Café „Populair"
Klaas Nuninga in duel tijdens de thuiswedstrijd tegen Fenerbahce.
voetbalcapaciteiten in de benen hadden, doch als eenheid, als
elftal toch ver de mindere van Ajax waren. Enkele discipelen van
trainer Molnar konden vaak hun teleurstelling over bepaalde
acties moeilijk verbergen en gingen dan over tot daden die het
karakter „goor" droegen en die er ook toe leidden dat twee
heren, o.a. captain Can Bartu, in het scheidsrechterlijke notitie
boekje werden vermeld.
Dat het bij ons voor het Fenerbahce-doel nu zo best vlotte, kan
ook weer niet gezegd worden. Natuurlijk ging men bij de Turken
primair uit van een verdedigende taktiek, met zo nu en dan
snelle uitvallen. Doch ondanks die vooral stevige afweer,
werden toch meerdere kansen geschapen, die echter niet konden
worden gehonoreerd.
Nadat Klaas ons op wat gelukkige wijze aan een 10 voor
sprong had geholpen, volgde voor de rust dé sensatie: Henk
Groot miste een strafschop, gegeven wegens „vloeren" van
Johan. We kennen allen Henk's meesterschap op dit onderdeel;
uitgerekend nü in dit belangrijke duel, schoot hij net naast.
Jammer. Niets aan te doen. Verder gaan.
Zo werd duidelijk in het veld deze schrik die de tribunes
zwijgend ondergingen weggewerkt.
Het bleef 10 wat de eerste helft betreft.
Na de hervatting viel weinig verschil te constateren met de
eerste 45 minuten. Onze verdediging greep een paar maal mis,
doch er was geen Turk bij om dit uit te buiten. Na een half uur
de zoveelste overtreding tegen Ajax, even buiten het strafschop
gebied. Een „keizerlijke" bal van Piet bereikte de snel sprinten
de Bennie Muller, die door een muurtje van Turkse benen heen
doelman Yavuz versloeg (20).
Het was gebeurd.
Ajax stond met één been in de volgende ronde. Niettemin waren
de meningen verdeeld ten aanzien van de reis naar Istanboel.
Niet dat we qua elftal de Turken behoefden te vrezen; waar
tegenop werd gezien was de felheid waarmede de spelers van
Fenerbahce hier reeds waren opgetreden. Geniepig, gemeen,
constant er op uit de* tegenstanders opzettelijk blessures toe
te brengen.
En dan straks in de Turkse hoofdstad met dat opgezweepte
publiek erbij?
Spraken we eerder in deze regelen over vrij veel blessures, toen
op maandagmorgen 25 november trainer Rinus Michels met zijn
spelers de vertrekhal van Schiphol betrad, had onze coach zelf
juist de minder prettige ervaring van een niersteenaanval achter
de rug. („Vijftien jaar geleden heb ik ook zoiets meegemaakt,
maar het ging weer over en nooit meer last gehad. En nu uitge
rekend op een moment waarop je dat helemaal niet gebruiken
kunt, duikt dat, na al die jaren, weer eens op. Maar ik heb mo
menteel geen pijn meer. En medicijnen bij me. En een dokter.
We zullen wel zien, het leven gaat gewoon verder
Tegen Feijenoord had tijdens de wedstrijd Ruud Suurendonk
niets bemerkt van enige blessure. Toen hij echter 's avonds
thuis van zijn stoel wilde opstaan, ging dat niet. Dr. Rolink
constateerde een bloeduitstorting in het rechter zitvlak, met als
gevolg dat Ruud zich enige dagen slechts met behulp van een
stok kon voortbewegen en van de reis naar Istanboel moest
afzien.
Wim Suurbier liep in de ontmoeting tegen MVV een armblessure
op; bij nader onderzoek breek de ellepijp te zijn gebroken. Ook
voor hem was de „return" tegen Fenerbahce dus taboe.
Neen, het zat ons echt niet mee.
Dat dat allemaal nog maar het begin zou worden van een
Turkse reis die in de herinnering van niet alleen Ajax, doch ook
honderden supporters nog jaren zal blijven voortleven, kon toen
nog niet worden bevroed.
Met veertien spelers werd ingestapt.
Als in een kaleidoscoop begonnen direct na aankomst op het
vliegveld te Istanboel de reeks van narigheden.
Een zeer onelegante ontvangst, moeilijkheden met betrekking
tot door de Turken in Nederland gemaakte kosten, geen toe
gangskaarten, daarna wel kaarten, maar liefst f 8,50 duurder
enz. Was in Amsterdam voor de Ajaxjbestuursleden niets te
veel om het hun gasten naar de zin te maken, werd voorzitter
llgasz op zijn wenken bediend, hier in Istanboel stond diezelfde
man bij aankomst wel met een aardig bloemetje, maar voor de
rest liet hij Ajax Ajax. „Tot woensdagavond, dan zien we elkaar
wel weer," aldus tegen voorzitter Van Praag. Zijn (politieke)
partij hield een vergadering en daar wilde de heer llgasz bij zijn.
Intussen had zich nog een „prettige" omstandigheid aangediend:
De REGEN, REGEN en nog eens REGEN. Ononderbroken kwam
het met bakken uit de hemel en maakte o.a. dat het veld voor
training volkomen ongeschikt werd, zodat onze jongens niet kon
den oefenen. Ook moest hiervoor worden afgezien van het veld
van oude bekende Besiktas.
Rinus Michels, die inmiddels het besluit had genomen om van
het, wat buitenaf gelegen onderdak, te verhuizen naar het Hilton-
hotel (ik kon vanwege de eveneens op verkeersgebied hier voor-
Specialiteit Verse en Gebakken Mosselen
Reguliersbreestraat 51, tel. 231996
3