/amsteÏN
■jvm!
ajacieden
ontroerden
overwinnaars
DIT IS DE ll/IAN
DIT IS Z'N BIER
Het was toch even een ontroerend
schouwspel. Sjaak Swart klopte precies
27 minuten na het eindsignaal van de
Europa Cup-finale te Madrid op de deur
van de kleedkamer, waarin de Milanezen
nog nahijgden van het feestlawaai rondom
de zo pas veroverde, tachtig centimeter
hoge beker, die stond te blinken op de
massagetafel. Swart wachtte in de deur
opening en overzag het tafereel. Ongekle
de Italianen, die pas uit het gezamenlijke
bad waren gekomen en nog druipnat zich
stonden af te drogen. Achter Sjaak
Swart, keurig in de wijnrode blazer, grijze
broek, het dasje op zijn plaats en met
feilloos gekamde haren, de Ajacieden op
een rij. Johan Cruijff stond tweede en
duwde Sjaak Swart naar binnen. Alle
anderen, met Rinus Michels op de vierde
plaats, er achteraan.
De Milanezen waren er verlegen mee. Ze
stonden perplex. Want het hele Ajax-elftal
plus trainer en reserves kwamen binnen
het halve uur na hun ontgoocheling de
overwinnaars stuk voor stuk de hand
drukken. Een ontroerend schouwspel. En
kele Ajacieden moesten op hun sukkel
gang langs de gelukzalige, nog dampende
Milanezen een brok in de keel wegslikken,
toen de tegenstanders dit gebaar met een
spontaan applaus beantwoordden.
Michels keek zijn Italiaanse tegenspeler
Rocco met een strak gezicht diep in de
ogen, toen hij zijn handdruk vergezeld liet
gaan met de wat schor uitgesproken
woorden: ,,Mes félicitations". En daarna
doorliep langs alle spelers van AC Milan.
Ook langs degenen, die nog in het bad
zaten, doch haastig opstonden en een
zeephand toestaken.
Het tafereel duurde nauwelijks drie minu
ten. De Italianen beschouwden het duide
lijk als een van de hoogtepunten op de
voor hen zo feestelijke voetbalavond.
(Uit het Algemeen Handelsblad)
HET EINDE
Dolgelukkige Milanese supporters.
It's better to have played and lost
Than never to have played at all!
Waar mij zojuist vanwege de redactie van
het Ajax-Nieuws de verheugende medede
ling bereikte, dat mijn loon als medewer
ker aan dat zo gewaardeerde orgaan re
gelmatig aan de index-cijfers zou worden
opgetrokken het betreft hier het zo
geheten indexloon oftewel de glijdende
loonschaal (u vergelijke bij voorbeeld
prof. dr. J. E. Andriessen, Economie in
theorie en praktijk, 1964, pag. 210)
heb ik geen ogenblik geaarzeld deze ko
pij te overhandigen waar zulks behoort,
met name ten burele Zwaluwstraat 20,
Badhoevedorp.
E. W. CATZ
Amsterdam, op de negen en twintigste
van bloeimaand 1969.
hebben uitgeleefd. En dat ging dan aldus:
7