in memoriam
Op 8 december 1973 overleed onze clubgenoot
M. J. (Theo) Schetters
in de leeftijd van 77 jaar.
Lid van Verdienste.
Toen hij in 1922, om precies te zijn op 1 september van dat jaar,
tot onze gelederen toetrad, betekende dat niet direct een vaste
plaats in het eerste elftal. Dat gebeurde wel omstreeks 1926-
1927 toen hij een dusdanig niveau wist te bereiken dat zelfs
tot zijn verkiezing voor het Nederlands elftal op 18 april
1927 in de wedstrijd tegen Tsjechoslowakije leidde.
Dat is echter bij deze ene keer gebleven. Theo, onbetwist een
natuurtalent, technisch zeer knap, met een volkomen eigen stijl
(o.a. zeer sterk in de „sliding") behoorde tot die spelers die in
eigen omgeving het best tot hun recht komen. In-den-vreemde,
met name in een vertegenwoordigend elftal, lukte het meestal
niet zo best. Het begin van de zgn. Gouden Eeuw (1929-1939)
heeft hij nog meegemaakt toen echter op dit hoogste
niveau gingen de jaren tellen (hij was reeds tegen de 35)
jongeren dienden zich aan en zo vinden we hem nog enkele jaren
terug in zijn oude liefde: Ajax 2.
Nadat Theo definitief een streep onder zijn voetbalcarrière had
gezet, is hij nog vele jaren een bijzonder actief lid van de elf
tallen-commissie geweest (we spreken uit de amateurtijd) terwijl
hij ook veel werk ten gunste van de jeugd heeft verzet.
Voor zijn grote verdiensten jegens onze club werd hem de
onderscheiding: Lid van Verdienste verleend; op 18 november
1972 behoorde hij tot degenen die gehuldigd werden in verband
met hun 50-jarig lidmaatschap van Ajax. Toen al was zijn licha
melijke toestand niet best en deze is in de loop van 1973 verder
verslechterd. Zo kwam op 8 december jl. het einde Na een
zeer werkzaam leven. Want herinneren wij ons Theo als iemand
met een enorme inzet (als voetballer) en later als commissielid
met een lovende activiteit ook in het maatschappelijk leven
was hij een onvermoeibaar werker.
Wij, zijn oude Ajax-vrienden, zullen hem in dankbaarheid blijven
gedenken voor het vele, dat hij voor onze club deed.
Beste Theo, rust in vrede.
14
een onachtzaamheid in onze verdediging wist TABA desondanks
de leiding te nemen (10). Het werd zelfs nog 20 en 30,
tegen alle veldverhoudingen in. Eerst kort voor rust lukte het
aanvoerder Cas Harms door middel van een directe vrije schop
de achterstand te verkleinen. Na de hervatting dicteerde Ajax de
wedstrijd weer, maar verder dan een goal van Leo van Wijk
uit een voorzet van Rob Lissauer kwamen we niet. Een gelijk spel
zou de verhouding beter weergegeven hebben.
Ter gelegenheid van de jaarwisseling vond op onze terreinen een
gezellige bijeenkomst plaats voor onze amateurselectie. Trainer
Cees Groot en de elftalcommissie hadden een zestal groepjes
gevormd die een competitie speelden met kleine doelen op het
achterveld. Er waren enkele leuke prijzen beschikbaar gesteld en
de stemming was opperbest. Ook na afloop bleef men nog lange
tijd in de kantine bijeen, onder het genot van een glaasje enz.
Een en ander is in de toekomst zeker voor herhaling vatbaar.
Ook willen we hier nog vermelden dat onze bestuursleden de
heren Van Praag, De Wit en Westrik reeds enkele malen acte
de présence gaven bij de wedstrijden van onze amateurs, het
geen door uitlatingen, gehoord in de kleedkamers, door de
spelers zeer op prijs wordt gesteld.
Tenslotte willen wij op deze plaats ook onze dank betuigen voor
de op beide velden geplaatste spelersbanken, die beslist in een
behoefte voorzien.
Wij hopen u in een volgend nummer wederom een overzicht te
geven van de standen van de amateurelftallen.
„MEESTER"-SCHAP IS VAKMANSCHAP
U moest eens weten hoe vaak deze variatie op een bekende
slogan in het zesde elftal al van toepassing is geweest. Dit alles
slaat dan op Willem Meester, de betrouwbare doelman van
Ajax 6, een elftal waar sinds jaren een enorme fijne geest heerst.
Een amateurelftal pur sang dat, om in deze tijd van olieschaarste
in stijl te blijven, 2 op 1 draait, dat wil zeggen: na afloop wordt
in de kantine het doelsaldo in glazen pils omgezet.
Het is ook het elftal met de oudste spelers, mannen van weleer
die regelmatig in het tweede of derde elftal speelden en soms
geroepen werden tot de hoogste selectie. Namen van spelers als
Theo van Haarlem, Ab Post, Frits van der Valk, Leo van Wijk,
Cas Harms, Dick van der Berg en Coen Post, om er zo maar
een paar te noemen, zijn intern bij Ajax erg bekend.
Vorig jaar nu stopte de doelman Willem Meester zijn carrière,
omdat de voetballerij maar moeilijk te combineren bleek met zijn
privé-leven. De spelers namen in de beslissingswedstrijd van het
vorige jaar, waarin hij weer magnifiek keepte, afscheid en Willem
verdween met een dot van een fruitmand van de jongens.
Dit seizoen echter begon het erg ongelukkig met de doelverdedi-
gers van de amateurelftallen. Van de vijf keepers raakten er drie
vrij behoorlijk geblesseerd en Dick van der Berg, veldspeler van
Ajax 6, verscheen tussen de palen. Hoe goed deze het overigens
ook deed, een echte doelman was het niet. Er werd weer contact
opgenomen met Willem Meester en na heel veel onderling ge
praat, tussen leider Van Dijk en de spelers, tussen Willem en zijn
vrouw en tussen Willem en zijn vrienden, besloot hij in nood
gevallen Ajax 6 te helpen.
Vol humor verscheen Meester op de eerstvolgende zondag weer
in de kleedkamer met voor alle spelers een zak fruit. „Ter voor
koming dat ze me straks een soort Heintje Davids noemen, staan
we bij deze quite. Niet stoppen, fruitmandje, handje geven enz.",
was zijn commentaar.
Maar u begrijpt misschien aan het opschrift van dit stukje,
waarom good-old Willem Meester er nog steeds staat. Zijn mede
spelers vertrouwen blindelings op hem en niet ten onrechte,
als u weet dat het zesde elftal fier aan de kop staat van zijn
afdeling.
Beste Willem, namens al die zesde-elftalspelers bij deze reeds
ontzettend bedankt, en we blijven op je steunen.
WIM HEISTERKAMP
