Café „Populair" Klaas Nuninga in duel tijdens de thuiswedstrijd tegen Fenerbahce. voetbalcapaciteiten in de benen hadden, doch als eenheid, als elftal toch ver de mindere van Ajax waren. Enkele discipelen van trainer Molnar konden vaak hun teleurstelling over bepaalde acties moeilijk verbergen en gingen dan over tot daden die het karakter „goor" droegen en die er ook toe leidden dat twee heren, o.a. captain Can Bartu, in het scheidsrechterlijke notitie boekje werden vermeld. Dat het bij ons voor het Fenerbahce-doel nu zo best vlotte, kan ook weer niet gezegd worden. Natuurlijk ging men bij de Turken primair uit van een verdedigende taktiek, met zo nu en dan snelle uitvallen. Doch ondanks die vooral stevige afweer, werden toch meerdere kansen geschapen, die echter niet konden worden gehonoreerd. Nadat Klaas ons op wat gelukkige wijze aan een 10 voor sprong had geholpen, volgde voor de rust dé sensatie: Henk Groot miste een strafschop, gegeven wegens „vloeren" van Johan. We kennen allen Henk's meesterschap op dit onderdeel; uitgerekend nü in dit belangrijke duel, schoot hij net naast. Jammer. Niets aan te doen. Verder gaan. Zo werd duidelijk in het veld deze schrik die de tribunes zwijgend ondergingen weggewerkt. Het bleef 10 wat de eerste helft betreft. Na de hervatting viel weinig verschil te constateren met de eerste 45 minuten. Onze verdediging greep een paar maal mis, doch er was geen Turk bij om dit uit te buiten. Na een half uur de zoveelste overtreding tegen Ajax, even buiten het strafschop gebied. Een „keizerlijke" bal van Piet bereikte de snel sprinten de Bennie Muller, die door een muurtje van Turkse benen heen doelman Yavuz versloeg (20). Het was gebeurd. Ajax stond met één been in de volgende ronde. Niettemin waren de meningen verdeeld ten aanzien van de reis naar Istanboel. Niet dat we qua elftal de Turken behoefden te vrezen; waar tegenop werd gezien was de felheid waarmede de spelers van Fenerbahce hier reeds waren opgetreden. Geniepig, gemeen, constant er op uit de* tegenstanders opzettelijk blessures toe te brengen. En dan straks in de Turkse hoofdstad met dat opgezweepte publiek erbij? Spraken we eerder in deze regelen over vrij veel blessures, toen op maandagmorgen 25 november trainer Rinus Michels met zijn spelers de vertrekhal van Schiphol betrad, had onze coach zelf juist de minder prettige ervaring van een niersteenaanval achter de rug. („Vijftien jaar geleden heb ik ook zoiets meegemaakt, maar het ging weer over en nooit meer last gehad. En nu uitge rekend op een moment waarop je dat helemaal niet gebruiken kunt, duikt dat, na al die jaren, weer eens op. Maar ik heb mo menteel geen pijn meer. En medicijnen bij me. En een dokter. We zullen wel zien, het leven gaat gewoon verder Tegen Feijenoord had tijdens de wedstrijd Ruud Suurendonk niets bemerkt van enige blessure. Toen hij echter 's avonds thuis van zijn stoel wilde opstaan, ging dat niet. Dr. Rolink constateerde een bloeduitstorting in het rechter zitvlak, met als gevolg dat Ruud zich enige dagen slechts met behulp van een stok kon voortbewegen en van de reis naar Istanboel moest afzien. Wim Suurbier liep in de ontmoeting tegen MVV een armblessure op; bij nader onderzoek breek de ellepijp te zijn gebroken. Ook voor hem was de „return" tegen Fenerbahce dus taboe. Neen, het zat ons echt niet mee. Dat dat allemaal nog maar het begin zou worden van een Turkse reis die in de herinnering van niet alleen Ajax, doch ook honderden supporters nog jaren zal blijven voortleven, kon toen nog niet worden bevroed. Met veertien spelers werd ingestapt. Als in een kaleidoscoop begonnen direct na aankomst op het vliegveld te Istanboel de reeks van narigheden. Een zeer onelegante ontvangst, moeilijkheden met betrekking tot door de Turken in Nederland gemaakte kosten, geen toe gangskaarten, daarna wel kaarten, maar liefst f 8,50 duurder enz. Was in Amsterdam voor de Ajaxjbestuursleden niets te veel om het hun gasten naar de zin te maken, werd voorzitter llgasz op zijn wenken bediend, hier in Istanboel stond diezelfde man bij aankomst wel met een aardig bloemetje, maar voor de rest liet hij Ajax Ajax. „Tot woensdagavond, dan zien we elkaar wel weer," aldus tegen voorzitter Van Praag. Zijn (politieke) partij hield een vergadering en daar wilde de heer llgasz bij zijn. Intussen had zich nog een „prettige" omstandigheid aangediend: De REGEN, REGEN en nog eens REGEN. Ononderbroken kwam het met bakken uit de hemel en maakte o.a. dat het veld voor training volkomen ongeschikt werd, zodat onze jongens niet kon den oefenen. Ook moest hiervoor worden afgezien van het veld van oude bekende Besiktas. Rinus Michels, die inmiddels het besluit had genomen om van het, wat buitenaf gelegen onderdak, te verhuizen naar het Hilton- hotel (ik kon vanwege de eveneens op verkeersgebied hier voor- Specialiteit Verse en Gebakken Mosselen Reguliersbreestraat 51, tel. 231996 3

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1968 | | pagina 3