vrije trap perikels
gezet. De teruggang begon feitelijk, toen we met het tweede
negental niet meer op het honkbalveld in Middenmeer (het zgn.
OVVO-veld) terecht konden. Sindsdien is er naar mijn weten
geen vereniging in de KNHB geweest, die zó met terreinnood
te kampen had als Ajax.
Er doemt nu echter een lichte verbetering op. De mogelijkheid
bestaat namelijk, dat wij voor onze lagere teams het veld tot
onze beschikking krijgen, waarop Giants Diemen tot lieden
speelde. Deze club krijgt nl. een echt honkbalveld en heeft het
oude dan niet meer nodig.
Wordt ons dit toegewezen, dan krijgen we niet alleen alle
avonden in de week trainingsgelegenheid, maar tevens kunnen
we hier terecht met tweede en derde negental plus jeugd. Want
in dat geval staat ons niets meer in de weg om weer met één of
twee jeugdnegentallen te starten.
Zijn er nu reeds Ajax-juniores of adspiranten onder de voetbal-
jeugd, die vast van plan zijn volgend jaar te gaan honkballen,
laten zij zich dan zo spoedig mogelijk opgeven bij de heer W.
Niepoth, Kinderdijkstraat 61 te Amsterdam, telefoon 790105.
Voorlopig is dit ons laatste levensteken via het clubblad, want
al gaat de Honkbalccmmissie beslist geen winterslaap houden,
voor de honkballers zelf geldt dit wèl. Zoals men weet starten
wij de wintertraining altijd pas in januari en daar zullen we
deze keer geen uitzondering op maken.
Tenslotte nog dit. Van Herre Kok ontving ik bijgaande statis
tiek, waarin alle prestaties van de spelers, die voor het eerste
negental dit seizoen zijn uitgekomen, zijn vastgelegd. Een zeer
interessante opgave, waaruit vele leerrijke conclusies te trekken
zijn.
Een bijzonder belangrijk cijfer vind ik het totale aantal keren,
dat een speler van ons 4-wijd kreeg. Dat is namelijk 85 maal in
16 wedstrijden, dus ruim 5 keer per wedstrijd. Wanneer we dan
nog zien, dat de gebroeders Van Wijk (ja, koppie, koppie!) met
samen 25 'keer 4-wijd het leeuwendeel hiervan voor zich opeisen,
blijkt wel duidelijk, dat we altijd gelijk hebben gehad met te
zeggen, dat de overige spelers veel te gretig aan slag zijn.
M. BREMER
c
-B
<U
eis
d
~vi
X
a
bO
O
X
S3
S3
<u
O
g
+->
Sh
n
x a
c
X
c
S3
3
Ui
O
73
w>
ft
d
S
CD
bo
bo
d
4-> xn
CO
cö <1>
r"
bJO
x o
ft ai
O
W
O
W
O
w
E
O
f
O
Th
M
PQ
3
d
Th
O bc
rH
eq
eo
S
Th
e»3
Ph
Th
A. Balinge
13*
70
39
13
3
1
2
8
21
14
21
0.306
T. v. Wijk
14
69
38
17
5
0
1
10
13
18
19
0.390
R. Leysner
15
74
41
18
4
0
0
7
14
11
14
0.328
B. Richardson
16
78
37
9
4
0
7
6
17
27
19
0.278
P. Riley
16
74
27
4
5
0
7
8
20
20
17
0.242
L. v. Wijk
11*
53
35
12
1
0
0
15
6
5
14
0.342
F. Borgman
13
55
23
10
3
0
0
8
12
10
12
0.277
J. de Lanoy
12
55
24
9
1
0
1
3
8
7
9
0.212
D. v. d. Berg
15*
69
29
6
1
0
0
11
13
10
14
0.125
P. Hendriks
11*
48
14
6
0
0
0
4
12
4
7
0.147
G. Mossing Holsteyn
2
8
4
3
0
0
0
1
1
1
2
0.428
M. Krant
U
6
4
0
0
0
0
3
1
0
3
H. Vegter
1*
6
2
0
0
0
0
1
3
0
1
J. Leysner
3
2
1
0
0
0
0
1
1
0
0.333
R. Zefrin
0
2
0
0
0
0
0
0
0
0
0
B. Hordijk
1
0
0
0
0
0
0
0
0
0
Totaal
144
671
319
108
27
1
18
85
142
128
152
0.266
Totaal-score: 15288.
Hier in Italië, het land van de houder van de Europa Cup en de
Wereldbeker, is men, zoals algemeen bekend, zeer football-
minded". Men kan dan ook regelmatig op terrasjes, in café's of
bars polemieken over voetbal beluisteren. Een van die discus
sies was, ook voor Holland, wel interessant. Het ging nl. over
het feit, dat bij het toekennen van een vrije schop het nog al
eens voorkomt, dat een speler van de bestrafte partij met de bal
onder zijn arm enige meters wegloopt in de richting van zijn
eigen doel en dan de bal „quasi beleefd" teruggooit naar de
speler, die de trap gaat nemen. Deze „wandeling met de bal"
heeft kennelijk ten doel de spelers van de bestrafte partij ge
legenheid te geven zich voor hun doel op te stellen. Dit alles
werkt natuurlijk vertragend en haalt de verrassing uit het spel.
Wel schijnt de scheidsrechter de bevoegdheid te hebben de met
de bal weggelopen speler een reprimande te geven, maar men
vond dit echter niet efficiënt genoeg, omdat deze berisping het
nadeel dat de tegenpartij ondervindt, niet opheft.
Onder de vele geopperde suggesties was er een die misschien
zo gek nog niet was, nl.: indien het bovenbedoelde geval zich
voordoet, zou de scheidsrechter bevoegd moeten zijn de be
treffende vrije trap te laten nemen op de plaats tot waar de bal
is medegenomen, naar toe is getrapt of gegooid, zelfs indien
deze plaats binnen het strafschopgebied zou liggen. Men ge
looft, dat dan een speler zich wel tweemaal zal bedenken op
die manier tijd te winnen en de tegenpartij daardoor te benade
len.
Misschien kan het bovenstaande voor voetbal-adepten een on
derwerp vormen bij niemand persoonlijk kwetsende discussies.
Het officiële laatste woord ligt natuurlijk bij de FIFA.
BLÖSSMAN
(Hartelijk dank. Red.)
9