leefritme, het doen en laten enz. In Oos
tenrijk bijvoorbeeld gaan de mensen veel
meer met elkaar om. Men leeft meer sa
men. ledereen kent iedereen. In Nederland
is dat anders. Men gaat veel minder uit,
men is individueler, men kijkt veel meer
naar de televisie, hoewel ik persoonlijk
deze nog niet eens zo goed vind. O.a.
geeft men m.i. te weinig sport. Maar door
die huiselijke sfeer van de Hollanders, leer
je ook veel minder gauw andere mensen
kennen. Ik woon hier nu al weer enige
maanden, maar kennen doe ik nog bijna
niemand. Hoewel ik moet zeggen
het begint een beetje te komen. Van de
spelers trek ik veel met Horst (Blanken
burg) op. Tja, en voor het overige probeer
ik m'n, zij het betrekkelijk weinige, vrije
tijd te besteden door naar de bioscoop te
gaan of Amsterdam te bekijken. Een ge
weldige stad. Normaal gesproken ga ik
vroeg naar bed. Zo rond een uur of tien.
Dat is laat vergeleken met de mensen in
Oostenrijk. Daar is het om negen uur al
bedtijd. In mijn kosthuis hier keken ze nog
al vreemd op, toen ik, de eerste dag dat
ik hier was, om half negen ging slapen.
Ook dat is weer wennen
Een andere oorzaak van mijn matige spel
is natuurlijk het geheel andere speltype
wat hier gevolgd wordt. Ten eerste is dat
veel harder en vooral sneller, als voetbal
systeem gevarieerder maar moeilijker.
Ajax speelt op dit ogenblik eigenlijk zon
der vaste vrije verdediger, ledereen is
libero", dat wisselt maar steeds. Zo kon
je zien dat af en toe zelfs Johan (Cruijff)
als laatste man stond. Dat is in Oostenrijk
ondenkbaar, eenvoudig omdat men daar
de spelers er niet voor heeft. De rechter-
en linkerverdediger komen nauwelijks over
de middenlijn. In Oostenrijk is nog steeds
geen volledig betaald voetbal. Men han
teert er nog een soort vergoedingssys
teem, waarvan een speler nauwelijks kan
leven, ledereen werkt daarom overdag en
traint in de avonduren. Zelf ben ik student
in de chemie, dus kon ik overdag fijn stu
deren. Vijf jaar heb ik er al opzitten. Die
studie is nu natuurlijk stopgezet, maar als
het even kan maak ik het wel af. Daarvoor
heb ik nog 3 jaar nodig. Nu is het niet
mogelijk te studeren. Als ,,fullprof" heb je
alle aandacht en concentratie nodig voor
het voetbalwerk en niets anders. Want be
denk: de concurrentie is groot.
Vasovic
Ik had zeker niet gedacht al direct voor
het eerste elftal in aanmerking te komen.
Mijn gedachte was; eerst een tijdje accli
matiseren, dan zien vaste keus" te wor
den. Echter diverse blessures van andere
spelers zorgden er voor dat ik gelijk in het
eerste team kon debuteren. Maar als ieder
een weer op de been is en mijn spel is nog
niet wat het behoort te zijn Toch móét
het lukken, in Oostenrijk ging het ook; in
ieder geval dacht ik wel op de goede weg
te zijn. Wat ik, geloof ik, vooral bij de
sportjournalisten maar ook bij het publiek
tegen heb, is een zekere teleurstelling ten
aanzien van de algemeen heersende ge
dachte dat ik de opvolger zou zijn van
Vasovic. Nu is dat niet helemaal juist. Na
tuurlijk is de mogelijkheid altijd aanwezig
dat ik t.z.t. als laatste man ga optreden,
maar met het speltype, zoals wij dat nu
hanteren, wisselen Horst en Barry regel
matig van plaats met daarbij nog de an-
were verdedigers die eventueel ook als
laatste man kunnen optreden. Dus is het
niet reëel om MIJ alsmaar met Vasovic te
vergelijken, want die vergelijking valt (lo
gisch) voorlopig altijd in mijn nadeel uit.
Vasovic was een begrip bij Ajax. Deze
speler vergeet men niet zo gauw. IK moet
het echter allemaal nog maar waarmaken.
In Oostenrijk speelde ik wel als laatste
man, maar ook als halfspeler of stond ik
op één van de backplaatsen. Het maakt
mij nooit zoveel uit waar ik sta, als ik er
maar bij ben.
Inderdaad ben ik niet zo happig op sport
journalisten. Men schrijft vaak dingen die
helemaal niet waar zijn en bovendien
wordt veel verdraaid. Je moet altijd erg
oppassen met wat je zegt. In, ik geloof,
,,de Volkskrant" heeft al gestaan dat men
mij als een miskoop" beschouwt. Ik
vraag mij af hoe iemand dat nu reeds kan
zeggen, ik ben een blauwe maandag bij
Ajax. Ikzelf heb al eerder gezegd dat
mijn spel nog niet zo best is, daar hoeft
die sportjournalist nog niet eens op deze
wijze te benadrukken. Bovendien weet die
man niets van mij. Hij ziet mij nooit trai
nen, heeft nooit met mij gepraat, kent mijn
problemen niet. Hij weet niets van me.
Maar het is o zo gemakkelijk voor hem
iets dergelijks te publiceren. Of het me
wat doet? Nou ja het is natuurlijk
nooit prettig zoiets te ervaren, maar iets
doen nou misschien een beetje
wel.
Ik ben van mening dat ik het bij Ajax niet
beter had kunnen treffen. Het is een goed
georganiseerde vereniging en de spelers
hebben mij geweldig aardig opgevangen.
Michels heb ik niet meegemaakt, maar ik
heb natuurlijk wel veel van de andere spe
lers over hem gehoord. Kovacs moet de
andere pool van Michels zijn. De spelers
zijn zeker wel blij met hem. Hij laat ze
althans aanvallend veelal vrij in hun
spel en ik vind dat goed. Ajax heeft er de
spelers voor.
Voetballers als Keizer, Cruijff e.a. moeten
geen vaste opdracht hebben. Dergelijke
mensen zijn dermate begaafd dat men hen
de volledige vrijheid natuurlijk binnen
het raam van de uitgestippelde taktiek
moet geven. Iedere nauwkeurige opdracht
gaat ten koste van hun spel. Kovacs ziet
dat goed. Hij houdt op z'n tijd van indi
vidueel spel. In de verdediging krijgen we
praktisch altijd wel 'n vaste opdracht met
betrekking tot de mandekking. Ik ben met
je eens dat dit ten koste gaat van zowel
het spel voor óns, als (het kijkspel) voor
het publiek. Maar de hele voetioalontwik
keling noopt ons (nog) daartoe. Het is
nog altijd zo dat de verdediging bij de
aanval begint en de aanval bij de verdedi
ging. Toch zie ik in de toekomst het aan
vallende voetbal weer terugkeren. In Span
je en Italië zijn daaromtrent al tekenen.
Men scoort daar meer doelpunten dan vo
rige jaren. En voor doelpunten komt het
publiek uiteindelijk.
Bijgelovig ben ik helemaal niet. Ja, ik weet
dat vele spelers dat wel zijn. Het bepaalde
shirtje, de bepaalde schoenen, als laatste
man het veld op enz. Daar heb ik geen last
van. Maar ik kan mij voorstellen dat het
anderen wel iets doet. Natuurlijk, nerveus
zijn we allemaal maar meer ook (ik) niet.
Ach nee, onderling spreken we lang niet
altijd over voetbal. Wel vaak over auto's.
Over de voetballerij in het algemeen is
veelal de komende tegenstander het on
derwerp. Opvallend hier in Nederland vind
ik wel dat clubs als Ajax en Feijenoord
van wereldklasse zijn, terwijl het nationale
elftal veel minder uit de verf komt. Ik heb
wel gehoord over problemen rond dat Ne
derlands elftal, maar het moet toch voor
een land met twee Europa Cup-houders
mogelijk zijn, op zijn minst de Wereldkam
pioenschappen te halen. Dacht ik niet dat
Ajax en Feijenoord samen de dienst weer
gaan uitmaken? Er zijn toch ook andere
clubs, die goed meedraaien. In Oostenrijk
heeft men een periode gehad dat drie Oos
tenrijkse clubs de boventoon voerden. Dat
waren Rapid Wien, Austria Wien en Wie
ner Sportclub. Nu is het anders. Een aan
tal clubs heeft evenveel kans. Ik ben het
wél met je eens wanneer je zegt dat Ajax
en Feijenoord, mede door hun vrij grote
financiële mogelijkheden, moeilijk terug te
dringen zijn. Geld speelt wel een belang
rijke rol, doch een kampioenschap is nog
steeds niet te kopen. Er moet steeds nog
voor gevoetbald worden en zelfs elf ster
ren vormen nog niet altijd een kampioens
elftal.
Hobbies? Nou ja, voetballen was natuur
lijk oorspronkelijk een hobby van mij, maar
nu zie ik het enkel en alleen als een vak,
waarin ik misschien een goed belegde
boterham kan verdienen. In Oostenrijk is
voetbal ook populair. In de winter ligt de
competitie echter een week of zes stil en
gaat iedereen skiën. Deed ik dus ook. En
dat het mij aardig gelukte bleek wel uit
het feit dat ik gekozen werd in de natio
nale skiploeg voor het onderdeel afdaling.
Maar ja, twee meesters dienen gaat moei
lijk, dus bleef ik maar voetballen. Ook
speel ik graag een partijtje tennis.
Ik voetbal al vanaf mijn tiende jaar. Eerst
in Fohnsdorf, een club uit de derde divisie,
daarna in GAK Graz, tot 1969, toen Sturm
Graz. In het nationale A-team heb ik nooit
gespeeld, wel een paar keer op de reserve
bank gezeten. Het Oostenrijks jeugdelftal
was wel regelmatig voor mij weggelegd.
En nu dan fullprof bij Ajax. Zoals gezegd,
het bevalt mij uitstekend en ik heb er geen
spijt van de sprong te hebben gewaagd.
Integendeel
TUN MIDDENDORP
16
