AMSTERDAM
vri|staande villa
F. van Hazendonk
TE KOOP
Fa. J. Broersma Zn.
Makelaars o.g.
waar ik de sportredactie zou verzorgen en eigenlijk een hele
sportrubriek moest opbouwen. Dat was in 1926. Nu was het
grappige dat 'Voorwaarts', laten we zeggen, een Feyenoord-
krant was. Aan Feyenoord moest de meeste aandacht besteed
worden en Sparta hing er maar zo'n beetje bij. Ik weet nog dat
mijn baas op de eerste vrijdag vroeg waar ik die zondag naar
toe zou gaan. Ik zei dat het SpartaHVV zou worden. Nou,
dat was natuurlijk niet goed, maar ik ben toch naar Sparta
gegaan ondanks felle protesten van de 'hoge-baas'.
Kijk, het is natuurlijk in strijd met de journalistieke gedachte om
bewust verenigingen te gaan bevoordelen. Ik heb dat nooit ge
daan. Het gaf wel eens moeilijkheden, omdat iedereen wist dat
ik lid van Ajax was en men de idee had dat ik Ajax zou voor
trekken of minder kritisch zou beoordelen. Niets daarvan. Ik heb
mij altijd zo neutraal mogelijk opgesteld en alles op eigen
waarde geschat.
Bij 'Voorwaarts' heb ik twee jaar gewerkt, tot 1928. Toen werd
ik uitgeleend aan 'Het Volk' omdat in dat jaar de Olympische
Spelen in Amsterdam werden gehouden en men daarvoor eigen
lijk niemand had. Dat „uitlenen" liep een beetje uit de hand,
want ik ben daar ('Het Volk') tot 1940 gebleven.
Ja, toen de oorlog. Als journalist kwam je binnen korte tijd in
een moeilijke situatie, vooral bij Het Volk, dat een NSB-directeur
kreeg. Verscheidene van onze collega's namen dan ook ontslag.
Ik ben toen nog een blad begonnen: 'Sport in en om Amsterdam,
Officieel Orgaan AVB'. Dat was mogelijk tót 1942. Daarna moest
ook hiermee gestopt worden. Na wat illegaal (journalistiek)
werk werd na de bevrijding gelijk weer begonnen met een sport
blad. Dat heette 'Sport'. Daarnaast bestond er een blad dat
'Sportwereld' als naam had. Na elkaar ongeveer zes jaar te heb
ben beconcurreerd, kocht ik in 1951 de 'Sportwereld' en voegde
het met mijn blad samen tot 'Sport en Sportwereld'. In 1969
verkocht ik op mijn beurt de krant aan het 'Algemeen Dagblad',
waar ze nu nog is.
Taak
Kijk, direct na de oorlog besteedden de dagbladen weinig aan
dacht aan sport. Daardoor was er voor een blad als 'Sport
en Sportwereld' een goede kans c.q. mogelijkheid om in leven
te blijven. Maar na verloop van tijd keerde het tij en gingen de
dagbladen steeds meer aandacht aan sport besteden. Dat had
dan ook tot gevolg dat mijn krant het steeds moeilijker kreeg.
Toch heb ik niets dan fijne herinneringen aan die tijd. Als hoofd
redacteur schreef ik minder over wedstrijden, maar méér over de
beleidszaken van de verschillende sportbonden. Mijn kritiek was
vaak scherp, maar nooit negatief. Ik had naast die kritiek altijd
een alternatief te bieden. Naar mijn mening heeft een krant
ondermeer de taak mede het beleid van de sport in het algemeen
te bepalen. Hoofdzakelijk schreef ik inderdaad over voet-
balpolitiek, daarnaast echter ook veel over het beleid in de
wielerwereld. Ik stak nimmer mijn mening onder stoelen of ban
ken. Dat was bekend. Daardoor wist men precies wat zij aan
mij hadden. Mijn artikelen beoogden maar één belang: dat van
de sport. Nooit eigen voordeel, maar altijd vroeg ik mij af of een
bepaald artikel de sport zou kunnen dienen. Zo ja, dan kwam dat
kost wat het kost in de krant. Soms ging het zelfs wel eens ten
nadele van advertenties, hetgeen natuurlijk weer problemen gaf
met de mensen die verantwoordelijk waren voor de financiën.
Maar op zo'n moment is een artikel belangrijker dan geld. Het
belang voor de sport stond en staat natuurlijk nog, bij mij num
mer één.
Helaas moet ik constateren dat momenteel de situatie anders is.
Het meest jammerlijke vind ik, dat het vertrouwen tussen pers en
bestuur totaal weg is. Bij veel bestuursleden bestaat de tegenzin
om iets te zeggen tegen persmensen, met de gedachte dat het
verkeerd wordt weergegeven. Er is geen goed contact. Dat vind
ik bijzonder triest. De hedendaagse sportjournalist gedraagt zich
m.i. ook niet juist. Men is teveel belust op schandaaltjes, men
spit té diep in allerlei conflicten. Bij het minste geringste maakt
men van een mug een olifant, geruchten worden uitgebreid in de
krant gebracht, gesprekken worden afgeluisterd. In mijn tijd
bestond er meer een vertrouwensrelatie, waardoor een bepaalde
VOORVERKOOP AJAX en OLYMPISCH STADION
Toto-inlevering: Ajax - Blauw-Wit
DWS - WVHEDW
Sigarenmagazijn
Derkinderenstraat 64, Amsterdam-West
Postagentschap Telefoon 150107
informatie, nóg niet voor publikatie geschikt, ook niet in de
krant kwam. Dat is nu helaas anders.
Natuurlijk heeft de schrijfstijl zich ook gewijzigd. Dat er vaak
schuttingtaai gebruikt wordt, is blijkbaar een teken des tijds,
maar het ergste vind ik dat men zo langzamerhand geen eigen
mening meer heeft. Meningen van trainer(s) en spelers zijn m.i.
secondair. Bij een gewonnen of verloren wedstrijd zal iedere
coach zijn bekende verhaaltje klaar hebben. Een wedstrijd
analyseren is natuurlijk belangrijk. Wij zijn daar bij 'Sport en
Sportwereld' al vroeg mee begonnen. Nog in mijn tijd als hoofd
redacteur van 'Sport en Sportwereld' had Ernst Happel, toen
trainer van ADO, de gewoonte, na de wedstrijd, aan de Pers uit
te leggen welk systeem zijn elftal had gespeeld en hóé het kwam
dat de wedstrijd al dan niet gewonnen was. Ik heb mijn mensen
verboden daar naar toe te gaan. Kijk, wanneer je als journalist
niet zélf in staat bent een wedstrijd vakkundig te beoordelen,
dan ben je niet geschikt voor die functie!
De grote fout is m.i. dat de tegenwoordige journalisten in het al
gemeen te vroeg worden losgelaten. Iemand die bij wijze van
spreken nog nooit een voet tegen een bal heeft gezet, maar wel
aardig kan schrijven, wordt naar een wedstrijd van Ajax ge
stuurd. Deze journalist kan toch moeilijk reeds een eigen mening
in villapark (Slotervaart)
met praktijkgedeelte.
Woonhuis bevat: 5 kamers, keuken en
badkamer. Praktijkgedeelte omvat: ca. 45 m2
met aparte entree. Verder aangebouwde
garage. Geheel v.v. c.v. Riante tuin met vrij
uitzicht.
Koopsom 335.000,k.k.
Camera Obscuralaan 13, Amstelveen
Telefoon 020-450911, b.g.g. 450801-432096
17
