kroniek
6 december
Geloven jullie nog in mij
Alweer de laatste (Kroniek) van dit jaar. Want er resten ons
nog maar „uren en dagen".
De eindstreep is in het zicht.
Doch alvorens we straks dit jaar zonder Wim Kan over de
drempel stappen, om het jonge 1970 binnen te gaan, blikken
we, zoals gewoonlijk, nog even terug Wat 1969 gaf.
En nam
Het was ongetwijfeld een bijzonder jaar. Voor de mensheid in
het algemeen: zij betrad de maan. Een adembenemende gebeur
tenis, een ongelooflijke prestatie. Om stil van te worden
Daarna enthousiast-reagerend te juichen! Fantastisch!
Waar gaan we in dit nieuwe jaar naar toe En verder
Want we zijn nog lang niet aan het einde van 's mensen kunnen!
Ook voor voetballend Nederland en voor onze club in het bij
zonder, was het een groot jaar. Voor het eerst in de geschiede
nis van het Europese top-voetbal en met name Europa Cup I,
was het een Nederlands team dat de finale bereikte: óns aller
Ajax!
En hoe!
De weg daarheen was allerminst geplaveid, ging noch over
rozen. De beste prestatie daarbij was ongetwijfeld het uitscha
kelen van het roemruchte Benfica in de beslissingswedstrijd te
Parijs. Iets dat alom in de voetbalwereld diepe indruk maakte.
Over een sléchte indruk gesproken, die had Ajax wel van de
toestanden in Turkije, zulks bij gelegenheid van de strijd tegen
Fenerbahce; het ongekende modderballet, kortom de gehele
onaangename situatie daar bleef lang in herinnering.
Dat daarna in een gigantisch duel tussen onze verdediging en de
onvermoeide aanval van Spartak-Trnava, bij de returnwedstrijd
2