Verschil
Het spreekt vanzelf dat een voetballer uit
het buitenland enige moeilijkheden heeft
te overwinnen. Je komt in een ander land,
allemaal vreemde mensen, de taal die je
niet spreekt enz. En dan het verschil in de
wijze van voetballen, wat voor mij als be
langrijkste geldt.
Kijk, in Zweden voetbalt men systeemloos.
Natuurlijk, het 4-2-4-systeem wordt wel
gehanteerd, maar je moet niet vragen
hoe. Zoals Ajax speelden wij het natuur
lijk niet. Ten eerste ligt in Zweden het
voetbaltempo veel lager. Je krijgt ruim
schoots de gelegenheid de bal goed te
plaatsen. De trainingen zijn ook anders.
Iedere voetballer heeft overdag zijn werk.
In de avonduren wordt er geoefend. Met
de trainer gingen we erg amicaal om.
Enig overwicht had hij bijna niet. En dat is
nooit juist.
Bij het beroepsvoetbal ligt dit zeker ge
heel anders. Wat de trainer zegt, moet
ook gebeuren. Hij maakt de dienst uit,
hij beslist. Want het betaalde voetbal
is je werk, je brood. Wanneer een trainer
bijvoorbeeld tegen een middenvoor zegt,
dat hij nu maar eens linksbuiten of links
half moet gaan spelen, dan heeft hij dat
maar te doen. En liefst zo goed mogelijk,
want doe je dat niet, dan sta je er naast.
Voor velen ben ik niet zo zeer een echte
middenvoor dan wel een uitgesproken
voohhoedespeler. Echter, het voetbal evo
lueert. Een topclub heeft niet veel meer
aan een uitgesproken rechtsbuiten of een
speler, die alleen maar kan verdedigen.
Men moet alles spelen; een back moet
kunnen aanvallen en een aanvaller verde
digen. Ajax heeft een elftal waar iedere
speler alles kan. In Zweden maar niet
alleen daar is men nog niet zover.
Echter, ik voel wat mijzelf betreft, dat het
steeds beter gaat. Men moet nu eenmaal
tijd hebben om te kunnen omschakelen,
zich aan te passen aan het ritme van de
nieuwe omgeving. Een uitzondering daar
gelaten (Vasovic) hebben alle newcomers
daar last van. Alleen bij de één duurt het
langer dan bij de ander. Mijn entree bij
Ajax was goed. Echter, er waren toen nog
maar weinig wedstrijden te spelen. Op
het moment dat ik goed draaide, gingen
we vijf weken met vakantie. Toen de com
petitie weer begon, startte trainer Michels
met het basiselftal, behalve dan tegen Go
Ahead. Zodoende moest ik wéér proberen
om een plaats in het eerste elftal te ver
overen. Dat lukt natuurlijk nooit in één
enkele wedstrijd. Je bent dan veel te ner
veus. Nee, daar gaan wel meer wedstrij
den over heen. Een sportman is erg ge
voelig voor de onvermijdelijke ,,ups" en
downs". Hij móét zidh daar echter over
heen zetten. Anders is hij bij voorbaat
verloren.
Kans
Inderdaad is het zo, dat ik waarschijnlijk
in iedere andere Nederlandse vereniging
een vaste plaats in het eerste team zou
hebben. En toch zou ik naar geen andere
vereniging willen. Of ik zou er financieel
enorm op vooruit moeten gaan. Want, zo
als reeds gezegd, uiteindelijk is het je
brood. Bij Ajax vind ik het enorm gezellig.
Ik kan van mijn kant met de andere jon
gens goed opschieten en ik geloof wel dat
het andersom ook zo is.
In het begin is het natuurlijk nog wat af
wachten. Je wordt wel in de ploeg opge
nomen, maar de andere jongens denken
terecht: wanneer hij in het elftal komt,
moet er één van ons uit. En uiteindelijk is
voetbal ook hun brood. Maar ik ben vol
ledig geaccepteerd en er heerst, laat ik
zeggen, een gezonde wedijver.
Trainer Michels is voor mij niet alleen één
der beste trainers maar vooral ook de bes
te tacticus van Europa. Neem maar eens
de wedstrijden tegen Nürnberg en Fener-
bahce als voorbeeld. Hij kent alle spelers
door en door. Weet precies wat hij aan ze
heeft. Bekend is dat hij weinig zegt. Maar
wat hij zegt is genoeg. En hij heeft over
wicht.
Toen ik in het tweede elftal moest voet
ballen, vond ik dat natuurlijk niet prettig.
Niemand vindt zoiets fijn. Je accepteert
het gewoon, maar tegelijkertijd moet het
je prikkelen om nog harder te trainen en
nog beter je best te doen. Maar ja, dat
valt altijd niet mee. Wat ik eerder op
merkte: het gaat steeds beter en ik ben
er van overtuigd, dat ik weer een kans
krijg.
Helsingborg
Wat mij in het begin vooral opviel, was
het verschil in publiek. Het Ajax-publiek
is geweldig. Hun steun is groot. Inderdaad
is men af en toe doodstil, juist wanneer
de ploeg het nodig heeft. Daar tegenover
staat echter dat, wanneer Ajax bijvoor
beeld op 11 staat, men de spelers als
het ware naar een overwinning toe
schreeuwt. In Zweden zal men zoiets nooit
meemaken. Zelden gaat men over tot col
lectief handgeklap. Staat het gelijk, dan
is men enorm ontevreden, men houdt zich
muisstil en wanneer er in die gelijke stand
geen positief verschil komt, verlaat men
vroegtijdig de tribunes. Op steun van het
publiek hoeft men daar dus niet te reke
nen. Nee, dan het Ajax-publiek. Nooit zal
ik mijn entree in het eerste elftal vergeten.
Ik had nauwelijks een bal aangeraakt,
toen men al begon te juichen. Zoiets sti
muleert enorm. In Zweden is dat, zoals ik
zei, ondenkbaar.
Ajax behoort bij de beste ploegen van
Europa. Het elftal behoeft voor clubs van
deze klasse niet bang te zijn. Ook niet
voor AC Milan of Benfica. Ik geloof dat
Ajax dit seizoen meer kans heeft om de
Europese beker te winnen dan landskam
pioen te worden. Zeven punten achter
stand vind ik wel erg veel, zij het voor op
timisten niet onoverbrugbaar. Pessimist
ben ik zeker niet. Tegen Benfica, van welk
team ik door de interland tegen Portugal
wel diverse spelers ken, is de kans op
winst voor Ajax meer dan 50 procent. Het
grote verschil met de Nederlandse com
petitiewedstrijden is, dat iedere Hollandse
club het Ajax-team door en door kent. Te
meer daar wij al jaren met dezelfde sa
menstelling spelen. De buitenlandse ver
enigingen moeten het allemaal nog onder
vinden. Normaal gesproken hoort Ajax
iedere competitiewedstrijd te winnen. Dat
het niet gebeurt, ligt aan het feit dat de
tegenstander weet wat hem te wachten
staat wanneer er niet keihard tegenaan
gegaan wordt.
Sportkranten lees ik praktisch niet. Ik
geloof dat veel voetballers dat niet doen.
Men schrijft altijd over dezelfde spelers,
of die nu goed of slecht zijn. Neem
Barry Hulshoff. Deze jongen speelde in
Duitsland tegen Nürnberg een sublieme
wedstrijd. De kranten vonden het vermel
den daarvan nauwelijks waard. Dan doel
man Bals. Voor mij een der beste keepers
van Europa. In Nederland staat hij laag
geklasseerd. Waarschijnlijk is hij niet
spectaculair genoeg. Hij doet alleen wat
een doelman móét doen: hij stopt de bal
op zijn eigen manier. En dat is toch het
belangrijkste!
Hoeveel doelpunten ik heb gescoord? Ik
weet het werkelijk niet. Het mooiste? Mis
schien was het wel het doelpunt dat ik
tegen Portugal scoorde. Of die goal, toen
ik nog in de derde divisie van Zweden
speelde. Ik kreeg de bal op de midden
lijn en ging op het doel af, met twee te
genstanders achter mij aan. Op het mo
ment dat de keeper uit zijn doel kwam,
werd ik bij mijn benen gegrepen. Met veel
kunst en vliegwerk bleef ik overeind en
zwenkte met bal en al naar rechts. En,
terwijl twee veldspelers al op de doellijn
stonden, schoot ik, zoals dat heet, uit een
onmogelijke hoek zo keihard in, dat er
geen houden aan was. Kijk, zoiets vergeet
je niet gauw. Vooral in tijden dat het wat
minder gaat, denk je daar dan wel eens
aan. De gedachte van waarom-toen-wel-en-
nu-niet gaat dan wel eens door je hoofd.
Inderdaad had mijn oude club Helsingborg
kortgeleden belangstelling voor mij. Het
was inmiddels gedegradeerd naar de
tweede divisie en met mijn terugkomst
dacht men weer te promoveren. Echter,
tot 1970 sta ik bij Ajax onder contract
en buiten dat, ik heb het hier erg naar
mijn zin, dus waarom zou ik. Mocht ik
echter, om welke reden ook, Ajax verla
ten, dan zou ik wel weer sterk overwegen
naar Zweden terug te gaan. Een andere
club elders trekt mij niet.
Maar nogmaals: ik wacht op mijn kans.
Daarbij besef ik heel goed dat iemand als
Cruijff vóór mij is. Johan is een geweldige
speler. En hij kan, als hij wil, nog beter
worden.
Wat mij betreft, nogmaals, ik voel dat het
beter gaat, mijn conditie is uitstekend, al
leen nog een plaats in het eerste elftal en
het is volmaakt."
Eén zwaluw maakt nog geen zomer, maar
tegen Go Ahead ging het goed. Well
done, Inge! M. MIDDENDORP Jr.
18
