T
DJ'
een greep uit ons 50-jarig honkbal (2)
WATERMAN
.nGERRAND
uweliers
rondom ons eerste kampioenschap van nederland
Briljant
Horloges
Omstreeks 1923-'24 en ook nog zeer vele jaren daarna, was het
honkballen een tak van sport die men ,,er zo maar bij deed". Het
was een aangenaam tijdverdrijf, nadat het voetbalseizoen bijna
of geheel was afgelopen. Verreweg de meeste beoefenaars wa
ren voetballers. Vandaag de dag heeft het honkbal zich dusdanig
ontwikkeld, dat zij een volledige zelfstandige tak van sport is
geworden.
Maar terugkerende tot mijn aanhef: het honkballen stond in die
dagen nog steeds op een zeer smalle basis en verbreding was
dringend noodzakelijk geworden. Zelfs werd de basis nog klei
ner, toen de vereniging Hercules na een kortstondig bestaan
werd opgeheven.
Gelukkig werd enige tijd later dit verlies gecompenseerd door
het toetreden van AMVJ en onder de naam van Concordia gingen
deze jongemannen aan de competitie deelnemen.
Door het geven van demonstratie-wedstrijden o.a. voor de aan
vang van de voetbalwedstrijd HollandBelgië, krijgt het honk
bal eindelijk de aandacht van een groter publiek en weldra zijn
de eerste resultaten merkbaar.
Bij VVGA wordt, door het stuwende werk van de heer P. C.
Besanger, een honkbalafdeling opgericht. In Haarlem gaat men
zich steeds meer interesseren voor deze sport en het is de ver
eniging Concordia die als eerste club in Nederland zelfs een
jeugdteam op de been brengt.
In 1924 verschijnt het eerste nummer van ,,Honkbalnieuws" als
officieel orgaan van de NHB.
Maar ook bij Ajax zit men niet stil. De honkbalzaken worden
stevig aangepakt en steeds meer leden gaan er toe over deze
zomersport te beoefenen.
Op vaardige wijze wordt het slaghout gehanteerd en als de
strijd gestreden is, staan onze mannen op de bovenste plaats.
Voor de eerste maal in haar bestaan is Ajax kampioen van Ne
derland.
Eindstand:
Ajax
8
6
0
2
12
Blauw-Wit
8
5
0
3
10
Quick
8
5
0
3
10
Haarlem
8
4
0
4
8
Concordia
8
0
0
0
0
De spelers die aan dit resultaat medewerkten waren: J. Rooden-
burgt, J. Martens, W. de Bois, H. Harinck, J. Smit, G. Stam,
C. Deen, A. Bogaard, A. J. de Kruijff, D. v. Gelderen, C. Geu-
deker, J. Grootmeijer, J. Pelser en P. Prins.
Oude Brugsteeg 2, Amsterdam Goud
Tel 243109 y..
(tussen Damrak en Warmoesstraat) ^jIIVCIT
INKOOP VERKOOP OCCASIONS
Ook onze „reserves" willen niet onderdoen en behalen o.a. een
monster-zege van maar liefst 696. Naar ik meen te weten nog
steeds de hoogste score ooit in een competitiewedstrijd behaald.
Bij het bladeren in wat oude gegevens, kom ik meermalen de
naam tegen van J. Martens en aangezien ook hij één van de
mannen is geweest van „het eerste uur", ben ik eens een praatje
met hem gaan maken.
„Wij beschouwden het honkballen als een prettige en nuttige
afwisseling nadat het voetbalseizoen was afgelopen. Het honk-
lopen was een goede oefening om fit te blijven, want bij onze
voetbaltraining was het trekken van een sprintje vaste prik."
Op mijn vraag met wat voor materiaal er destijds werd ge
speeld, kreeg ik van Joop Martens een kernachtig antwoord:
„Jullie zouden het vandaag de dag als „brandhout" aanmerken,
maar wij waren blij, als er een keuze gemaakt kon worden uit
vier of vijf knuppels.
Ook de catcherhandschoen (deze zijn nu veel groter en zo
gemaakt dat elke bal er, bij wijze van spreken: induikt) was in
onze tijd „vel over been". Iedere werper gooide een harde,
rechte bal en na zo'n keer of twintig kreeg de binnenkant van je
hand een ander kleurtje. Als ik catcher was (door het voetbal
len werd er bij ons nogal eens gewisseld) deed ik er een stuk
rauw vlees of spons tussen.
Honkbalschoenen waren er, als ik mij dat nog goed herinner,
niet. De meesten speelden op voetbal- of gymschoenen terwijl
een enkeling, en ik denk hierbij aan Ch. Geudeker, zelfs op
spikes liep. Dat had hij goed bekeken, vooral als het veld een
beetje nat en glad was. Het was natuurlijk wel „link", vooral
bij een sliding, maar aan het schoeisel werd toen weinig aan
dacht besteed.
Zo was het ook met de publieke belangstelling, hoewel bij een
demonstratiewedstrijd tussen Ajax en Blauw-Wit er zeker 500
toeschouwers kwamen kijken. Omdat het Ajax en Blauw-Wit
waren
Ik ben het met Daan Roodenburgh eens, dat wij van die Ameri
kaanse scheepsbemanningen (zie vorig overzicht) veel hebben
geleerd. Grappenmakers waren er ook onder, want ik ben eens
uitgevangen door een verre-velder die de bal in zijn pet opving
en net deed of hij dat in zijn handschoen had gedaan.
Het waren, naar mijn mening, de Amerikaanse scheidsrechters
die deze wedstrijden een bijzonder cachet gaven. Als je aan
slag stond, riep deze, als een scheepsomroeper, hoe je er voor
stond en als je het geluk had om de bal te raken, dan hoorde
je wel van zo'n kerel bij het honk of je „safe" of „out" was.
Vooral dat „out" klonk je wel twee, drie maal in de oren. En
maar wijzen met zijn duim dat je weer kon inrukken.
In de competitie kon je nog een babbeltje met de scheidsrechter
gaan maken, maar met deze lui was geen enkele discussie mo
gelijk."
Tot slot merkt Joop Martens nog op: „Ik heb aan het beoefenen
van het honkballen veel plezier beleefd. Zorg er nu voor dat ik
hetzelfde mag ondervinden als ik naar jullie kom kijken."
In de volgende jaren wordt met wisselend succes aan de com
petitie deelgenomen, tót in 1927 ons team een geduchte verster
king krijgt door het toetreden van J. v. d. Heuvel. Deze speler
kan de bal enorm hard en zuiver over de plaat werpen, maar
door verschillende oorzaken lukt het Ajax toch niet om kam
pioen te worden.
Door het vertrek naar „de Oost" van o.a. diezelfde J. v. d. Heu
vel ondergaat ons team een aanmerkelijke verzwakking maar
door om de woorden van Joris van den Bergh aan te halen
10
