AMSTEL
amateur-overzicht
door W. F. SCHOEVAART en W. W. HEISTERKAMP
Het voetbaljaar is weer rond en wij zijn u nog een klein restant
van dit seizoen schuldig. Helaas mochten wij dit jaar geen kam
pioen huldigen, maar als wij de standen nader beschouwen,
mogen wij toch wel tevreden zijn. Een vierde plaats voor het
derde elftal, een tweede voor ons vierde elftal, Ajax 5 werd
derde en Ajax 6 greep in die zware afdeling toch nog een vijfde
plaats.
De hoofdschotel van dit seizoen was de deelname van het eerste
amateurelftal aan een internationaal voetbaltoernooi in Parijs,
waaraan verder werd deelgenomen door een sterke Duitse ploeg
uit Pforzheim, de kampioen van Parijs, C.A. Montreuil, en de
organiserende vereniging, V.G.A. Saint-Maur. Voor het overige
kunnen wij het hierbij laten, omdat de heer A. Trouwborst,
redacteur van „Neerlands Voetbal", als gast-reporter deze trip
meemaakte. Onderstaand verslag, waarvoor wij hem zeer erken
telijk zijn, doet u de juiste sfeer van deze geslaagde reis
proeven:
Het zal wel eeuwig de vraag blijven wat juist is. Of je nu aan
moet aanzitten aan een banket of dat je gewoon aanzit.
Toon Hermans heeft er destijds al zo vrolijk mee getobd in de
periode van ,,Zo'n mooie gehaktbal heb ik nog nooit gezien.
Het lijkt wel een galabal". Hoe het ook zij, de Ajacieden van
het derde elftal, oftewel de beste amateurs, zullen voorlopig hun
bekomst hebben van alle soorten van „banketten" sinds hun
ervaringen tijdens het massale, nachtelijke, welhaast eeuwig
durend lijkende diner in het Parijse voorstad Saint-Maur, waar
Ajax aan een toernooi meedeed, georganiseerd door de gelijk
namige vereniging. Rond de twaalf klokslagen, die aankon
digden dat het middernacht was, stonden we met z'n allen nog
champagne te drinken met de vriendelijke burgemeester Paul
Quaren in een tochtige sporthal. De eerste man van Saint-Maur
keek er overigens wel van op dat hij door ploegleider Fischer
een toespraak kreeg opgediend in zijn eigen melodieuze taal
met daaraan toegevoegd de nodige Ajax-geschenken. Hij zal
gedacht hebben: „Wat een talenwonders zijn die Hollanders."
De champagne viel goed, dat zij gezegd. Zo goed dat we er,
ook al na een inspannende voetbalwedstrijd, wat slaperig van
werden. Dat naar bed gaan konden we anders wel even vergeten.
De Fransen, als zeer beminnelijke gastheren, hadden immers
een massaal banket met alle toernooi-deelnemers, zo'n slordige
150 man (en vrouw), bij elkaar georganiseerd. We moesten aan
het stokbrood of we wilden of niet en met roodomrande ogen
zaten we, terwijl de klok al weer vier uur verder had gedraaid,
aan de gebakken aardappelen met linzen, terwijl nog een stuk of
vijf gangen het keurig in kunstdruk uitgevoerde menu stoffeer
den. De bediening gebeurde met de Franse slag, hetgeen wil
zeggen in een uiterst traag tempo. Het was allemaal goed
bedoeld, maar wel uitzichtsloos. Alleen de ere-voorzitter van
Saint-Maur genoot met volle teugen en zorgde wel dat hij ruim
schoots werd toebedeeld. We hebben daar, voorzover onze
ogen niet dicht vielen van de slaap, met verwondering of beter
bewondering, naar zitten kijken, niet begrijpend hoe de man zijn
slanke figuur zo wist te handhaven.
Het was allemaal goed bedoeld, maar waren toch onuitsprekelijk
blij dat we in de bus konden stappen terwijl het al begon te
dagen, leder stoplicht dat we op onze weg tegenkwamen (die
blijven in de Franse hoofdstad altijd in werking) vervloekend
omdat zulks ons weer een paar minuten van de duik tussen de
witte lakens afhield. Nou ja, duik is een beetje teveel gezegd,
want terwijl we het ene been in bed trokken, sliep het andere
al, in hotel Le Grand Cerf, in de heerlijke wijk Saint-Denis.
We willen er maar mee betogen dat het banket zijn stempel op
de zo geslaagde trip heeft gedrukt.
Het is geen excuus voor de nogal wat pijnlijk uitgevallen neder
laag want die had Ajax al te pakken voor we aan de eet-mara-
thon begonnen. De latere toernooi-winnaar C.A. Montreuil deelde
de 40 gevoelige nederlaag uit. Deze Parijse amateurkampioen
van formaat, drong door tot de halve finales van de Franse
bekerstrijd tussen de semi-profteams. Krachtpatser Montreuil
werd toen pas door Reims, na een verlenging, uitgeschakeld.
De Ajax-overwinnaars overwegen nu naar de betaalde rijen over
te stappen. Zij hadden het geluk om reeds in de openingssecon
de, bij de eerste de beste aanval, te doelpunten. Ajax moest
veel risico's gaan nemen, goede kansen werden niet benut,
dat deed de Parijse formatie wel en daarmee is het 40 verlies
verklaard.
Met het banket nog in de benen, zou Ajax toch Ajax niet geweest
zijn wanneer de schande niet onmiddellijk bij de eerste de beste
gelegenheid zou zijn uitgewist. Het Westduitse Pforzheim werd
het slachtoffer. Ajax rolde deze ploeg, via goed voetbal, met
50 op, hetgeen betekende dat rood-wit de grootste zege in
het toernooi behaalde. De doelpunten, waarbij zeer fraaie, tijdens
deze lichtwedstrijd op een veld dat veel weg had van een cake
walk, kwamen van Grootenboer en Meyers. Er hadden nog meer
treffers ingezeten. De heer Fischer zei het al tegen één van de
dames in het gezelschap: „Weet je wat het is, je man kan de
juiste richting niet meer vinden." Waarop zij attent reageerde:
„Nou, daar heb ik anders nog niets van gemerkt!"
Dat Ajax in Frankrijk, in het bijzonder in Parijs, populair is,
werd plezierig duidelijk door vele uitspraken van Franse voetbal
kenners, die zich nog herinnerden hoe Cruijff c.s. eens Benfica
op Parijse grond had gekraakt. Dan waren er de bewonde
rende blikken van passanten, toen we door de stad toerden en
zij de woorden „AFC Ajax" achter de voorruit van de bus lazen.
En dan, vaantjes en speldjes waren veelbegeerde attributen en
een boosaardige souvenirjager slaagde er zelfs in om twee
Ajax-shirts uit de kleedkamer te jatten.
