Feijenoord-tournooiDe ploegen voor de finale: Crystal Palace (Eng.) en Ajax, De eerste wedstrijd was tegen Tottenham Hotspur en werd in hoog tempo gespeeld, met onzerzijds een prima inzet. De Engel sen, als gebruikelijk, hard spelend, zeer hard zelfs, gebruik makend van hun fysieke kracht. Vooral Jan de Koning had het zwaar te verduren tegen de TH-linksachter. Aan beide kanten goede kansen tot scoren, doch uiteindelijk bleven de verdedigingen toch de baas. Derhalve een eindstand van 00. in onze poule en als we dan de vierde en laatste wedstrijd tegen Sparta met een zege zouden besluiten, ja dan zouden we als eerste eindigen. Inderdaad verliep alles volgens (dit) plan. Bochum hielp ons een handje door het eerste doelpunt in eigen doel te plaatsen, Vee ken en Van Wensveen voerden daarna de stand op tot 30. Dat was zeer gunstig, met als gevolg dat we van nu af speelden op balbezit en zorgden dat ons doel niet in gevaar kwam. De volgende dag werd gestart tegen Go Ahead, welke ploeg we beter kenden en dus wisten welk spelletje we hier te bestrijden kregen. Het werd technisch een vrij goede wedstrijd en zeker niet zó hard als tegen de Spurs. Ook in deze ontmoeting waren de doelpunten schaars, mede omdat de wedstrijden slechts 2 x 15 minuten duurden. Nog vermeld zij een goed schot van Joop Heyneman, dat echter via onderkant lat weer in het veld sprong. Ook hier uiteindelijk een 00 stand. Bochum SV, een Duitse ploeg, goed gestart, doch kennelijk wat aan het terugvallen, was op deze dag onze tweede tegenstander. Ook vrij hard spelend, waar we echter niet tegenop zagen. Hier móésten we wel winnen, wilden we een kans maken op een finaleplaats. Het was een zgn. sleutelwedstrijd; zouden we nl. kans zien te winnen en liefst met 2 of 3 doelpunten verschil, met daarbij nog 0 tegen, dan waren we na drie wedstrijden no. 1 Daags daarna kwam dan de ontmoeting tegen Sparta, die de beslissing moest brengen. Gezien de overige uitslagen, zou 10 reeds voldoende zijn. Wel zouden we ervoor hebben te zorgen, dat beslist geen doelpunt tegen werd gescoord. We versterkten onze verdediging, trachtten de tegenpartij te laten komen, waar na via snelle uitvallen geprobeerd moest worden een goal te maken. Nico Veeken zag kans met een goed schot de „roos" te raken (10). Sparta begon hierna zeer hard te spelen, met als gevolg veel vrije schoppen. Plotseling konden we onze voor sprong vergroten. Bij een schermutseling ontstond enige ver warring, waardoor de Sparta-defensie de aandacht op de situatie verloor. Jan de Koning maakte hier gebruik van door met de bal op het doel af te gaan, waarna Victor Wels uit een trekbal van Jan kans zag het tweede doelpunt te fabriceren. De Sparta-spe- lers appelleerden fel, doch de scheidsrechter was onverbiddelijk (20). Onze tegenstanders geloofden het nu wel en in de stand kwam geen wijziging meer. 11

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1968 | | pagina 11