de visdag van ajax
2x2 4
Op zondag 27 oktober 1968 kwam een 45-tal Ajacieden 's mor
gens om ca. 7.00 uur bij de Oesterbar van Hannie Hoopman
op het Leidseplein bij elkaar, om met een bus naar hun vis
water te vertrekken. Alsof het 's avonds 7 uur was, zó hadden
de heren praatjes en een drukte, dat ik de indruk kreeg, dat we
met 45 eerste-prijs-winnaars op pad gingen.
Ook de uitrusting van velen was angstaanjagend.
In het begin waren allen nog stoer en vrolijk, maar hoe meer we
de plaats van bestemming naderden, des te minder werd het
zelfvertrouwen. Bij de pool-invulling voor de totale vangst kwa
men zeer uiteenlopende verwachtingen uit de bus. En toen we
dan de werkelijke eindresultaten van de verschillende wedstrij
den onder de loupe namen, bleek, op een enkele uitzondering
na, dat net als bij voetbal, je er echt wel wat van moet kunnen.
En weten!
Of niet!!
Dat vooral de cracks en de drie gebroeders (Hannie, Wim en
Jan) Hoopman op het voorste plan komen nu ja. Maar
laatstgenoemden hebben op het Leidseplein een paar enorme
aquaria staan en kunnen dus geregeld trainen. (Ik eet er liever.)
Na aankomst van de bus, werd eerst de inwendige mens ver
sterkt in café ,,De Ley" te Middenmeer, waarna we naar het
beruchte viswater vertrokken.
De megafoon-baas Cor la Fleur nam meteen het heft in handen
en commandeerde aan zijn assistenten, de heren Karei van
Mourik, Karei van der Toorren, Frans Louwaard, Cor Timman en
F. de Breek het uitdelen van de verplichte snoeren en heerlijk
verse wurmen.
Toen was alles nog koek-en-ei. Maar na 4£ uur vissen kwamen
de overigens geijkte commentaren: „wormen met brillen, wormen
die dronken waren, óf van Franse cognac óf van sherry, TBC-
pieren, het water was een inktpot, het riet te hoog, het weer te
vochtig, de wind niet goed, enz. enz."
Bij de derde ochtend-wisseling werden wij getracteerd op pan
haring, worst, brood, bier, frisdrank, wat je maar wilde en door
dit krachtvoer versterkt, liepen er weer een paar (in aantal vis
sen) uit. Toen terug naar onze pleisterplaats om te lunchen en
biljarten (wat is dat altijd gezellig) en daarna weer aan de slag
voor de laatste twee ronden. In een ander viswater. Weer met
wat uitlopers en afzakkers (er werden zelfs kikkers gevangen).
Keurig op tijd vertrokken wij met de bus huiswaarts (wij moes
ten even omrijden, omdat één zo'n goochemerd z'n jas in het
café had laten hangen). De gesprekken van: hoeveel-heb-jij-er
etc. werden spoedig overstemd door de radio in de bus, die de
wedstrijd BulgarijeNederland uitzond. De blessure van Theo
van Duivenbode was voor ons wel het beroerdste deel van het
verslag. Zo kwamen wij om ca. 4 uur enkelen wat moe, an
deren dubbel vrolijk weer op ons uitgangspunt, het Leidse
plein terug, leder ging direct zijns weegs om zich te verkleden
teneinde straks met dame het eindfeest met prijsuitreiking en
pool-resultaten van deze dag in ons nieuwe Ajax-restaurant te
komen vieren.
U weet het, ons restaurant is prachtig. Maar zoals het er uitzag
toen wij daar op deze avond kwamen, was het een sprookje.
Prachtig opgemaakte tafels voor ca. 100 mensen met kande
laars, bloemen van Kolman enz. enz. Een prachtig stuk werk
van de heer J. Feron en zijn personeel, waarvoor veel dank.
Na een gezellig borreluurtje om en aan de bar, met weer een
ander slag moppen als 's morgens in de bus, zetten we ons voor
het diner-dansant en prijsuitreiking.
Wat het eten betreft, moeten wij chef-kok A. Helder en zijn hulp
Ajax, dat was een verrrassing
om op zulk een blubberveld
zonder maar zo'n enkel „grasding"
niet te worden uitgeteld.
Wie op zulk een overrijpe
bietenakker niet versaagt
is (al zaten we 'm te knijpen)
ook als cupfighter geslaagd.
Namen noemen? Is dit nodig?
Neem Piet Keizer, da's niet mis.
Hij weet, en niet overbodig,
nu precies hoe laat het is.
Ov'rigens, zo'n loei te geven
uit een zo immense prut
is alleen d i e mens gegeven
die niet zit meer in de put.
Gein hét ut. Klaas Nuninga deed
het weer anders, vraag niet hoe.
Was wat je noemt voor hem een wéét
en hij leek nog lang niet moe.
Zie hem als een renpaard hollen,
Yavuz komt al toegesneld.
Hoe de bal in 't net kon róllen
op zo'n zuigend modderveld
Sprongetjes van Bennie moeten
eveneens gememoreerd.
En ook Sjakie met z'n voeten
als een full-back zich geweerd.
Bruigom Cruijff die Klaas die kans gaf.
Bals, de rots in d' Ajax-goal.
Ieders spel was stuk voor stuk a f.
Alle elf uit d' Ajaxschool!
Einde winter komt Benfica
naar 't Olympisch Stadion.
Zij zijn allerminst van mica
echter ook niet van beton.
Kan een heel schoon treffen worden
met Torrès als linkerspits.
Op rechts, spel van d' eerste orde:
Het Eusebio-geflits!
Dat het dan weer, laat 't ons hopen,
TWEE maal TWEE is VIER mag zijn.
En mocht het wat stroever lopen,
één punt meer brengt ook festijn.
Echter eerst ons weer verweren
als een competitieploeg
die weer wil naar hoger sferen.
Niet op Euro-roem gaan teren.
Vierde is net niet genoeg.
B. S. LE MARCHÉ
13
