johan neeskens:
"publiek kan erg onredelijk zijn"
Het is donderdagavond 29 maart jl., één dag na de vriendschap
pelijke ontmoeting tussen Oostenrijk en Nederland. Normaal
gesproken zou het niet mogelijk zijn geweest op dit tijdstip
tegenover Johan Neeskens te zitten. Hij zou nog niet uit Wenen
zijn teruggekeerd. Maar Johan had wegens opgelopen bles
sures tijdens Bayern MünchenAjax verstek moeten laten
gaan. Aldus kon er voor deze avond vrij gemakkelijk een
afspraak met hem worden gemaakt om te kunnen praten over
zijn korte en toch al zo succesrijke carrière als profvoetballer
bij Ajax. Kórt, omdat Johan slechts tot op heden drie jaar vol
ledig betaald voetbal achter de rug heeft en succesrijk, omdat
hij met Ajax reeds alles heeft gewonnen wat er maar te winnen
viel. Met zijn 21 jaar heeft hij, buiten hernieuwde successen bij
Ajax, nog één grote wens: München halen!
Johan Neeskens bezit in Nederland maar ook daarbuiten een
uitzonderlijke positie. Op jeugdige leeftijd verkeert hij reeds in
een positie, waar het leeuwedeel der profvoetballers in alle stilte
hoopt te éindigen. Johan blijft er uiterst nuchter en zakelijk
onder. Hij is nu eenmaal een puur talent, dat zeer snel kwam.
En wat goed is, komt ook snel. Daarbij heeft hij het grote voor
deel weinig of geen aanpassingsmoeilijkheden te kennen. Tel
daarbij het feit dat hij van nature fysiek bijzonder sterk is en
andere broodnodige eigenschappen als grote inzet en veel door
zettingsvermogen niet ontbreken, en het succes van zijn slagen
is reeds grotendeels verklaard. Blijft de vraag: wat wel? Over
dit punt en nog vele andere zaken gaat het onderstaande ge
sprek, gehouden bij Johan thuis in Heemstede, in aanwezigheid
van o.m. moeder Neeskens en Johan's vriendin Marjan. Slechts
onderbroken door de telefoon met aan de lijn ,,een dame van de
krant die al dagen lang iedere keer opbelt of Johan thuis is"
praten we bijna negentig minuten over voetbal, over Ajax en
alles wat daarbij hoort. En dat is dan vooral de Pers.
,,Heb ik gezegd, dat ik wel aan de interviewer kan zien wat ik
voor mij heb? Heb ik dat gezegd? Nou, dat lijkt mij sterk
ik kan mij er althans niets meer van herinneren. Maar ach, die
pers moet je maar met een korreltje zout nemen. Wat die jon
gens je proberen te leveren is soms niet leuk meer. Ik besef
heus wel dat het geven van interviews bij mijn vak hoort, maar
er zijn journalisten bij, die je allerlei uitspraken in de mond
proberen te leggen, zodat ik gewoon niet begrijp waar zij de
moed vandaan halen. Vooral nu, nu ik geblesseerd ben. Wat ze
mij niet allemaal proberen te laten zeggen Ongelooflijk. Tot
op heden had ik zeker niet te klagen over de belangstelling van
de pers. Maar het wordt nu soms echt wel te gek. Darbij komt
dat die mensen niet alleen de meest gékke vragen stellen, maar
ook allemaal dezelfde. Soms moet ik drie keer per dag hetzelfde
verhaal doen. Nou, daar krijg ik schoon genoeg van. En dan
gebeurt het wel eens, dat ik voor een interview bedank. Ik weet,
nogmaals, het hoort er bij, je moet meedoen, want het publiek
vraagt er om. Maar je moet zó op je woorden passen. Daar heb
je in het begin wel wat moeite mee. Je moet echt leren, hóe een
interview te geven. Nü weet ik dat zo ongeveer wel
Publiek
Er bestaan over ons vak veel misverstanden. Men stelt het vaak
rooskleuriger voor dan het in werkelijkheid is. Ik zal niet ont
kennen dat wij met voetbal behoorlijk geld verdienen, maar daar
staan dan wel enige punten tegenover. Neem alleen het simpele
feit dat ik eigenlijk nooit eens leuk, maar vooral rustig, met m'n
meisje uit kan gaan. Altijd word je wel door mensen herkend
19
