lijn, tot
grote vreugde van alles wat Ajax was. U kunt zich voorstellen,
bij zoveel Ajax-vreugde, er zoveel teleurstelling bij de Italianen
was. Weer een rode kaart voor één van hen wegens slaan naar
Gerard Staats, dus nu nog 11 tegen 9. Met gemak haalden wij de
eindstreep, in casu de eerste prijs.
Met trots ontving aanvoerder Ronald Klinkenberg de grote over
winnaars-trofee. Van een erehaag door beide elftallen kwam van
wege de teleurgestelde Italianen niet veel meer terecht.
Toen begon voor ons een wedloop, namelijk die met de tijd.
Binnen een uur zou onze trein vertrekken. Daar iedereen in een
bovenste beste stemming was, lukte dat ook. Uitgeleide gedaan
door onze gastheren, na het drinken van (imitatie) champagne
ter ere van de overwinnaars, werd om 7 uur 's avonds huiswaarts
gekeerd. Vóór wij vertrokken werd niet vergeten onze gastheren
uitbundig te bedanken voor al wat men voor ons had gedaan.
FC Bellinzona, een eenvoudige 2e divisieclub, maar met een
enorm organisatie-vermogen en geweldige gastheren.
Over de terugreis kan ik kort zijn. Het overstappen in Bazel gaf
problemen in die zin, dat de couchettes eerst niet verlicht
waren. Daarna ontdekten we dat de lakens, dekens en kussens
niet aanwezig waren en ook niet meer zouden komen. Toch werd
zonder morren de volgende ochtend Amsterdam bereikt.
Groot was de verrassing niet alleen verwelkomd te worden door
16
