komende chaotische toestanden niet riskeren te laat in het sta
dion aan te komen; vanaf Hilton konden we het desnoods in
tien minuten lopen) kreeg van de chauffeur van de Ajax-bus de
tip: een prima veld in een plantsoen waar niemand kon storen.
De wedstrijd zou ditmaal geleid worden door de Roemeen: Josef
Ritter. Dit was zijn eerste Europa-Cup-ontmoeting; verder had
deze 48-jarige arbiter nu ook niet zó'n internationale reputatie
(10 interlands) later tijdens de wedstrijd zou hij toch een goed
arbiter blijken te zijn.
U weet het: op de dag, dat de wedstrijd zou plaatsvinden (en
het nog steeds onverminderd goot - dat zou 10 dagen duren,
voorspelde men) keurde de heer Ritter het veld af.
Volgens de reglementen volgde een uitstel van 24 uur, waarop
de situatie opnieuw zou worden bekeken.
Dit bracht al direct consternatie bij een aantal supporters, die
's woensdagsavonds na de wedstrijd naar Nederland moesten
terugvliegen.
Zij kwamen diep in de nacht op Schiphol aan. Niets gezien, alle
kosten en moeite eigenlijk vergeefs. Maar met geen boosheid of
afkeer: „Volgende keer beter."
Waar het donderdagmorgen nog steeds een gordijn van regen
was en het veld logisch gesproken in nog slechtere toestand
verkeerde, verwachte iedereen dat de heer Ritter andermaal
zou afkeuren.
Om het verhaal kort te maken bovendien hebt u 't uit de Pers
of op andere wijze reeds in geuren-en-kleuren kunnen vernemen
mr. Josef gelastte: vanavond spelen! Het veld is wel slechter
dan gisteren, maar aangezien het blijft regenen en daarom de
situatie morgen nog erger is, gaan we om 7 uur beginnen.
Een vreemde de vorige dag onjuiste maar door de Turken
sterk beïnvloede gang van zaken.
Op 16 centimeter prut en modder leidde aanvoerder Bals zijn
mannen ten strijde. In een stadion dat volkomen gek gemaakt
was door muziek, een herhaling van het wedstrijdverslag van de
ontmoeting tegen Manchester City, alsmede allerlei andere me
thoden, die de duizenden aanhangers van Fenerbahce in een
geestestoestand brachten, die levensgevaarlijk werd. Het was
voor vele Nederlanders bijna ondoenlijk nog langer tussen deze
horde te verblijven; mevrouw Michels vertelde ons o.a. dat ze
het in de tweede helft niet langer aandurfde op de tribune te
blijven zitten. Het was meer dan erg. Toestanden van 50 jaar en
langer terug. Hoeveel keren men tegen de onzen handtastelijk
is opgetreden, is onvoorstelbaar.
In het veld was het al niet veel beter. De verhalen van de spelers
na afloop brachten duidelijk naar voren, dat, wat gemeenheid
aangaat, de verwachtingen, welke men te Amsterdam reeds had
ten aanzien van het optreden der Fenerbahce-spelers, ruim
werden overtroffen.
Normaliter moet worden vastgesteld, dat een land als Turkije,
Protest van de Turkse spelers, tegen het toekennen van een strafschop in de
wedstrijd Ajax-Fenerbahce. Scheidsrechter Jenning ondergaat een ware aanval....
gezien zijn ontwikkeling c.q. beschaafdheid, nog niet in een
Europese Cup-gemeenschap behoort.
Dat de UEFA zich daarover eens ernstig berade
Mede gezien al deze omstandigheden en toestanden is het
succes van ons elftal niet anders aan te merken als: grandioos,
enorm.
Bracht het na de rust pas door Piet Keizer gescoorde doelpunt
van een uitzonderlijke klasse de Turken een flinke opdoffer toe,
niemand, die de strijd aanschouwde had eerder de overtuiging
dat zelfs de ongeoorloofde wapens die Fenerbahce hanteerde
kans maakten DIT onverzettelijke Ajax op de knieën te krijgen.
En toen dan kort voor tijd Klaas met een eveneens bijzonder
fraaie goal de prestatie van die Amsterdamse jongens in een
nog feller licht zette, kon zelfs de 16 centimeter modderlaag de
zeer vermoeide Ajacieden niet weerhouden van hun ere-rondje.
Wat een verdediging was dat geweest. Wat had Ger Bals in zijn
doel als een echte aanvoerder, gevochten aan het hoofd van
zijn manschappen.
Groots was het. Hulde, hulde!
Ook door de Turken werd Ajax naderhand zeer geroemd!
Had men nu gedacht uitvoering te kunnen geven aan het voor
nemen, nog diezelfde avond naar Holland te kunnen terugkeren,
vergeet het maar.
Op Schiphol had men in het begin van de avond „gepland" dat
Ajax om 02.30 op Schiphol zou terugkeren. Maar de in de
luchtvaart zo gevreesde vijand: MIST liet zich gelden.
De Amsterdamse luchthaven trok „dicht" zoals dat heet en aan
allen, die het voornemen hadden, om 02.30 de Ajax-spelers plus
bestuursleden e.a. te verwelkomen, werd kennis gegeven dat
zulks pas de volgende morgen om 11.00 uur het geval zou zijn.
Maar vrijdagsmorgens reden we met „groot licht" de 12 km van
Badhoevedorp naar de parkeerplaats voor het Vrachtstation-
Schiphol Centrum, alwaar de berichten voor een opklaring niet
erg best waren.
Omstreeks de verwachte aankomsttijd hoorden we via de radio
verbinding met het vliegtuig, dat „Ajax over Harderwijk koerste"
dat het zicht nog 100 meter moest verbeteren, teneinde de
„kist" erin te kunnen „prikken".
Maar zo tegen half twaalf, toen we vernamen dat men boven
Schiphol zat, doch dat inplaats van 100 meter béter, het 50 me
ter slechter geworden was, werd het vliegveld Beek in Limburg
gewaarschuwd opdat daar de nodige maatregelen voor een lan
ding getroffen konden worden. Verwachte aankomsttijd: 12.15
uur. De reizigers zouden met bussen naar Schiphol komen.
Rijtijd BeekSchiphol ca. 3 uren.
Ook dat nog.
Was men in Istanboel donderdagsavonds tevergeefs naar het
vliegveld gereden, de nacht daar zonder slapen te hebben
doorgebracht, nu volgde nogeens een lange busrit.
We zeiden het reeds eerder: een Turkse reis die menigeen nog
lang bij zal blijven.
Maar om ca. 16.00 uur was het dan toch zo ver.
Schiphol.
Eindelijk.
Zeer vermoeid, maar gelukkig weer terug te zijn. En met zo'n
fraai resultaat.
Eén algemeen voornemen was er: gauw in bad of onder douche,
om 18.10 (tot 18.50) wel nog de film zien, die de NTS had ge
maakt en die ondanks ook de vertraging van het filmteam, toch
op tijd op het scherm verscheen. Dan slapen, slapen, slapen.
En Nederland kon prachtig op tijd via TV-kanaal I en „gebracht"
door Bob Spaak aanschouwen hoe op die donderdagavond
28 november 1968 landskampioen Ajax in Istanboel de Neder
landse Leeuw op waardige wijze karakteriseerde.
Einde van het Turkse avontuur.
Zaterdagsmiddags toonde mevr. Lens ons het resultaat van haar
zwoegen tegen de Turkse klei, voorkomende in de shirts, broek
jes en kousen van de spelers.
Zelfs met twee witmakers en u weet wat dat zeggen wil, had
4