DIT IS DE KI AH
DIT IS Z'H BIER
Ajax-shirt (hoe kon 't anders). Gij allen, voetbalenthousiasten,
moet u kunnen indenken wat zulks voor een kind betekende.
Zeker is, dat op dat moment voor mij het paradijs op aarde
kwam en wanneer ze ons niet weerhouden hadden, zou ik zo in
vol ornaat naar school zijn gegaan. Voetbalschoenen vormen de
primaire benodigdheden voor een partijtje, voetbalkousen zijn
reeds een luxe, doch het is eerst 't shirtje, dat je een zekere
waardigheid geeft in de ogen der jeugd (en Ajax was ook toen
reeds in hoog aanzien), je niet langer een „massa-voetballer"
doet zijn, ja zelfs evenals de strepen en sterren in het leger
privileges kan betekenen in de vorm van aanvoerder zijn,
penalties nemen etc. Nog nooit heb ik met zoveel trots en eer
bied de rood-witte kleuren gedragen en tot bloedens toe ver
dedigd, nog nooit heb ik zoveel te verduren gehad, als met dat
eenvoudige stukje wit katoen waarop voor en achter een brede
rode baan.
Eindelijk kwam dan toch die grote dag, waarop ik reeds zo lang
gevlast had, mijn twaalfde verjaardag, want eerst toen bereikte
ik de leeftijd die toegang gaf tot 't voetbaldorado. Dat ik als
adspirant van Ajax werd voorgedragen, behoeft hier nauwelijks
gememoreerd te worden en daar ik in de proefwedstrijd niet te
licht werd bevonden, was de eerste trede op de voetballadder
bereikt, één facet van het Michels-ideaal verwezenlijkt. „Broer
tje" was lid van het grote Ajax geworden.
Nog denk ik met weemoed terug aan die adspirantentijd, vol
voetbalvreugde en leed, waarin we, zo klein als we waren, reeds
een aardig partijtje weggaven, aangemoedigd door de talrijke
vaders, die niet alleen in de vorm van geschreeuw en gejuich,
maar ook door wijze of minder wijze raadgevingen en wanneer
de wedstrijd in een kritische fase beland was, zag men ze met
opgewonden gezichten langs de lijn hollen, omdat ze uit zenuw
achtigheid niet op één plaats konden blijven. Wanneer de wed
strijd tenslotte een gunstige wending had genomen, kwamen de
gemoederen weer tot rust, wat tot voordeel had, dat wij na af
loop een tractatie in de vorm van gevulde koeken in ontvangst
mochten nemen, welke mij ongetwijfeld beter smaakten dan nu
welk kostbaar diner ook, daar de voldoening over een bevochten
zege destijds dieper en echter was.
In de vier achtereenvolgende jaren smaakten wij 't genoegen
driemaal kampioen te worden, wat geen ongunstig resultaat ge
noemd mag worden. Hoe enerverend was de beslissingswed
strijd in adspiranten 1 tegen De Volewijckers, welke een voor
wedstrijd was van de „big match" tussen deze club en DOS.
Reeds 's morgens om 9 uur kwam één van m'n teamgenoten me
opzoeken, omdat hij 't thuis niet langer kon uithouden, slecht
geslapen had (anders was hij er met geen stok uit te krijgen)
en beslist eventjes zijn hart moest uitstorten.
Jammer, dat 't bloeitijdperk van onze jeugd zo overschaduwd
werd door de donkerte der oorlogsjaren, zó zelfs, dat ons eerste
junioren-jaar kwam te vervallen, aangezien het meerendeel der
mensen zich nauwelijks in 't leven kon houden, laat staan in
teresse had voor, of in staat was tot, lichamelijke inspanning.
Aan alles komt een einde, ook aan deze vreselijke Tweede We
reldoorlog, die miljoenen mensen het leven kostte, ontelbaren
lichamelijk en geestelijk verminkte, geheel Europa aan de rand
van de afgrond bracht. Echter 't leven gaat voort en zij, die 't
nog bezitten, worden meegesleurd, klampen zich eraan vast,
richten zich weer op en zo werd ook de sport weer nieuw leven
ingeblazen.
Het seizoen 1945-'46 is voor mijn familie en niet minder voor
mij persoonlijk een buitengewoon succesvolle periode geweest,
want nadat wij eerst als juniores 1 kampioen van onze af
deling werden, verschillende bekers in de clubkast van Ajax
brachten en m'n schoolelftal terloops even 't kampioenschap
van afdeling A in de wacht sleepte betekende mijn opstelling
als middenvoor van Ajax 1 in de beslissende wedstrijd ADO
Ajax de verwezenlijking van het door mijn familie gekoesterde
ideaal. Wij wonnen deze wedstrijd met 83, behaalden daar
mee het afdelingskampioenschap, terwijl bovendien gezegd mag
worden, dat mijn debuut met „slechts" 5 doelpunten bevredi
gend genoemd mocht worden, zodat sinds mijn eerste ontmoe
ting met Ajax vijf jaar tevoren, ik een behoorlijk stuk op de
voetballadder had afgelegd en dit grotendeels dank zij de
bekwame en vertrouwde vriend, mijn vader.
Zoals gij allen zult weten, is het nog moeilijker om op een hoog
niveau te blijven, dan er te komen en zeker in de sport, aange
zien het hier een liefhebberij geldt, met slechts de wil en de eer
zucht als stimulerende factoren tegenover talrijke afbrekende
factoren als overmoed, eigenwijsheid, drank etc. (vrouwen kun
nen zowel 't een als 't ander zijn!), terwijl buiten de sport het
vooral 't geld is, dat de mens tot hogerop dwingt, hoewel ook
Kinus Michels
6
