slïts
henrï
henrï
henrï
henrï
henrï
HENRI VOOR SFEER EN MÉÉR!
BELFORT RESTAURANT- HOTEL
ROSARIUM AMSTELPARK
DE HOP AMSTELPARK
HENRI SMITS CATERING SERVICE
zegt van te voren wat het gaat worden? Niemand toch. Je moet
het allemaal maar afwachten.
een lege zaal optreedt. Het inspireert niet. Vreselijk. Natuurlijk
hoor en zie je de mensen. Volle tribunes inspireren.
WK.
Neem de W.K. Zeven weken lang verkeerden wij in een roes.
Alles was mogelijk. Alles werd gewonnen. Op de finale na. Het
publiek kwam met tienduizenden naar ons toe. Wie had zoiets
verwacht. Meestal als je het niet verwacht, gebeurt het juist. Nu
is iedereen de W.K. alweer vergeten. De spelers praten er niet
meer over. Het is allemaal voorbij, al zal ik al die wedstrijden
nooit meer vergeten. De W.K. was een afgerond geheel. Daarna
kwamen we terug in onze dagelijkse sleur. Weer opnieuw be
ginnen. Dat kostte wel even moeite. Je kunt het vergelijken met
wanneer je drie weken met vakantie bent geweest. Je hebt dan
ook weer moeite om op gang te komen. Zoiets was het met ons
ook. Nu zijn we daar wel weer overheen. Je moet nooit lang stil
staan bij dingen die gebeurd zijn. Het verliezen van de finale
was beroerd, ja, velen waren er ook kapot van, maar niet lang.
Althans ik niet. Weer in Amsterdam terug, was praktisch ieder
een over het verlies heen. Je kunt toch niet wekenlang daarover
blijven treuren Dat helpt toch niet. Een wedstrijd verliezen
is onherstelbaar, moet je van je afzetten, moet dat snel proberen
te vergeten omdat de volgende wedstrijd alweer wacht. En het
is altijd de volgende wedstrijd die het belangrijkste is. We leven
van week tot week, van zondag tot zondag. Het zijn de periodes
die je begint en afsluit en weer opnieuw begint. In het voetbal
seizoen heb je wel eens een zware periode, b.v. met Europa-
Cup-wedstrijden. Daar leef je naar toe. Kwestie van routine.
Mijn voorbereiding op een wedstrijd is vaak pure routine. Ik
doe niets speciaals, ben niet bijgelovig of iets dergelijks. Vroe
ger wel, maar dat slijt met de jaren. Na een verloren wedstrijd
ben ik wel chagerijnig, maar niet lang. Dat gaat gauw weer over.
Omdat herstel, zoals ik al zei, toch niet mogelijk is. De wedstrijd
is nu eenmaal gespeeld. Natuurlijk speelt het geluk een rol. Je
zou mogen verwachten dat hoe meer klasse een elftal heeft, hoe
minder geluk het team behoeft om een wedstrijd te winnen.
Wanneer Roda vanmiddag tegen ons had gelijk gespeeld of ge
wonnen, zou dat voor hen puur geluk geweest zijn en voor ons
veel pech. Op papier behoren wij namelijk van zo'n tegenstander
te winnen, maar, dan kom ik weer terug op wat ik eerder heb
gezegd: ook voetbal wordt bepaald door de kleine dingen. Kleine,
onbelangrijke gebeurtenissen kunnen vaak doorslaggevend zijn.
Zo is dat nu eenmaal.
Toen ik in 1967 naar Ajax kwam, was ik nog bezig met mijn
studie voor onderwijzer. Die heb ik eerst afgemaakt, zodat ik
naast voetbal een beroep heb, waar ik altijd op kan terugvallen.
Je weet nooit wat er met je gebeuren kan. Uiteraard de eerste
jaren in het B-elftal. Toen die overgang naar het A-team, via de
reservebank, de „mand" duwen je kent dat wel de twij
fels omtrent de vraag: kom-je-er-wél-of-niet. Dat was een moei
lijke tijd, al vergeet je dat snel. Je onthoudt alleen maar de leuke
dingen, de hoogtepunten. Toentertijd had ik het „geluk" dat
Ruud Krol (helaas) zijn been brak, waardoor ik de kans kreeg
in het A-team te spelen. Dat was rond de Europa-Cup-finale in
Londen. Veel kennis ook opgedaan in het Militair Elftal, onder
trainer Zwartkruis. Inderdaad een enorme vent met geweldige
capaciteiten. Hij weet precies hoe hij iedereen moet aanpakken.
Vandaar ook dat veel spelers in dat Militaire Elftal doorbreken
naar de top. Op bijna alle plaatsen heb ik gespeeld. Van rechts
back tot spits en zelfs laatste man in de W.K. Tja hoe ging
dat wat ik al zei, in die zeven weken in West-Duitsland kon
den we alles hè, het liep enorm, en omdat het allemaal zo soepel
ging, had ik weinig problemen. Als dan het hele elftal zo goed
draait, stimuleert dat enorm en groeit je zelfvertrouwen. Je
leefde zeven weken lang in een roes. Momenteel speel ik nog
steeds „laatste man" in het Nederlands Elftal, waarschijnlijk
omdat er momenteel geen andere oplossing is. Verderach,
je kunt het huidige interland-voetbal niet met de W.K. verge
lijken. Dat ziet ook het publiek, kijk maar naar de belangstelling.
En ik vind het verschrikkelijk om voor een leeg stadion te spelen;
dat is voor ons precies hetzelfde als wanneer een artiest voor
Relativeren
Voetbal is massa-amusement. Het publiek wil alles van de
spelers weten. Daar is dan de Pers voor om dat allemaal te
verzorgen. Populair en bekend-zijn is soms prettig, maar lang
niet altijd, ledereen wil altijd met je over voetbal praten, terwijl
je daar vaak geen zin in hebt. Op voetbalgebied mag men
overigens van mij alles weten, maar mijn privé-leven blijft daar
buiten. Je leert veel relativeren. Door de jaren heen krijg je dat
wel. Zó ben je een geweldige voetballer, zó ben je een „zak".
zó kun je alles zó kun je niets! Ik heb wel geleerd mij daar
weinig van aan te trekken. Nogmaals, het is allemaal zo betrek
kelijk.
Neem nu de interviews. Het zijn altijd dezelfde vragen die die
journalisten je stellen; het lijkt wel of ze elkaar de vragenlijsten
toesturen. Vervelend, inderdaad. Maar ja, je speelt nu eenmaal
topvoetbal, bent in de publiciteit en dan moet je dit soort con
sequenties er bij nemen.
Voetballers zijn niet zo ondoorgrondelijk, om dat zo maar eens
te noemen, als ze misschien wel lijken. Wat mij althans betreft
ben ik gewoon en niet anders dan vroeger. Er zijn natuurlijk wel
dingen veranderd: voor je leeftijd verdien je veel geld, je staat
bovendien meer in de publiciteit en dat brengt toch een ver
wijdering hier en daar met leeftijdgenoten, vrienden ik heb
dat zelf wel ervaren. Echter ben ik van oordeel zoals in dit
persoonlijke geval dat een en ander een gebrek aan begrip
van de andere zijde is
Als topvoetballer kun je financieel op een aantrekkelijk niveau
f
Zomaar in de Amsterdamse Beethovenstraat
Verrassende keuken, redelijke prijzen, air-cond.
3 minuten van het RAI Congrescentrum
Geopend van 10 tot 24 uur, zondags gesloten
Beethovenstraat 55 - Tel. 020-791706
Het gemakkelijkst bereikbare trefpunt voor
zakenlunehes, recepties en partijen
Internationale keuken. Hotel alle kamers met
douche en toilet
Restaurant geopend van 8 tot 24 uur, ook zondags
Surinameplein 53 - Tel. 020-174333
Het fleurigste steakhouse van Amsterdam
Gemoedelijke herbergsfeer met terras en
rozentuin. Grill-specialiteit. Rustiek café
Uniek voor zakenlunehes en recepties
400 parkeerplaatsen
Geopend van 10 tot 24 uur
Europaboulevard, Park-ingang t.o. de grote
hotels - Tel. 020-444085
Uniek in Nederland. Helemaal buiten tussen de
vogels en toch in Amsterdam
Café-restaurant met pergola en groot zonneterras
met ligstoelen aan de karpervijver met fontein,
om zo maar eens te zonnen of voor een
onvergetelijke trouwreceptie
Europaboulevard, Park-ingang t.o. de grote
hotels - Tel. 444550
Gespecialiseerd in de verzorging van uw parties
bij u thuis, in bedrijf of kantoor. O.a. zaken
lunehes, diners, recepties, koude buffetten,
hors d'oeuvres, cocktail snacks enz.
Beethovenstraat 55 - Tel. 020-791706
9
